Από την περασμένη Τετάρτη, και την ανακοίνωση από την Καμπέρα, την Ουάσινγκτον και το Λονδίνο για την υπογραφή τριμερούς συνθήκης συμμαχίας και την αντικατάσταση του συμβατικού υποβρυχίου προωθητικού προγράμματος γαλλικής κατασκευής Shortfin Barracuda από αμερικανικό ή βρετανικό υποβρύχιο μοντέλο πυρηνικής επίθεσης, πολλές πληροφορίες, συχνά μπερδεμένες, έχουν εμφανιστεί στον Τύπο σχετικά με τον τύπο αντιδραστήρα που θα χρησιμοποιηθεί και τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου από αυτήν τη σύμβαση. Φαίνεται σημαντικό να παρουσιάσουμε ένα σαφές και κατανοητό όραμα για τις τεχνολογικές λύσεις και κανονισμούς στους οποίους συχνά αναφέρεται, προκειμένου να κατανοήσουμε το διακύβευμα μιας τέτοιας απόφασης. Στην πραγματικότητα, αυτό οδηγεί σε έναν καταρράκτη γεγονότων που, αν δεν είχαν αγνοηθεί από κανέναν μέχρι τώρα, εντούτοις διατηρούνταν προσεκτικά υπό έλεγχο.
Προκειμένου να επιβληθούν οι διεθνείς συμφωνίες για την αποτροπή της διάδοσης πυρηνικών όπλων στον πλανήτη, ο οργανισμός εποπτείας, ο ΔΟΑΕ (Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας), πρέπει να ενημερώνεται για όλες τις μετακινήσεις και την αποθήκευση υλικών. Επομένως, έχει την ικανότητα, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες επαληθεύσεις από την άποψη αυτή. Στην πραγματικότητα, τα κράτη έχουν το νόμιμο δικαίωμα να παράγουν ή να πωλούν εμπλουτισμένο σχάσιμο υλικό, εφόσον η χρήση του πληροί προκαθορισμένα κριτήρια. Έτσι, από την άποψη του διεθνούς δικαίου, τίποτα δεν εμποδίζει ένα κράτος να πουλήσει ένα πυρηνικό υποβρύχιο σε άλλο, συμπεριλαμβανομένου του φορτίου του πυρηνικού καυσίμου, στο βαθμό ή πυρηνική πρόωση, ακόμη και αν πρόκειται για στρατιωτικούς σκοπούς, δεν είναι αυστηρά μιλώντας για πυρηνικό όπλο. Από την άλλη πλευρά, το κράτος που πραγματοποιεί τη συναλλαγή πρέπει να επιτρέπει επαληθεύσεις σχετικά με τα πυρηνικά καύσιμα πριν από την παράδοση καθώς και στο τέλος της ζωής του, τα οποία στη συνέχεια πρέπει να ανακτηθούν πλήρως από τον πωλητή.
Εδώ ακριβώς εντοπίζεται το ελάττωμα που συζητείται συχνάΤο Πράγματι, όταν πρόκειται για, όπως στην περίπτωση αμερικανικών, βρετανικών ή ρωσικών πυρηνικών υποβρυχίων, υποβρύχια που χρησιμοποιούν πυρηνικό καύσιμο υψηλής εμπλουτισμού, άνω του 20%, αυτό μπορεί δυνητικά να χρησιμοποιηθεί για τον σχεδιασμό πυρηνικού όπλου, χωρίς ο ΔΟΑΕ να έχει τη δυνατότητα να το επισημάνει με το πρωτόκολλο επιθεώρησης μεταξύ της στιγμής παράδοσης και της ανάκτησης του αναλωμένου καυσίμου. Όπως προαναφέρθηκε, αυτό το ελάττωμα ήταν γνωστό εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν βρέθηκε ποτέ συναίνεση για να διορθωθεί. Είναι πιθανό ότι τα 5 μεγάλα πυρηνικά έθνη του πλανήτη πάντα επιθυμούσαν να διατηρήσουν μια διέξοδο σε περίπτωση ταχείας επιδείνωσης της κατάστασης της διεθνούς ασφάλειας, για παράδειγμα, για τον εξοπλισμό των συμμαχικών ναυτικών με πυρηνικά υποβρύχια, ειδικά όταν, όπως τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τη Μεγάλη Βρετανία, οι εθνικές βιομηχανίες τους έχουν χάσει εδώ και καιρό την τεχνογνωσία στο σχεδιασμό και την κατασκευή συμβατικών υποβρυχίων.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία