Η εβδομάδα που τελειώνει, αυτή η 1η Μαρτίου, θα είναι απαράμιλλης έντασης τα τελευταία σαράντα χρόνια, όσον αφορά τον ρόλο των Ευρωπαίων στην παγκόσμια στρατηγική εξίσωση, τον ρόλο της Γαλλίας σε αυτή τη νέα ευρωπαϊκή στρατηγική εξίσωση, καθώς και τον ρόλο των στρατών και της γαλλικής αποτροπής, για να επιτευχθεί αυτό.
Αυτά τα συχνά πολύπλοκα θέματα εξετάστηκαν σε μια σειρά αναλύσεων που δημοσιεύθηκαν σε αυτόν τον ιστότοπο αυτήν την εβδομάδα. Ταυτόχρονα, φάνηκε ότι η γαλλική κοινή γνώμη, όπως και η πολιτική τάξη της χώρας, ήταν ιδιαίτερα διχασμένη σε αυτό το θέμα.
Ενώ ορισμένοι Γάλλοι παραμένουν πεπεισμένοι ότι είναι απαραίτητο απάντηση στη ρωσική απειλή στην Ουκρανία και κατά της Ευρώπης, μέσω της σταθερότητας, και ότι η Γαλλία, αλλά και η αποτρεπτική της δύναμη, έχουν να διαδραματίσουν στρατηγικό και κινητήριο ρόλο στην Ευρώπη για να το πετύχουν αυτό. Ένα άλλο μέρος, από την άλλη πλευρά, αντιτίθεται σθεναρά σε αυτές τις υποθέσεις, επισημαίνοντας τους κινδύνους επέκτασης της σύγκρουσης, με, στο τέλος της ημέρας, μια πιθανή πυρηνική αποκάλυψη.
Ο διχασμός της γαλλικής γνώμης, αν και σπάνιος σε ερωτήματα όπως αυτό, περιστρέφεται γύρω από ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με αντικειμενικότητα και μεθοδικότητα: την επέκταση της γαλλικής αποτροπής σε άλλες χώρες. Ευρωπαίοι, αυξάνει, για τη Γαλλία, τους κινδύνους κλιμάκωσης και άρα άμεσου και δυνητικά πυρηνικού πολέμου με τη Ρωσία;
περίληψη
Από το Σεράγεβο στο Μόναχο, δύο ιστορικά τραύματα διαλύουν τη γαλλική κοινή γνώμη
Εάν η υπόθεση μιας πιθανής σύγκρουσης μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας τίθεται όλο και πιο ανοιχτά από δυτικούς αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών και των Βρετανών, η κοινή γνώμη, όπως η πολιτική τάξη, στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, συχνά διχάζεται σε αυτό το θέμα.
Ωστόσο, λίγες χώρες είναι εκτεθειμένες σε ένα τόσο ριζικό χάσμα στις δημόσιες απόψεις τους όσο η Γαλλία. Είτε ως προς το θέμα της υποστήριξης που παρέχει η Γαλλία στην Ουκρανία, τη στάση της Γαλλίας έναντι της Ρωσίας, και κυρίως τη δυνατότητα, για τη Γαλλία, να επεκτείνει την αποτρεπτική της περίμετρο πέρα από τα σύνορά της, προκειμένου να προστατεύσει τους Ευρωπαίους εταίρους της από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δύο στρατόπεδα αντιτίθενται σθεναρά, τόσο εντός της κοινής γνώμης όσο και στην πολιτική τάξη της χώρας.
Σεράγεβο, το παιχνίδι των συμμαχιών και ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος
Πρέπει να πούμε ότι γύρω από αυτά τα ερωτήματα, δύο βαθιά ιστορικά και πολιτιστικά τραύματα επιδρούν στη Γαλλία. Η πρώτη δεν ήταν άλλη από τη δολοφονία του αρχιδούκα Φραντς Φερδινάνδου στο Σεράγεβο, στις 28 Ιουνίου 1914, από έναν Σέρβο εθνικιστή, που οδήγησε την Ευρώπη, και ιδιαίτερα τη Γαλλία, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και το ενάμισι εκατομμύριο Γάλλοι στρατιώτες της που σκοτώθηκαν στη μάχη. .
Η ευθύνη του παιχνίδι συμμαχίας σε αυτό το περισσότερο από οδυνηρό επεισόδιο της γαλλικής ιστορίας, αν και πολύ αμφισβητήσιμο, ήταν βαθιά αγκυροβολημένο στο γαλλικό συλλογικό ασυνείδητο.
Εδώ πρέπει επίσης να βρούμε, εν μέρει, την προέλευση της περίφημης φράσης «να μην πεθάνεις για τον Ντάντσιγκ», που επαναλαμβανόταν συνεχώς πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και της έλλειψης έμφασης στις γαλλικές στρατιωτικές ενέργειες κατά της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Phoney War , όταν οι γερμανικοί στρατοί ήταν πιο ευάλωτοι.
Σήμερα, αυτό το τραύμα εντοπίζεται στη φράση «Μην πεθάνεις για το Ταλίν», που επαναλαμβάνεται από αρκετές γαλλικές δημόσιες και πολιτικές προσωπικότητες τις τελευταίες ημέρες.
Σύμφωνα με αυτούς, εάν η Γαλλία αναλάμβανε την ευθύνη να προστατεύει, μέσω της αποτροπής της, τις ευρωπαϊκές χώρες, και πιο συγκεκριμένα τις χώρες της Βαλτικής, αυτό θα οδηγούσε, μέσω του παιχνιδιού των συμμαχιών, σε σημαντική αύξηση στο να βλέπουν τη χώρα να παρασύρεται σε μια πυρηνική σύγκρουση. με τη Ρωσία.
Μόναχο, ο γαλλοβρετανικός συμβιβασμός και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος
Στο άλλο άκρο του φάσματος, υπάρχουν υποστηρικτές μιας ισχυρής και εθελοντικής στάσης της Γαλλίας, στην Ευρώπη και την Ουκρανία, κατά της Ρωσίας, μεταξύ άλλων με την επέκταση της περιμέτρου προστασίας της γαλλικής αποτροπής στις συμμαχικές χώρες και τους ευρωπαίους εταίρους που το επιθυμούν.
Και αυτά βασίζονται σε ένα ιστορικό τραύμα, στην προκειμένη περίπτωση, την παραίτηση των Γάλλων και των Βρετανών στο πρόσωπο της ναζιστικής Γερμανίας, στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου 1938, στο Μόναχο.
Την ημερομηνία αυτή, στην πραγματικότητα, ο Πρόεδρος του Γαλλικού Συμβουλίου, Édouard Daladier, και ο σύμμαχός του, ο Βρετανός πρωθυπουργός Neville Chamberlain, υπέγραψαν συμφωνία με τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Μπενίτο Μουσολίνι, παραχωρώντας την Τσεχοσλοβακία στη Γερμανία, με αντάλλαγμα εγγύηση διαρκούς ειρήνης, που υποσχέθηκαν οι Γερμανοί και οι Ιταλοί ηγέτες.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
Εξαιρετική ανάλυση στην οποία μπορούμε να προσθέσουμε εμπόριο ύψους 870 δισεκατομμυρίων ευρώ, που δύσκολα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν οι ΗΠΑ σε περίπτωση γενικής σύγκρουσης στην Ευρώπη και επομένως επιβράδυνσης της οικονομίας, μπορούμε να προσθέσουμε μια επανεξισορρόπηση των ευρωπαϊκών στρατιωτικών δαπανών προς το εσωτερικό -Παραγγελίες της ΕΕ
Αυτό είναι ένα σφάλμα πληκτρολόγησης στο ψευδοέγγραφο 691c JC JAMOT
Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η Γαλλία έχει ξοδέψει περίπου 5 δισεκατομμύρια ευρώ/έτος τα τελευταία 20 χρόνια μόνο και μόνο για να διατηρήσει την αποτρεπτικότητά της, οπότε χωρίς να θέλω να κάνω παραλληλισμό με τους ισχυρισμούς Τραμπ, είναι λίγο εύκολο για τις χώρες της Ε.Ε. περίμενε ένα προτεκτοράτο είτε αμερικανικό είτε γαλλικό χωρίς να ξοδέψεις δεκάρα.
Μετά την εισβολή από τον γείτονά μας το 1870, το 1914 και το 1940, αποφασίσαμε συλλογικά να πληρώσουμε δισεκατομμύρια για δεκαετίες για να εξοπλιστούμε με μια αξιόπιστη αποτρεπτική δύναμη για να αποτρέψουμε να ξανασυμβούν τέτοιες ατυχίες. Και πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία των Πολωνών που παραγγέλνουν αμερικανικά, κορεατικά και ισραηλινά όπλα;
Και ακόμη κι αν οι Πολωνοί (ή άλλες χώρες) αγόραζαν όπλα από εμάς σε μαζική κλίμακα, η αποτροπή θα παρέμενε ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο που προστατεύει μόνο αυτόν που τα έχει και κανέναν άλλον.