Οι ρωσικές αρχές ανακοίνωσαν ότι το ζεύγος Mig-31BN και Missile 9-S-7760 Kinzhal (Dagger στα ρωσικά) θα συμμετείχε στην έκδοση του 2019 του διαγωνισμού Aviadarts που θα πραγματοποιηθούν κατά τη διάρκεια των Διεθνών Στρατιωτικών Αγώνων στο Dubrovichi της Ρωσίας από τις 10 Αυγούστου. Η αποστολή του ζευγαριού θα είναι να προσομοιώσει την επίθεση σε μια αντίπαλη μπαταρία αντιαεροπορικού πυραύλου χρησιμοποιώντας τον νέο ρωσικό υπερηχητικό πύραυλο.
Ο πύραυλος 9-S-7760 Kinzhal παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2018 κατά τη διάρκεια των ρωσικών προεδρικών εκλογών, από τον απερχόμενο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής συνέντευξης κατά την οποία παρουσίασε αρκετά από τα «νέα στρατηγικά όπλα» που αναπτύχθηκε από τη χώρα: υπερηχητικό ανεμόπτερο Avangard, Τορπίλη drone ωκεανού Stratus-6, πυρηνικός πύραυλος κρουζ Burevestnik και αερομεταφερόμενος υπερηχητικός πύραυλος Kinzhal. Όμως, όταν, 2 μήνες αργότερα, εμφανίστηκαν οι πρώτες φωτογραφίες που έδειχναν ένα τροποποιημένο Mig31 που έφερε τον νέο πύραυλο που η απειλή έγινε πολύ πιο παρούσα στη Δύση.
Πράγματι, προερχόμενο από τον πύραυλο Iskander, το Kinzhal μπορεί να φτάσει, σύμφωνα με τις ρωσικές αρχές, στόχους περισσότερα από 2000 km από το σημείο απελευθέρωσής του σε μεγάλο ύψος, καθώς και την ταχύτητα των Mach10, διατηρώντας παράλληλα την ικανότητα ελιγμών για την αποφυγή των ζωνών αποτελεσματικότητα των αντιπυραυλικών συστημάτων στη φάση της διέλευσης. Στην κατάσταση των δυτικών τεχνολογιών, ο πύραυλος είναι επομένως αδύνατο να σταματήσει από τα σημερινά αντιπυραυλικά συστήματα (THAAD, Patriot, SM3, Mamba κ.λπ.) ή σε ανάπτυξη (PAC-3, SM6, Aster Block1NT, κ.λπ.), δημιουργώντας μια μοναδική κατάσταση από τη δεκαετία του 50, η απώλεια πρωτοβουλίας από τις δυτικές αεροπορικές δυνάμεις στην Ευρώπη.
Πράγματι, μέχρι τώρα, η αεροπορική δύναμη των χωρών του ΝΑΤΟ και των συμμάχων τους επέτρεπε να αποτελέσουν μόνιμη απειλή για τα ρωσικά στρατιωτικά συστήματα, τα οποία τότε ήταν ανίκανα να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Η θέση σε λειτουργία του Kinzhal δίνει, για πρώτη φορά, μια τέτοια αποτελεσματική ικανότητα βαθιάς κρούσης στη Ρωσία. Επιπλέον, σε συνδυασμό με την πολύ σύγχρονη πολυεπίπεδη αντιαεροπορική και αντιπυραυλική άμυνα που διαθέτει τώρα η Μόσχα, οι δυνατότητες του ΝΑΤΟ για απάντηση ή βαθιά χτυπήματα υπονομεύονται σε μεγάλο βαθμό.
Οι δυτικές δυνάμεις, είτε ευρωπαϊκές είτε αμερικανικές, δεν περίμεναν την ταχεία θέση σε λειτουργία αυτού του εξοπλισμού, όπως περίμεναν την επερχόμενη θέση σε λειτουργία του Avangard (2020), του υπερηχητικού αντιπλοϊκού πυραύλου Tzirkhon (2021/22) και το Stratus-6 (2024). Από εκεί και πέρα, και για τουλάχιστον 5 έως 10 χρόνια, η Ρωσία θα μπορεί να επωφεληθεί από μια κατάσταση στρατηγικής έκπληξης στο Ευρωπαϊκό Θέατρο, λόγω της ικανότητάς της να χτυπά τις δυνάμεις και τις υποδομές στο βάθος του συστήματός της, προστατεύοντας παράλληλα τον εαυτό της των χτυπημάτων επιστροφής, παρόλο που διαθέτει τεθωρακισμένη δύναμη σημαντικά μεγαλύτερη σε αριθμό από αυτή των δυνάμεων που υπάρχουν στην Ευρώπη.