Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην αεροπορική βάση Roesmin Nurjadin στο Pekanbaru, περιφερειακή πρωτεύουσα της επαρχίας Riau, ο Αρχηγός του Επιτελείου της Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας, Στρατάρχης Yuyu Sutisna, δήλωσε ότι η Ινδονησία θα αποκτήσει 2 μοίρες F16 block 72 Vipers κατά την περίοδο 2020-2024. σχέδιο εξοπλισμού, με αύξηση 16% στον προϋπολογισμό του στρατού για το έτος 2020. Αυτά τα αεροσκάφη θα προορίζονται για την ενίσχυση των 33 F16 που ήδη βρίσκονται σε υπηρεσία, που αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια του προγράμματος που ονομάζεται Peace Bima Sena I κατά τη δεκαετία του 1990 και συμπληρώνονται από μια δωρεά 24 χρησιμοποιημένες συσκευές από τις Ηνωμένες Πολιτείες πέρυσι. Ταυτόχρονα, ανέφερε ότι η χώρα θα παράσχει και Su35 εντός 5 ετών, μια παραγγελία που βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση εδώ και σχεδόν 4 χρόνια με τη Μόσχα, για την αντικατάσταση των Su27 της.
Από την ανεξαρτησία της το 1949, η Ινδονησία, υπό την επιρροή του Προέδρου της Soekarno, ήταν ένας από τους πυλώνες του αδέσμευτου τριτοκοσμικού κινήματος. Ιδιαίτερα φιλοξένησε τη διάσκεψη του Μπαντούνγκ το 1955, όπου με την Ινδία του Νεχρί, την Κίνα του Ζου Ενλάι και την Αίγυπτο του Νάσερ, δήλωσε τη μη ευθυγράμμιση της χώρας με τα δύο μπλοκ του Ψυχρού Πολέμου. Εναλλακτικά, πιο κοντά στη Σοβιετική Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Τζακάρτα προσπαθούσε πάντα να διατηρήσει μια ορισμένη ισορροπία στους προμηθευτές αμυντικού εξοπλισμού στις ένοπλες δυνάμεις της. Έτσι στις δεκαετίες του '60 και του '70, τα αμερικανικά A4 Skyhawks και τα British Vampire έτριβαν τους ώμους με σοβιετικά Mig 17, 19 και 21 στις βάσεις της χώρας.
Αλλά σήμερα, με μια διαφορετική πολιτική κατάσταση, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η Τζακάρτα μπορεί να πετύχει τους στόχους της. Είναι πράγματι απίθανο, στην παρούσα κατάσταση Νομοθεσία CAATSA, σύμφωνα με την οποία η Ουάσιγκτον εγκρίνει την πώληση 2 μοιρών F16 block72 Viper, τα πιο προηγμένα F16, συμπεριλαμβανομένου ενός ραντάρ AESA και πολύ σύγχρονων ηλεκτρονικών οχημάτων, ενώ η χώρα σχεδιάζει να αποκτήσει ταυτόχρονα 11 ρωσικά Su-35. Τον Απρίλιο του 2019, η ανακοίνωση που έκανε το Κάιρο για την πρόθεσή του να αποκτήσει Su-35 προκάλεσε έντονη αντίδραση από τις αμερικανικές αρχές, που είχε απειλήσει με αντίποινα κατά της Αιγύπτου και των ενόπλων δυνάμεών της. Ομοίως, οι ανατροπές στις δηλώσεις των τουρκικών αρχών σχετικά με την απόκτηση της συσκευής από τη Μόσχα τις τελευταίες ημέρες είναι η άμεση συνέπεια των αμερικανικών απειλών στο πεδίο. Μόνο η Ινδία, και η τεράστια αγορά της με περισσότερα από 110 ελαφρά μαχητικά, για τα οποία η Lockheed-Martin προσφέρει το F21, μια έκδοση του F16 block72 ειδικά για τις ινδικές ανάγκες, φαίνεται σήμερα να έχει ανοσία στην CAATSA, και αυτό παρά την απόκτηση 5 συνταγμάτων S400.
Ωστόσο, αυτή η ασήμαντη στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών αρχίζει να στρέφεται εναντίον της δικής τους βιομηχανίας και των συμφερόντων τους. Έτσι, ορισμένες χώρες αρχίζουν να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ξεπεράσουν το πιθανό εμπάργκο εξοπλισμού και ανταλλακτικών για αμερικανικά οπλικά συστήματα. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, στην περίπτωση της Τουρκίας και του Πακιστάν, που λειτουργούν μαζί ένα στόλο σχεδόν 400 F16, τα οποία συνεργάζονται όλο και πιο εντατικά σε αυτούς τους τομείς για τη συντήρηση και την αναβάθμιση των αεροσκαφών. Η Ρωσία από την πλευρά της άρχισε να να εφαρμόσουν εναλλακτικά πρωτόκολλα πληρωμής επιτρέποντάς σας να αποφύγετε την ανάγκη για δολάρια ΗΠΑ και διεθνείς μεταφορές SWIFT για την εκπλήρωση των παραγγελιών σας. Γεγονός, Η αδιαλλαξία του CAATSA παράγει περισσότερα αρνητικά αποτελέσματα μόνο θετικά αποτελέσματα, και είναι πιθανό αρκετά γρήγορα αυτή η νομοθεσία να τροποποιηθεί ή απλώς να διαγραφεί, με την ευκαιρία, για παράδειγμα, της επόμενης αμερικανικής προεδρικής θητείας που θα ξεκινήσει το 2020.
Σε κάθε περίπτωση, είναι πιθανό οι επικοινωνίες για την απόκτηση του Su35 από την Τζακάρτα να είναι πλέον πολύ πιο σπάνιες, χωρίς αυτό να επηρεάζει την εξέλιξη των συζητήσεων με τη Μόσχα. Ωστόσο, μένει να δούμε πώς θα ανταποκριθεί η αμερικανική κυβέρνηση στο αίτημα της Τζακάρτα υπό τις παρούσες συνθήκες. Η επιλογή μιας λιγότερο πολιτικά περιορισμένης συσκευής, όπως η Rafale Το γαλλικό ή το σουηδικό JAS 39 Gripen, πιθανότατα θα είχαν απλοποιήσει τις ινδονησιακές διαδικασίες.