Ανακοίνωσαν οι κινεζικές στρατιωτικές αρχές την έναρξη λειτουργίας μιας νέας έκδοσης του βομβαρδιστικού JH-fighter7, το JH-7AII, που παρουσιάστηκε ως με απόδοση και ισχύ πυρός μεγαλύτερη από αυτή του JH-7A, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για τις βελτιώσεις που έγιναν. Αυτό θα μπορούσε να είναι το αεροσκάφος που προσδιοριζόταν μέχρι τώρα ως JH-7B, εξοπλισμένο με ισχυρότερους κινεζικούς κινητήρες WS9, πιο εκτεταμένες μεταφορικές ικανότητες, κυρίως για την εφαρμογή όπλων ακριβείας και τον υπερηχητικό αντιπλοϊκό πύραυλο YJ -12, καθώς και ανεφοδιασμό κατά την πτήση κεραία. Υπό αυτές τις συνθήκες, γιατί να το συζητήσουμε; Αυτή η μη πληροφορία είναι στην πραγματικότητα ενδιαφέρουσα με περισσότερους από έναν τρόπους.
Καταρχάς, πολλοί παρατηρητές της κινεζικής αμυντικής βιομηχανίας περίμεναν, εδώ και αρκετούς μήνες, την παρουσίαση του διαδόχου του JH-7, που επί του παρόντος προσδιορίζεται ως JH-XX. Θα ήταν ένα μαχητικό βομβαρδιστικό 5ης γενιάς, με ενισχυμένο stealth, με δυνατότητα επίθεσης πολύ μεγαλύτερη από αυτή του Jh-7A, ακόμα κι αν ήταν το AII, του οποίου οι πρώτες πτήσεις θα είχαν παρατηρηθεί από διάφορους Κινέζους παρατηρητές. Η ύπαρξη αυτού του προγράμματος είχε επιβεβαιωθεί και από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, στοευρώ ετήσια έκθεση για την κινεζική ισχύ το 2018.
Επομένως, αυτό το νέο αεροσκάφος θα πρέπει, λογικά, να αρχίσει σύντομα να αντικαθιστά το JH-7, από τα οποία τα 270 εν λειτουργία παραδείγματα κατασκευάστηκαν μεταξύ 1991 και 2017 και τα οποία φθάνουν το όριο ηλικίας τους. Η ανακοίνωση αυτής της νέας έκδοσης του JH-7, η κατασκευή του οποίου προφανώς ξεκίνησε όταν τελείωσαν οι παραδόσεις του JH-7A, ανοίγει το πεδίο σε πολλές υποθέσεις:
- Η θέση σε λειτουργία του JH-XX θα καθυστερούσε, είτε λόγω τεχνικών προβλημάτων είτε λόγω λειτουργικών περιορισμών. Να θυμάστε ότι παρόλο που η κινεζική βιομηχανία διαθέτει επίσημα δύο αεροσκάφη 2ης γενιάς, το J-5 και το FC-20, οι κινεζικοί στρατοί έχουν επί του παρόντος μόνο περίπου είκοσι J31. Η παραγωγή του αεροσκάφους επιβραδύνεται, χωρίς να γνωρίζουμε εάν αυτή είναι μια απόφαση να επιτραπεί στις νέες δομές PLA να φτάσουν σε έναν ορισμένο βαθμό ωριμότητας σε πιο ρουστίκ αεροσκάφη, όπως το J20 ή το D10/11. ή εάν υπάρχουν τεχνολογικοί περιορισμοί που εμποδίζουν τη μαζική παραγωγή.
- Η θέση σε λειτουργία του JH-XX θα ήταν «εμπιστευτική», όπως το F117 στα τέλη της δεκαετίας του 80 στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, για να έχει ένα ανύποπτο επιχειρησιακό περιουσιακό στοιχείο εάν η χώρα ξεκινούσε μια σύγκρουση υψηλής έντασης, όπως η κατάληψη της Ταϊβάν για παράδειγμα. Σε αυτή την υπόθεση, το JH-XX θα λειτουργούσε ως πολλαπλασιαστής δύναμης, διαθέσιμος σε μικρές ποσότητες, για να υποστηρίξει τη δράση αεροσκαφών προηγούμενης γενιάς, σε αυτήν την περίπτωση του JH-7, καθώς και των J10C και J16 πολλαπλών χρήσεων.
- Το πρόγραμμα JH-XX δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από ένα δόλωμα, με σκοπό να ασκήσει πίεση στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί, αυτή η υπόθεση φαίνεται απίθανη, επειδή οι ΗΠΑ έχουν ήδη το F22 και το F35, η ύπαρξη του JH-XX δεν θα είχε οδηγήσει σε βαθιές αλλαγές στις στάσεις και τα σχέδια του αντιπάλου.
Η πιο πιθανή απάντηση θα βρισκόταν στο σταυροδρόμι των δύο πρώτων υποθέσεων, γνωρίζοντας ότι προς το παρόν, οι κινεζικές δυνάμεις εμπλέκονται σε ένα πολύ μεθοδικό σχέδιο αύξησης της ισχύος, στο οποίο οι συσκευές 5ης γενιάς θα είχαν μικρή προστιθέμενη αξία βραχυπρόθεσμα . Από την άλλη πλευρά, η ύπαρξη μίας ή δύο ελίτ μοιρών εξοπλισμένων με αυτά τα αεροσκάφη, όπως αυτά που χρησιμοποιούν το J-20, θα άνοιγε τακτικές επιλογές που δεν πρέπει να αγνοηθούν, ενώ θα άφηνε αμφιβολίες για την ύπαρξη ή καθόλου τέτοιων συσκευών.
Αυτή η στρατηγική θα ήταν επίσης παρόμοια με αυτή που στοχεύει η Ρωσία με το Su-57, το αεροσκάφος είναι τεθεί σε υπηρεσία πολύ σταδιακά από το 2022, με ρυθμό 10 αεροσκαφών ετησίως, χωρίς να αναστέλλεται η παράδοση εκσυγχρονισμένων αεροσκαφών 4ης γενιάς, όπως τα Su35, και ο εκσυγχρονισμός υφιστάμενων αεροσκαφών, όπως τα Su30SM και Su34. Σε αντίθεση με τη Δύση, η Κίνα και η Ρωσία χτίζουν την αεροπορική τους ισχύ στη συμπληρωματικότητα των εξειδικευμένων αεροσκαφών και όχι στην ευελιξία ενός μόνο αεροσκάφους που έχει ανατεθεί σε όλες τις εργασίες. Γνωρίζοντας τα προβλήματα διαθεσιμότητας που αντιμετωπίζουν σήμερα τα F22 και F35, δικαιούμαστε να αναρωτηθούμε εάν η σινο-ρωσική προσέγγιση δεν είναι στην πραγματικότητα πιο αποτελεσματική σε απόλυτες τιμές...