Με το RapidFire, το Γαλλικό Ναυτικό έχει επιτέλους το σύστημα στενής προστασίας CIWS

Από τα μέσα της δεκαετίας του 60, τα νέα σοβιετικά μαχητικά πλοία ήταν εξοπλισμένα με συστήματα στενής προστασίας AK-630, ένα πυροβόλο εξασωλήνων 30 χιλιοστών με καθοδήγηση ραντάρ που προοριζόταν να αναχαιτίσει πολεμικά αεροπλάνα, ελικόπτερα και πυραύλους κατά πλοίων που απειλούσαν το κτίριο και είχαν ξεπεράσει το μεγάλο του. και άμυνα μεσαίου βεληνεκούς που παρέχεται από πυραύλους εδάφους-αέρος και ναυτικού πυροβολικού. Περίπου δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ άρχισε να αναπτύσσει το διάσημο πλέον σύστημα Phalanx στα νέα του κτίρια, ένα πυροβόλο 20 χλστ. επίσης εξασωλήνων ικανό για πολύ υψηλούς ρυθμούς βολής πέραν των 4000 βολών ανά λεπτό, για να αναχαιτίσει τις εισερχόμενες αεροπορικές απειλές σε πολύ μικρή απόσταση. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η έννοια του Close-In Weapon System, ή CIWS (προφέρεται Αν-ναι) για τη διασφάλιση της απόλυτης προστασίας των πλοίων επιφανείας από πυραύλους, πυραύλους, αεροσκάφη, ακόμη και βλήματα πυροβολικού.

Έκτοτε, το σύστημα έχει εκδημοκρατιστεί ευρέως και πολλά συστήματα εξοπλίζουν τώρα τα δυτικά ναυτικά, είτε συστήματα πυροβολικού όπως το Phalanx ή το Goalkeeper, είτε βασίζονται σε πυραύλους πολύ μικρού βεληνεκούς, όπως ο SeaRam American και ο γαλλικός Simbad, αλλά και στη Ρωσία. με τον Καστάν και το νέο Ναυτικό Pantsir-M, και στην Κίνα με το Type 730 (πυροβολικό επτασωλήνων 30 χλστ.) και το HQ-10 (βλήματα). Και η συντριπτική πλειονότητα των λεγόμενων πολεμικών πλοίων επιφανείας 1ης τάξης που τέθηκαν σε υπηρεσία από το 1990 ήταν εξοπλισμένα με αυτά. Μόνο ένα μεγάλο παγκόσμιο ναυτικό δεν χρησιμοποίησε αυτό το είδος συστήματος, το Γαλλικό Ναυτικό. Για το Παρίσι, στην πραγματικότητα, αυτά τα συστήματα θεωρήθηκαν περιττά, γνωρίζοντας ότι τα γαλλικά πλοία διέθεταν μεγάλο και αποτελεσματικό πλήθος ηλεκτρονικού πολέμου και δόλωμα για να συμπληρώσουν τους πυραύλους εδάφους-αέρος και το ναυτικό πυροβολικό για να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της απειλής κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Γεγονός είναι ότι, μεταξύ 1990 και 2010, οι κίνδυνοι μια γαλλική φρεγάτα να στοχοποιηθεί πράγματι από μεγάλο αριθμό αντιπλοϊκών πυραύλων που υπερέβαιναν τις αμυντικές δυνατότητες που προσφέρει το αμυντικό πανοπλία που είχε στη διάθεσή της, ήταν πολύ χαμηλοί.

Όμως τα τελευταία χρόνια, ο κίνδυνος έχει εξελιχθεί σημαντικά και πλέον δεν αποκλείεται ένα γαλλικό πλοίο να στοχοποιείται από πυραύλους και εχθρικά drones. Ως εκ τούτου, κατέστη πλέον απαραίτητη η προστασία έναντι αυτού του τύπου απειλής όχι μόνο των φρεγατών και των αντιτορπιλικών που είναι ήδη εξοπλισμένα με συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και πυραύλους εδάφους-αέρος, αλλά και των πλοίων υποστήριξης και δεύτερης διαλογής, όπως το νέο Supply Ship του Fleet, ή BRF, της κατηγορίας Jacques Chevallier, ή τα νέα Ocean Patrollers που θα αντικαταστήσουν το A69 aviso τα επόμενα χρόνια. Για αυτό, οι ομάδες Thales και Nexter ένωσαν τις δυνάμεις τους για να αναπτύξουν το σύστημα RapidFire, έναν ναυτικό πυργίσκο οπλισμένο με το γαλλο-βρετανικό πυροβόλο 40 CTA 40 mm με τηλεσκοπικά πυρομαχικά που εξοπλίζει ήδη τεθωρακισμένα οχήματα EBRC Jaguar, και έτσι παίζει το ρόλο του CIWS για να Πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Ενώ η τελική έκδοση του RapidFire παρουσιάστηκε στην έκθεση Euronaval 2022, είναι σαφές ότι το νέο γαλλικό CIWS προσφέρει πράγματι πολύ υποσχόμενες επιδόσεις, τόσο για την προστασία των μονάδων δεύτερης γραμμής όσο και για την ενίσχυση της επιβίωσης μεγάλων μονάδων επιφάνειας. front line.

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο