Η κυβέρνηση της Ινδονησίας, υπό την ηγεσία του προέδρου Jocko Widodo, ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αυξήσει τον αμυντικό προϋπολογισμό της χώρας το 2020 σε 127,4 δισεκατομμύρια ρουπίες, ή 8,9 δισεκατομμύρια δολάρια, αύξηση 16% σε σύγκριση με τον προϋπολογισμό του 2019 που ήταν 109,6 δισεκατομμύρια ρουπίες. Με αυτή την αύξηση, ο αμυντικός προϋπολογισμός θα φτάσει το 5% του δημόσιου προϋπολογισμού της Ινδονησίας, αλλά θα αντιπροσωπεύει μόνο το 0,8% του ΑΕΠ της χώρας. Πράγματι, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 έως το 2014, η χώρα εκμεταλλεύτηκε επίσης τα «πλεονεκτήματα της ειρήνης» για να παγώσει τον προϋπολογισμό που αφιερώθηκε στην Άμυνα, ενώ το ΑΕΠ εκτινάχθηκε. Έτσι, από 1,5% του ΑΕΠ το 2004 έφτασε στο 0,7% σήμερα.
Η αύξηση αυτή δικαιολογείται από τα συνεχιζόμενα προγράμματα εξαγορών, που αποσκοπούν στον εκσυγχρονισμό των ινδονησιακών ενόπλων δυνάμεων, ενώ οι εντάσεις με την Κίνα σχετικά με τις εδαφικές διεκδικήσεις της στη Θάλασσα της Κίνας συνεχίζουν να αυξάνονται. Η κυβέρνηση είχε ήδη κάνει αρκετές σημαντικές αυξήσεις ξεκινώντας το 2014, με στόχο να επιτύχει αμυντική προσπάθεια 1,5% του ΑΕΠ το 2019. Όμως, όπως και άλλα έθνη στο θέατρο Ινδο-Ειρηνικού, όπως η Μαλαισία ή οι Φιλιππίνες, η χώρα έχει μπόρεσε να διατηρήσει σημαντική ανάπτυξη, κατά μέσο όρο 5% ετησίως για περίπου δέκα χρόνια, εξουδετερώνοντας εν μέρει τις δημοσιονομικές προσπάθειες που καταβλήθηκαν.
Ανάμεσα στα βασικά προγράμματα που βρίσκονται σε εξέλιξη στη χώρα, η εξαγορά τουμια μοίρα Su35 με τη Ρωσία είναι η πιο προβληματική, καθώς εκθέτει τη χώρα σε κυρώσεις βάσει του νόμου CAATSA. Ωστόσο, οι αρχές της Ινδονησίας και της Ρωσίας φαίνονται αποφασισμένες να προχωρήσουν πέρα από αυτό και, όπως οι μηχανισμοί που εφαρμόζονται με την Ινδία σχετικά με το S400, να εφαρμόσουν τους δικούς τους μηχανισμούς πληρωμής ανεξάρτητους από το σύστημα SWIFT ή το δολάριο ΗΠΑ. Η χώρα έχει επίσης αναλάβει το σχεδιασμό του το δικό της πρόγραμμα μεσαίου τανκ, το Black Tiger, σχεδιασμένο με την υποστήριξη της Τουρκίας. Εξοπλισμένο με πυροβόλο 105 mm και βάρος 32 τόνων, έχει ήδη γίνει αντικείμενο παραγγελίας 100 μονάδων από τις αρχές της Ινδονησίας. Το ναυτικό της Ινδονησίας είναι στο επίκεντρο της προσπάθειας εκσυγχρονισμού, με την κατασκευή 3 επιθετικών υποβρυχίων κλάσης Nagapasa, επιπλέον κατασκευασμένων σε συνεργασία με τη Νότια Κορέα, και 4 φρεγατών Martadinata 2400 τόνων που προέρχονται από το Sigma 10514 της ολλανδικής Damen. Επιπλέον, η χώρα παρήγγειλε πρόσφατα 8 ελικόπτερα Caracal για τις αεροπορικές της δυνάμεις. Τέλος, η χώρα συμμετέχει στο πρόγραμμα μαχητικών νέας γενιάς KF-X που αναπτύχθηκε από κοινού με τη Νότια Κορέα, από το οποίο έχει παραγγείλει 50 δείγματα.
Είναι πιθανό η χώρα να επιδιώξει να επεκτείνει τις αμυντικές της δυνατότητες στο άμεσο μέλλον, και στους 3 στρατούς, οπότε είναι πολύ πιθανά νέα προγράμματα βραχυπρόθεσμα. Όπως η Ινδία, η Ινδονησία είναι πολύ προσκολλημένη στο καθεστώς της ως αδέσμευτη χώρα και στην πραγματικότητα φροντίζει να διαφοροποιεί τις πηγές των προγραμμάτων αμυντικού εξοπλισμού της. Χρησιμοποιεί έτσι τανκς Leopard 2 γερμανικά, γαλλικά αυτοκινούμενα πυροβόλα Caesar, ολλανδικές φρεγάτες, νοτιοκορεάτικα υποβρύχια και ρωσικά (Su27/30) και αμερικανικά (F16) αεροσκάφη μάχης. Όπως πολλές αναδυόμενες χώρες, ωστόσο, οι ένοπλες δυνάμεις της στερούνται τυποποίησης. Έτσι, οι χερσαίες δυνάμεις της χρησιμοποιούν περισσότερους από 60 τύπους τεθωρακισμένων οχημάτων, περίπου δέκα συστήματα πυροβολικού και 8 διαφορετικούς τύπους ελικοπτέρων.