Το Βασιλικό Καναδικό Ναυτικό δέχθηκε σε υπηρεσία μεταξύ 2000 και 20004 τα τέσσερα υποβρύχια κλάσης Victoria των οποίων η επιχειρησιακή διαθεσιμότητα θα χτυπούσε τα πρωτοσέλιδα. Αυτό έγινε ελάχιστα ικανοποιητικό από το 2017, ενώ τα τέσσερα σκάφη θα πρέπει να εισαχθούν στις αρχές της δεκαετίας του 2020 σε έναν κύκλο βαθύ εκσυγχρονισμού: το πρόγραμμα Εκσυγχρονισμός της τάξης της Βικτώριας (VCM) που θα τους επιτρέψει να παραμείνουν σε υπηρεσία μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030 ή ακόμα και στις αρχές της δεκαετίας του 2040. Η αντικατάσταση αυτών των πλοίων θα μπορούσε να ξεκινήσει σύντομα.
Καναδικά υποβρύχια της κατηγορίας Βικτώρια είναι από την παλιά τάξη Υποστηρικτής ou Πληκτρολογήστε 2400 αποκτήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1998. Έχουν μήκος 70,3 μέτρα με διάμετρο κύτους 7,6 μέτρα και βύθισμα 5,4 μέτρα. Η επιφανειακή μετατόπιση είναι 2256 τόνοι σε σύγκριση με 2514 τόνους βυθισμένους. Μπορούν να ταξιδέψουν με 12 κόμβους στην επιφάνεια και 20 κατά την κατάδυση. Ο οπλισμός τους βασίζεται σε έξι τορπιλοσωλήνες και κάθε πλοίο μεταφέρει έως και 18 τορπίλες. Ο ρυθμός πυρκαγιάς είναι μία τορπίλη κάθε 30 δευτερόλεπτα για κάθε σωλήνα. Οπλίζονται από πλήρωμα 48 υποβρυχίων. Η λειτουργική αυτονομία είναι 56 ημέρες. Τα σκάφη μπορούν να ταξιδέψουν 8000 ναυτικά μίλια με 8 κόμβους και να βουτήξουν έως και 200 μέτρα.
Επωφελήθηκαν από εργασίες συντήρησης και θεραπείας απαρχαιότητας (Περίοδος εργασίας Καναδοποίησης (CWP) που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στη βρετανική ναυτική βάση στο Faslane με σκοπό την προσαρμογή τους στις ανάγκες του καναδικού ναυτικού και την επαναφορά τους στην ενεργό υπηρεσία. Επέστρεψαν στην υπηρεσία βαφτίστηκαν HMCS Βικτώρια (2000), HMCS Γωνία Ρυάκι (2003), HMCS Windsor (2003) και HMCS Chicoutimi (2004 και μετά 2015).
Τα συστήματα πλοήγησης βασίζονται σε GPS και δύο ραντάρ πλοήγησης: το ένα Kelvin Hughes Type 1007 και ένα κινητό τηλέφωνο Δικαστήριο και τα δύο λειτουργούν στη ζώνη Ι. Οι μονάδες αδρανειακής πλοήγησης παρέχονται από Northrop Grumman Sperry Marine ο οποίος κέρδισε τη σύμβαση το 2005 προτείνοντας τη μονάδα αδρανείας γυροσκοπίου λέιζερ Mk 49.
Οι κεραίες που φέρει ο ορεινός όγκος αποτελούνται από το ηλεκτροοπτικό περισκόπιο επιτήρησης CK 35 (Θαλής) που περιλαμβάνει ένα διόφθαλμο οπτικό σύστημα με ένα οπτικό σύστημα τηλεμετρίας· του περισκοπίου οπτρονικής επίθεσης CH85 (Θαλής) εξοπλισμένο με μονόφθαλμο οπτικό σύστημα και σύστημα υπέρυθρων. Ένας ιστός μεταφέρει τα καναδικά συστήματα επικοινωνιών, καθώς και τα συστήματα ESM AR-900 (Harris) και δύο εκτοξευτές αντιμέτρων ΝΝΑ.
Η σουίτα σόναρ αποτελείται από ένα παθητικό βυθόμετρο μεσαίας συχνότητας Πληκτρολογήστε 2040 (Θαλής) χρησιμοποιείται για αναζήτηση και υποκλοπή, παθητικά πλευρικά σόναρ χαμηλής συχνότητας Πληκτρολογήστε 2007 (Θαλής) καθώς και ρυμουλκούμενη γραμμική κεραία Πληκτρολογήστε 2046 (Θαλής) παθητική χαμηλή συχνότητα μήκους 50 μέτρων και της ίδιας οικογένειας με εκείνα που είναι εγκατεστημένα στα πυρηνικά υποβρύχια επίθεσης τύπου Τ του Βασιλικό Ναυτικό. Τέλος, προστίθεται ρυμουλκούμενο βυθόμετρο SQR-501 CANTASS (Canadian Towed Array Sonar).
Η ικανότητα εκτόξευσης πυραύλων κατά πλοίων UGM-84 Sub-Harpoon και για ναρκοθέτηση αποβιβάστηκε από τα τέσσερα υποβρύχια. Lockheed Martin επιλέχθηκε για να ενσωματωθεί Librascope Υποβρύχιο σύστημα ελέγχου πυρός (SFCS) το οποίο συμπληρώθηκε από ορισμένα στοιχεία του ελέγχου πυρός των υποβρυχίων κλάσης Oberon που τα 4 Victorias επρόκειτο να αντικαταστήσουν στο Βασιλικό Καναδικό Ναυτικό. Κάθε υποβρύχιο ήταν ικανό να εκτοξεύει τορπίλες με σύρμα Mk 48 Mod 4. Αποφασίστηκε το 2014 να αντικατασταθούν με Mk 48 Mod 7 AT.
Η πρόωση των τεσσάρων υποβρυχίων βασίζεται σε δύο πετρελαιοηλεκτρικούς κινητήρες Paxman Valenta 16SZ (2 x 2,7 MW) και ηλεκτροκινητήρα Alsthom ισχύος 4 MW που κινεί έναν μόνο άξονα προπέλας.
Η αναμενόμενη διάρκεια ζωής των τεσσάρων υποβρυχίων της κατηγορίας Βικτώρια ήταν 25 χρόνια στο Καναδικό Ναυτικό. Επωφελήθηκαν επίσης από δύο συμβάσεις συντήρησης που ονομάζονται « Σύμβαση Υποστήριξης Υποβρυχίων Τάξης Victoria » καταλήγει με Babcock Καναδάς. Η πρώτη σύμβαση υπογράφηκε το 2008 για το ποσό των 312,4 εκατ. ευρώ και κάλυψε την υποστήριξη των σκαφών για 15 χρόνια, έως το 2023. Victoria In-Service Support Contract II που υπεγράφη τον Μάιο του 2018 με την καναδική κυβέρνηση έναντι του ποσού των 240,5 εκατομμυρίων ευρώ που ανέλαβε από την προηγούμενη σύμβαση με την αναβολή της προθεσμίας από το 2023 έως τα μέσα της δεκαετίας του 2030. Αυτές οι δύο συμβάσεις διέπουν και προγραμματίζουν τις διακοπές με μεγάλες τεχνικές ή Εκτεταμένη περίοδος εργασίας σύνδεσης (EDWP).
το πρόγραμμα Εκσυγχρονισμός της τάξης της Βικτώριας (VCM) - επίσης λέγεται SELEX (Επέκταση Ζωής Υποβρυχίων) – είναι συμπληρωματικό της σύμβασης Victoria In-Service Support Contract II. Η φιλοδοξία είναι να αποκτήσει 10 χρόνια πρόσθετης επιχειρησιακής δυνατότητας για τη διατήρηση της υπηρεσίας Βικτώρια. Ο πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό ανέφερε μάλιστα παράταση μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2040. Χωρίς αυτό, το πρώτο σκάφος θα έπρεπε να εγκαταλείψει την υπηρεσία το 2022 ενώ το τέταρτο θα είχε αποσυρθεί το 2027. Εκσυγχρονισμός της τάξης της Βικτώριας προτιμήθηκε το 2017 από ένα πρόγραμμα αντικατάστασης των υποβρυχίων κλάσης Victoria, ιδίως επειδή θεωρήθηκε πολύ λιγότερο ακριβό.
Το δημοσιονομικό κονδύλιο που σχεδιάζεται για αυτόν τον εκσυγχρονισμό κυμαίνεται μεταξύ 1 και 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, ανάλογα με τον κατάλογο των εργασιών που θα εκτελεστούν που θα οριστικοποιηθεί το 2021. Οι πρώτες πράξεις που αφορούν την παράταση της διάρκειας ζωής του Βικτώρια θα ξεκινήσει το 2022, το πρώτο υποβρύχιο που βγαίνει από τον κύκλο VCM το 2025 ή το 2026. Το πρόγραμμα SELEX θα μπορούσε να οδηγήσει στον εκσυγχρονισμό ή ακόμα και στην αντικατάσταση του συνόλου ή μέρους της πρόωσης (πετρελαιοηλεκτρικοί κινητήρες, ηλεκτροκινητήρας), των συστημάτων ισχύος, της σουίτας σόναρ, των κεραιών, των συστημάτων επικοινωνίας και του συστήματος μάχης.