Πρόγραμμα MDACS: Ο στρατός των ΗΠΑ ποντάρει ξανά στο αντιαεροπορικό πυροβολικό το 2025

Από την εγκατάλειψη του M247 Sergeant York στα τέλη της δεκαετίας του 70, ο στρατός των ΗΠΑ δεν είχε δείξει ποτέ κανένα ενδιαφέρον για το αντιαεροπορικό πυροβολικό, εστιάζοντας αρχικά στην πυραυλική άμυνα και για περίπου δέκα χρόνια, στην ανάπτυξη κατευθυνόμενων ενεργειακών όπλων .

Το πρόγραμμα MDACS, που ενσωματώθηκε στο νομοσχέδιο για τη χρηματοδότηση των Ενόπλων Δυνάμεων του 2025, αποτελεί επομένως μια βαθιά εξέλιξη για αυτό. Πράγματι, αυτό αφορά τον σχεδιασμό ενός συστήματος αντιαεροπορικού πυροβολικού πολλαπλών τομέων, που προορίζεται να ενισχύσει την προστασία που προσφέρουν άλλα συστήματα, πυραύλους, λέιζερ υψηλής ενέργειας και κανόνι μικροκυμάτων.

Τι είναι λοιπόν αυτό το πρόγραμμα έκπληξη από τον αμερικανικό στρατό; Ποιοι είναι οι στόχοι, οι προδιαγραφές και το χρονοδιάγραμμά του, δεδομένου ότι η ανάγκη για αυτό το είδος συστήματος αυξάνεται, σε όλα τα θέατρα λειτουργίας, από την Ουκρανία έως τον Ειρηνικό, μέσω της Ερυθράς Θάλασσας και της Μέσης Ανατολής;

Η απογοήτευση του αμερικανικού στρατού με το αντιαεροπορικό πυροβολικό από τη δεκαετία του 60

Εάν, από πολλές απόψεις, οι αμερικανικές και οι σοβιετικές εξελίξεις στην ικανότητα αντιγράφουν η μία την άλλη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αυτό δεν συνέβαινε όσον αφορά το αντιαεροπορικό πυροβολικό.

Πράγματι, ο στρατός των ΗΠΑ έχασε γρήγορα το ενδιαφέρον για αυτή την ικανότητα, μόλις πύραυλοι εδάφους-αέρος όπως το Hawk ή το Chaparral είχαν δείξει την αποτελεσματικότητά τους. Είναι αλήθεια ότι, από δογματική άποψη, η αεροπορική απαγόρευση βασιζόταν πολύ περισσότερο στην αεροπορική ισχύ εντός των αμερικανικών στρατών παρά στους σοβιετικούς στρατούς.

Το τελευταίο πρόγραμμα που εκτοξεύτηκε πέρα ​​από τον Ατλαντικό σε αυτήν την περιοχή ήταν το M247 Sergeant York, ένα άρμα M-48 Patton τοποθετημένο με έναν πυργίσκο οπλισμένο με ένα δισωλήνιο Bofors 40 mm και ένα ραντάρ. Ξεκίνησε το 1978 και επρόκειτο να είναι μια απάντηση στο σοβιετικό ZSU-23-4, καθώς και στο γερμανικό Gepard, και να αντικαταστήσει τα αναποτελεσματικά M163 VADS και MIM-46 Chaparral.

Ωστόσο, η κατασκευή σταμάτησε μετά από 50 παραδείγματα, ο στρατός των ΗΠΑ αποφάσισε να στραφεί στον γαλλογερμανικό Roland και στον νέο πύραυλο πεζικού πολύ μικρού βεληνεκούς Stinger, για στενές αποστολές αντιαεροπορικής άμυνας. Εν τω μεταξύ, η αεράμυνα μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς ανατέθηκε στο MIM-104 Patriot.

Μόλις στο δεύτερο μέρος της δεκαετίας του 2010 ξεκίνησε το πρόγραμμα Maneuver-Short Range Air Defense ή M-SHORAD, ένα τεθωρακισμένο όχημα 8×8 Stryker τοποθετημένο με Πύργος Leonardo οπλισμένος με πυροβόλο 20 χλστ, τέσσερις πυραύλους Stinger και δύο Hellfire.

Προορισμένο να αντικαταστήσει το Avenger (ένα Humwee που χρησιμοποιεί 8 Stinger), το M-SHORAD παραγγέλθηκε επειγόντως σε 144 μονάδες για να διασφαλίσει τη στενή προστασία των εμπλεκόμενων μονάδων, ιδιαίτερα από drones, ελικόπτερα και πυραύλους κρουζ.

Έκτοτε, ο στρατός των ΗΠΑ, όπως όλοι οι αμερικανικοί στρατοί, φαινόταν αποκλειστικά στοιχηματισμός σε κατευθυνόμενα ενεργειακά όπλα, λέιζερ υψηλής ενέργειας, κανόνι μικροκυμάτων, παρεμβολές, για την ολοκλήρωση της προστασίας που παρέχουν οι πύραυλοι, έναντι αεροπλάνων, ελικοπτέρων, πυραύλων, ρουκετών και drones.

Το μυστηριώδες πρόγραμμα αντιαεροπορικού πυροβολικού MDACS εμφανίστηκε στο αίτημα προϋπολογισμού του 2025

Ως εκ τούτου, η εμφάνιση του προγράμματος MDACS, στον δημοσιονομικό πύραυλο που μετέδωσε ο αμερικανικός στρατός, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του προϋπολογισμού του 2025, αποτελεί πραγματική έκπληξη. Πράγματι, το MDACS είναι το ακρωνύμιο του Multi-Domain Artillery Cannon System, ένα πρόγραμμα που αναπτύχθηκε αρχικά από το Ερευνητικό Εργαστήριο Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ.

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο