Ο εκσυγχρονισμός της πολεμικής αεροπορίας της Ινδονησίας είναι ένα περίπλοκο ζήτημα, πλούσιο σε στροφές. Ενώ Η Ουάσιγκτον απλώς αρνήθηκε την πώληση του F35A στην Τζακάρτα, αντί να του προσφέρει την τελευταία έκδοση του F16, το Block 70 Viper, οι ινδονησιακές αρχές στράφηκαν στη Βιέννη για να διαπραγματευτεί την αγορά του στόλου Eurofighter Typhoon Αυστριακό μπλοκ 1, την οποία η χώρα είναι πρόθυμη να ξεφορτωθεί. Την ίδια στιγμή, Η Μόσχα ήλπιζε ότι η παραγγελία για 13 Su-35 θα μπορούσε να επαναφερθεί στη σέλα, αφού συνελήφθη το 2018 από την Τζακάρτα από φόβο ότι θα υποστεί Κυρώσεις των ΗΠΑ βάσει της CATSAA. Ταυτόχρονα, η χώρα έπρεπε να συμμετάσχει στο πρόγραμμα αεροσκαφών επόμενης γενιάς KFX της Νότιας Κορέας. Ωστόσο, έχουν προκύψει εντάσεις μεταξύ της Τζακάρτα και της Σεούλ, που συνδέονται κυρίως με τις προεπιλογές της Ινδονησίας σχετικά με το πρόγραμμα FA50 Golden Eagle.
Ωστόσο, η Γαλλία βρίσκεται επίσης σε διαπραγματεύσεις με τις ινδονησιακές αρχές σχετικά με αυτό το θέμα, και έκτοτε την επίσκεψη του Ινδονησιακού Υπουργού Άμυνας Prabowo Subianto στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2020, επίσκεψη κατά την οποία έκανε γνωστό το ενδιαφέρον της Τζακάρτα για απόκτηση 48 αεροσκαφών Rafale, αλλά και 4 υποβρύχια Scorpene και 2 κορβέτες Gowind 2500. Ωστόσο, το θέμα δεν προκάλεσε περισσότερες λεπτομέρειες ή κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, κυρίως λόγω της ευελιξίας των ινδονησιακών αρχών σε αυτό το θέμα. Ωστόσο, και παρά το λεπτό πλαίσιο γύρω από τις διαπραγματεύσεις με την Τζακάρτα, οι ομάδες της Ομάδας Rafale και οι Quai d'Orsay έχουν εμφανώς υπομονετικά και διακριτικά αναπτύξει τα επιχειρήματά τους.
Μετά από αυτό, με αφορμή τη νέα επίσκεψη του Prabowo Subianto στο Παρίσι στις 21 Οκτωβρίου για να συναντήσει την ομόλογό του Florence Parly στο Hotel de Brienne, ο Ινδονήσιος υπουργός φέρεται να δήλωσε ότι ήθελε να επισημοποιήσει την παραγγελία των 48 Rafale «πριν από το τέλος του έτους», αναφέρει τον ιστότοπο οικονομικών ειδήσεων La Tribune. Ο ιστότοπος ανακοινώνει επίσης ότι οι πληροφορίες έχουν επιβεβαιωθεί από διάφορες πηγές, ακόμα κι αν οι ομάδες της Dassault Aviation και των συνεργατών της θεωρούν αυτή τη φορά λίγο μικρό για ένα τόσο σημαντικό και περίπλοκο αρχείο. Καμία άλλη πληροφορία δεν φιλτραρίστηκε, ούτε όσον αφορά την αξία της σύμβασης, ούτε τη βιομηχανική και τεχνολογική ή οικονομική αντιστάθμιση. Θυμηθείτε ότι η Μόσχα είχε συμφωνήσει να εξοφλήσει μέρος των ποσών που σχετίζονται με την παραγγελία των Su-35 σε φοινικέλαια, κατόπιν αιτήματος των ινδονησιακών αρχών.
Ωστόσο, η συνεργασία μεταξύ Ινδονησίας και Γαλλίας στον τομέα του αμυντικού εξοπλισμού δεν αντιμετώπισε ποτέ ιδιαίτερες δυσκολίες τα τελευταία χρόνια, ενώ η χώρα έχει εισαγάγει περισσότερα από 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ γαλλικού στρατιωτικού εξοπλισμού σε την τελευταία δεκαετία. Έτσι, οι Ινδονησιακοί στρατοί επιτρέπεται στους σημαντικότερους πελάτες της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας, ιδίως όσον αφορά το αυτοπροωθούμενο πυροβολικό σύστημα CAESAR με παραγγελία 55 μονάδων, τα ελικόπτερα του με 8 Caracal και 12 Fennec. Ασχολείται επίσης με εξοπλισμός φρεγάτων ναυτικού Ινδονησίας.
Στόλος 48 αεροσκαφών Rafale θα επέτρεπε, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, στις ινδονησιακές αεροπορικές δυνάμεις να δημιουργήσουν μια πολύ σημαντική ικανότητα. Επί του παρόντος διαχειρίζονται έναν ετερογενή στόλο αεροσκαφών που αποτελείται από 33 αμερικανικά F16, καθώς και 5 Su-27 και 11 ρωσικά Su-30. Αυτός ο στόλος συμπληρώνεται από 23 ελαφρά μαχητικά British Hawk, 15 T-50i συμπαραγωγής με τη Νότια Κορέα, καθώς και περίπου δεκαπέντε βραζιλιάνικα Super Tucano. Αυτές οι συσκευές πρέπει να διασφαλίζουν την προστασία περίπου 16.000 νησιών που αποτελούν το ινδονησιακό αρχιπέλαγος, περισσότερα από 900 από τα οποία κατοικούνται. Στο πλαίσιο αυτό, η διάρκεια και η ευελιξία χρήσης του Rafale, ικανή να εκτελεί ταυτόχρονα πολλούς τύπους αποστολών κατά την ίδια μακροπρόθεσμη αποστολή, θα επέτρεπε στις ινδονησιακές αεροπορικές δυνάμεις να ενισχύσουν σημαντικά τις συνολικές αμυντικές τους ικανότητες.
Αυτή η ανάγκη είναι ακόμη πιο επιτακτική, καθώς η Ινδονησία, με τη Μαλαισία και τις Φιλιππίνες, αποτελεί μια φυσική κλειδαριά που επιτρέπει να περάσει από τον Ειρηνικό Ωκεανό στον Ινδικό Ωκεανό, μια διαδρομή στο λιγότερο στρατηγικό για το Πεκίνο και τα Νέα του Δρόμοι μεταξιού. Διότι εάν η Κίνα είναι πλέον ο κύριος εμπορικός εταίρος της Ινδονησίας, καθώς και ο κύριος εισαγωγέας και ο κύριος πελάτης της, η Τζακάρτα σκοπεύει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της έναντι του φιλόδοξου γείτονά της. Λόγος για τον οποίο ο πρόεδρος Ο Jocko Widodo είχε αυξήσει τον αμυντικό προϋπολογισμό της χώρας κατά 16% το 2020, ενώ αντιπροσωπεύει μόνο το 0,9% του ΑΕΠ της χώρας, και το 5% του κρατικού προϋπολογισμού, χωρίς να παραδοθούν στις σειρήνες της κινεζικής αμυντικής βιομηχανίας.
Στην πραγματικότητα, όπου πολλές χώρες έχουν ελάχιστο περιθώριο ελιγμών όσον αφορά τους αμυντικούς προϋπολογισμούς, οι ινδονησιακές αρχές έχουν δυνητικά σημαντικά αποθεματικά εάν επρόκειτο να αυξήσουν γρήγορα τους οικονομικούς πόρους που αφιερώθηκαν στην άμυνα της χώρας, και αυτό όσο και η ανάπτυξη είναι πολύ ισχυρή εκεί, πάνω από 5% από το 2004 (εξαιρουμένης της κρίσης Covid). Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε έτσι από 165 δισεκατομμύρια δολάρια το 2000 σε περισσότερα από 1.100 δισεκατομμύρια δολάρια το 2019, φτάνοντας τώρα στη 16η θέση των πλουσιότερων χωρών του πλανήτη. Ταυτόχρονα, ο πληθυσμός αυξήθηκε από 211 εκατομμύρια σε 268 εκατομμύρια, με αύξηση άνω του 1% ετησίως.
Εάν ο φάκελος καρποφορήσει, θα αποτελέσει αναμφίβολα μεγάλη επιτυχία, τόσο για τη γαλλική αμυντική βιομηχανία όσο και για τη διπλωματία της, σε αυτή την περιοχή που είναι σήμερα τόσο στρατηγική. Επιπλέον, οι δύο χώρες πρέπει επίσης να υπογράψουν μια αμυντική συμφωνία, ένδειξη σημαντικής προσέγγισης μεταξύ αυτής της ασιατικής δύναμης και του Παρισιού. Θα ήταν επίσης επιτυχία για την Rafale, μια συσκευή που επικρίθηκε άδικα πριν από μερικά χρόνια, η οποία έχει σημειώσει αρκετές σημαντικές εξαγωγικές επιτυχίες τα τελευταία 6 χρόνια, σε Αίγυπτο, Κατάρ, Ινδία και πρόσφατα στην Ελλάδα. Είναι ενδιαφέρον ότι, ακόμη υπό την ίδια υπόθεση, η Ινδονησία θα ήταν η πρώτη χώρα που θα αποκτήσει το Rafale χωρίς να έχει αποκτήσει προηγουμένως το Mirage 2000.
Θα ήταν τελικά, πολύ πιθανόν, μια νέα επιτυχία προς τιμήν του Jean-Yves Le Drian, του διακριτικού αλλά πολύ αποτελεσματικού Γάλλου Υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος είχε ήδη διαπραγματευτεί τις πρώτες 3 εξαγωγικές συμβάσεις του Rafale ενώ ήταν υπουργός Άμυνας του Προέδρου Ολάντ. Σε κάθε περίπτωση, τώρα θα πρέπει να είστε προσεκτικοί και πιθανώς υπομονετικοί. Όπως είπαμε στην αρχή αυτού του άρθρου, η Ινδονησία δεν είναι έτοιμη να αλλάξει σε αυτό το θέμα. Όσον αφορά τα δύο άλλα αιτήματα που εξετάστηκαν κατά την επίσκεψη του Prabowo Subianto στο Παρίσι τον Ιανουάριο, σχετικά με τα υποβρύχια Scorpene και τις κορβέτες του Naval Group, αν δεν εγκαταλειφθούν, φαίνονται ωστόσο πιο περίπλοκα από ό,τι αρχικά παρουσιάστηκε.
