Σαφώς, οι πολιτικές προσωπικότητες όλων των ευρωπαϊκών χωρών έχουν λίγη φαντασία. Ενώ η Σουηδία, στην πρώτη γραμμή της ρωσικής στρατιωτικής ενίσχυσης, έχει ξεκινήσει τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών της και την ενίσχυση της αμυντικής της προσπάθειας, με προϋπολογισμό που θα αυξηθεί από 5 σε σχεδόν 8 δισ. ευρώ έως το 2025, ο υπουργός Άμυνας της Σουηδίας, Peter Ο Hultqvist και η ομόλογός του στα οικονομικά, Magdalena Andersson, δεν βρήκαν τίποτα άλλο από το να φανταστούν έναν νέο φόρο, ο οποίος θα ισχύει για τον τραπεζικό τομέα. Σύμφωνα με αυτούς, είναι φυσιολογικό να εμπλέκονται τράπεζες που παράγουν τεράστια κέρδη, με τις τέσσερις μεγαλύτερες σουηδικές τράπεζες να έχουν καταγράψει κέρδη ρεκόρ 112 δισεκατομμυρίων κορωνών το 2018, στην αμυντική προσπάθεια.
Βρίσκουμε στην προσέγγιση της σουηδικής κυβέρνησης τα ίδια αξιώματα με εκείνα που προκάλεσαν την κακοτυχία των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων για περισσότερα από 10 χρόνια. Στην πραγματικότητα, ο στόχος είναι να δημιουργηθεί, προχωρώντας με αυτόν τον τρόπο, μια προσπάθεια στα μεταβλητά έσοδα, συνδέοντας τεχνητά τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού με μια κρατική δαπάνη. Πράγμα που θα ισοδυναμούσε, φτάνοντας στα άκρα, να πληρώνονται οι μισθοί των τελωνείων επί των εσόδων από τον ΦΠΑ από τον κλάδο πολυτελείας, για παράδειγμα, ή οι μισθοί των δασκάλων στους φόρους του πετρελαίου... Έτσι, για πολύ καιρό, οι προϋπολογισμοί των Το γαλλικό Υπουργείο Άμυνας «έκλεισε» με την ενσωμάτωση συνδεδεμένων μεταβλητών εσόδων, όπως αυτά που προέρχονται από την πώληση ακινήτων ή την κατανομή επίγειων αδειών σε παρόχους κινητής τηλεφωνίας, και τα οποία προκάλεσαν σοβαρές ελλείψεις στον στρατιωτικό προϋπολογισμό, οδηγώντας σε πολύ δυσμενείς αποφάσεις σχετικά με προγράμματα εξοπλισμού.
Επιπλέον, είναι προφανές ότι εάν εμφανιζόταν ένας φόρος στον τραπεζικό τομέα, οι χρηματοοικονομικοί στρατηγικοί θα κατάφερναν, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, να βελτιστοποιήσουν τον ισολογισμό τους για να ελαχιστοποιήσουν τον αντίκτυπο αυτού του φόρου και να τον αντισταθμίσουν με πρόσθετα έσοδα. που προφανώς θα στοχεύουν τα ίδια τα άτομα. Στην πραγματικότητα, ο στόχος της μη αύξησης της άμεσης φορολογικής επιβάρυνσης, αφού προφανώς αυτός είναι ο στόχος των Σουηδών υπουργών, θα είναι απλώς πρόσοψη, αφού οι Σουηδοί φορολογούμενοι θα πληρώσουν τελικά το κόστος που συνδέεται με αυτόν τον νέο φόρο...
Με την άρνησή της να ενσωματώσει το πλήρες κόστος του La Défense στον κρατικό προϋπολογισμό, ως κρίσιμο στοιχείο των ευθυνών και των προνομίων του κράτους, αυτή η προσέγγιση που προτείνει η Στοκχόλμη δεν αντιμετωπίζει τη μελλοντική πραγματικότητα μιας σημαντικής αύξησης των διεθνών εντάσεων και των κινδύνων σύγκρουσης, και στην επιτακτική αμυντική προσπάθεια στην οποία πρέπει να κάνουν τα κράτη και κατ' επέκταση οι πολίτες, οι τελικοί δικαιούχοι της ασφάλειας που εγγυώνται οι στρατοί.
Ωστόσο, στην κλίμακα μιας χώρας όπως η Γαλλία ή μιας ένωσης όπως η Ευρώπη, θα ήταν δυνατό να ελαχιστοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό ο δημοσιονομικός αντίκτυπος της δημοσιονομικής προσπάθειας, ακόμη κι αν ανέβαινε σε επίπεδα που σήμερα φαίνονται αδιανόητα. Έτσι, με τη δημιουργία, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, μηχανισμών για την εξισορρόπηση των δημοσιονομικών εσόδων που παράγονται από παραγγελίες αμυντικού εξοπλισμού, μεταξύ των κρατών παραγωγής και των αγοραστών, θα ήταν δυνατό να μειωθεί σημαντικά ο αντίκτυπος στον κρατικό προϋπολογισμό των προγραμμάτων απόκτησης αμυντικού εξοπλισμού, όπως π. όπως αυτά για συντήρηση.
Ομοίως, μόλις εφαρμοστούν αυτοί οι μηχανισμοί εξισορρόπησης, θα επιτρέψουν την καλύτερη κατανομή των επενδύσεων, αλλά και των βιομηχανικών υποδομών, στις διάφορες χώρες της Ένωσης, αυξάνοντας έτσι τα φορολογικά και κοινωνικά έσοδα χωρών που δεν έχουν σημαντικό BITD, χωρίς αυξάνοντας τεχνητά την τρέχουσα BITD, η οποία απαιτεί όλες τις εξαγωγικές αγορές για να επιβιώσουν. Αυτή η προσέγγιση, πολύ πιο αποτελεσματική, από επιχειρησιακή, οικονομική και κοινωνική άποψη, θα μείωνε επίσης γρήγορα την τεχνολογική εξάρτηση των ευρωπαϊκών χωρών από ορισμένους συμμάχους τους, ενώ θα ενίσχυε εξίσου γρήγορα τη στρατηγική αυτονομία της ένωσης με τα μέλη της.
Οι επόμενες δεκαετίες που αναδύονται σήμερα φέρνουν νέες εντάσεις και οι ευρωπαϊκές χώρες δεν θα καταφέρουν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, ούτε την ανεξαρτησία τους και πιθανώς ούτε την ασφάλειά τους, χωρίς να επιδείξουν την ίδια επιθυμία να καινοτομήσουν στην ίδια την αντίληψη του πολιτικο-οικονομικού μοντέλου της προσπάθειας Άμυνας, παρά το αποδεικνύουν όταν πρόκειται για την υποστήριξη τεχνολογικών καινοτομιών.