Μέσα από ένα δελτίο τύπου το Airbus DS, μέλος της κοινοπραξίας Eurofighter που είναι επιφορτισμένο με την εμπορία του Typhoon, και οι βρετανικές αρχές που έκαναν την προσφορά στις καναδικές αρχές, ανακοίνωσαν την απόσυρση του ευρωπαϊκού μαχητικού πολλαπλών χρήσεων από τον διαγωνισμό με στόχο την αντικατάσταση του στόλου των μαχητικών CF-18 που εξοπλίζουν επί του παρόντος τη Βασιλική Καναδική Πολεμική Αεροπορία. Προβλήθηκαν 2 επιχειρήματα, με πολύ διπλωματικό τρόπο, για να εξηγηθεί αυτή η απόσυρση.
Πρώτον, ο Ευρωπαίος κατασκευαστής πιστεύει ότι οι τεχνολογικοί περιορισμοί που συνδέονται με την κοινή αεροπορική άμυνα μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, που προσδιορίζονται με τον όρο «2 Eyes» και διαχειρίζεται η NORAD, είναι πιθανό να δημιουργήσουν σημαντικό πρόσθετο κόστος. υποβάλουν μια οικονομικά ανταγωνιστική προσφορά που εκφράζεται από την Airbus. Από την άλλη πλευρά, φαίνεται ότι οι καναδικές αρχές τροποποίησαν την αξιολόγησή τους για τα διάφορα κριτήρια των προσφορών που έγιναν και μείωσαν σημαντικά το σχετικό βάρος της βιομηχανικής αποζημίωσης που παρουσίασαν οι κατασκευαστές, γεγονός που αντιπροσώπευε ένα από τα κύρια επιχειρήματα της προσφοράς που συνοδεύει το Typhoon.
Με την απόσυρση του Rafale τον Νοέμβριο του 2018, μόνο τα αμερικανικά αεροπλάνα απομένουν σε αυτόν τον διαγωνισμό, τα F35A της Lockheed-Martin και τα F/A 18 E/F Super Hornet της Boeing, καθώς και τα σουηδικά αεροσκάφη JAS 39 E/F Gripen της κατασκευάστριας Saab, των οποίων οι πιθανότητες φαίνονται, ενόψει των επιχειρημάτων που προβάλλει η Airbus για την απόσυρση των Typhoon, δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο περιορισμένοι. Πολλοί παρατηρητές πιστεύουν ότι η Saab θα πρέπει επίσης να αποσυρθεί από τον ανταγωνισμό αρκετά σύντομα, καθώς οι πιθανότητες της σουηδικής εταιρείας είναι τόσο χαμηλές σήμερα. Στην πραγματικότητα, οι αρχές στην Οτάβα φαίνεται ότι πρέπει τώρα να επιλέξουν μεταξύ του αεροσκάφους Lockheed, το οποίο επικρίθηκε ευρέως από τον Benjamin Trudeau όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, ή του Super Hornet της κατασκευαστικής Boeing, το ίδιο που εξαπέλυσε νομική επίθεση το 2017. Έξαλλος με τον καναδικό κατασκευαστή Bombardier που τον εμπόδισε να πουλήσει τα αεροσκάφη μικρών και μεσαίων αποστάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Θα μπορούσαμε να το πιστέψουμε Typhoon εν μέρει κατασκευασμένο από την Airbus DS καθώς βρίσκεται σε εξαιρετική θέση για να κερδίσει αυτήν την αγορά. Πράγματι, η διαμόρφωση και η ταχύτητα διπλού κινητήρα του ευρωπαϊκού αεροσκάφους, βελτιστοποιημένη για την αεράμυνα, αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό πλεονέκτημα για τη διασφάλιση της άμυνας της καναδικής απεραντοσύνης. Πάνω από όλα, ήταν η Airbus που βοήθησε τη Bombardier το 2018, φτάνοντας στο σημείο να ενσωματώσει καναδικά αεροσκάφη στην γκάμα των αεροσκαφών της Airbus, εις βάρος των δικών της αεροσκαφών μικρών αποστάσεων όπως το A319. Επιπλέον, οι σχέσεις μεταξύ του Καναδού πρωθυπουργού Τζάστιν Τριντό και του ταραχώδους γείτονά του Ντόναλντ Τραμπ ήταν τουλάχιστον ταραχώδεις από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Αμερικανός πρόεδρος.
Μάλιστα, τα επιχειρήματα που προβάλλει η Airbus για την απόσυρση του Typhoon θυμίζουν αυτούς που εξήγησαν την απόσυρση του γαλλοϊταλικού FREMM από τον διαγωνισμό που αφορούσε το καναδικό πρόγραμμα φρεγάτας. Μάλιστα, οι καναδικές αρχές ζήτησαν πολύ προηγμένες τεχνολογικές πληροφορίες από τους κατασκευαστές, που υπερέβαιναν κατά πολύ τις πληροφορίες που μεταδίδονταν κατά τη διάρκεια διεθνών διαγωνισμών. Η Naval Group και η ιταλική Fincantieri εκτίμησαν ότι, δεδομένης της εγγύτητας των καναδικών ναυπηγείων, που απαιτούσαν αυτές τις πληροφορίες, με αμερικανικούς και βρετανικούς αμυντικούς βιομηχανικούς ομίλους, οι κίνδυνοι διαρροής ανταγωνιστικών τεχνολογικών πληροφοριών ήταν πολύ μεγάλοι. Η προσπάθεια παρουσίασης προσφοράς εκτός διαγωνισμού, όπως έκανε η Dassault στο Βέλγιο, έτυχε πολύ εχθρικής υποδοχής από τις καναδικές αρχές. Είτε ενοχλήθηκαν περισσότερο από την άρνηση των ευρωπαϊκών ομίλων να υποταχθούν στις απαιτήσεις της πρόσκλησης υποβολής προσφορών ή από τις υποψίες περικοπής του ανταγωνισμού που προκάλεσε αυτή η άρνηση, μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ.
Πάνω απ' όλα αυτά τα επιχειρήματα θυμίζουν τον τρόπο με τον οποίο Το ΝΑΤΟ άσκησε πίεση στο Βέλγιοε για να μην μπορέσουμε να εξετάσουμε άλλες εναλλακτικές από αυτή του F35A για την αντικατάσταση των F16 του. Πράγματι, αν και αυτή δεν ήταν η αποστολή των βελγικών αεροποριών από τη δημιουργία του ΝΑΤΟ, το τελευταίο ενημέρωσε, όταν ο διαγωνισμός είχε ήδη ξεκινήσει, ότι τα βελγικά αεροσκάφη θα έπρεπε να εκτελέσουν την πλειονότητα των αποστολών SAED με στόχο την εξάλειψη του εχθρού. αντιαεροπορική άμυνα, και ότι ως εκ τούτου έπρεπε να εξοπλιστούν με αεροσκάφος stealth 5ης γενιάς, γνωρίζοντας ότι το μόνο αεροσκάφος που πληρούσε αυτές τις προδιαγραφές ήταν το F35A.
Ανεξάρτητα από αυτό, οι εναπομείνασες εναλλακτικές λύσεις για την Καναδική Πολεμική Αεροπορία απέχουν πλέον πολύ από το να είναι επιχειρησιακά ικανοποιητικές για την Καναδική Πολεμική Αεροπορία. Δύο αεροσκάφη, το JAS 39 και το F35A είναι μονοκινητήρια αεροσκάφη, αυξάνοντας σημαντικά τον κίνδυνο ατυχημάτων, ειδικά σε τεράστιες περιοχές με χαμηλή πυκνότητα εναλλακτικού εδάφους. Έχουν επίσης μειωμένη αναλογία διαστάσεων και στην περίπτωση του F35A περιορισμένη ταχύτητα ελλείψει supercruise. Ως εκ τούτου, το Super Hornet φαίνεται να είναι η πιο συνεκτική εναλλακτική, παρά την πλήρη επιθετικότητα που ασκεί η Boeing κατά της καναδικής αεροναυτικής βιομηχανίας. Ακόμη και πέρα από αυτό το πολιτικό κριτήριο, η συσκευή έχει περιορισμένη επεκτασιμότητα με την πάροδο του χρόνου, λόγω του παλιού σχεδιασμού της και της αντικατάστασης των Super Hornets του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ από ένα μαχητικό 6ης γενιάς από το 2035, σύμφωνα με τα σχέδια του Πενταγώνου.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι παρά το ΑΕΠ του περίπου ίσο με αυτό της Ρωσίας, ο Καναδάς αισθάνεται σήμερα υποχρεωμένος να υποβάλει τη μοίρα του και την προστασία του εναέριου χώρου του στις διαιτησίες και τις πιέσεις της Ουάσιγκτον. Από την άλλη πλευρά, όπου η χώρα σχεδιάζει να αποκτήσει λίγο περισσότερα από 80 αεροσκάφη μοναδικού μοντέλου που αναμένεται να διαρκέσει αρκετές δεκαετίες για να εκτελέσει όλες τις αποστολές, οι ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις, που αντιμετωπίζουν στον απώτατο βορρά, λαμβάνουν μεταξύ 35 και 40 νέες συσκευές κάθε χρόνο, διαφορετικών τύπων (για το 2019: Mig35, Su30, Su34, Su35 και Su57). Μπορούμε λοιπόν να αναρωτηθούμε εάν δεν είναι η ακαμψία του πολιτικού μοντέλου της Καναδικής Άμυνας και η μεταβατικότητα όλων των δυτικών χωρών, που εμποδίζει σήμερα την αποτελεσματικότητα αυτής της αμυντικής προσπάθειας και που δημιουργεί υπερβολική εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες;