Με εξαίρεση μερικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη έχουν ξεκινήσει μια τροχιά για να φτάσουν, μερικές φορές ελαφρώς, μια αμυντική προσπάθεια ισοδύναμη με το 2% του ΑΕΠ τους, ενώ η απειλή, σήμερα, δεν είναι ανάλογη με ό,τι ήταν δέκα χρόνια πριν, και ότι μια νέα απειλή βαραίνει τώρα την αμερικανική προστασία της Ευρώπης και την υποστήριξη της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία.
Από πού προέρχεται αυτό το όριο και είναι προσαρμοσμένο στην κατάσταση ασφαλείας σήμερα; Διαφορετικά, ποια θα ήταν η απαιτούμενη αξία της ευρωπαϊκής αμυντικής προσπάθειας, για αύξηση του ανταγωνισμού με τη Ρωσία, υποστηρίζοντας την Ουκρανία και διασφαλίζοντας την ασφάλεια των συμφερόντων της στα θέατρα που ανήκουν στην περιοχή ευθύνης της;
περίληψη
Το όριο αμυντικής προσπάθειας του 2% ΑΕΠ και τα όριά του
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως σε αυτόν τον ιστότοπο, το όριο των αμυντικών επενδύσεων που καθορίστηκε στο 2% του ΑΕΠ από το ΝΑΤΟ, με αφορμή τη σύνοδο κορυφής του Κάρντιφ το 2014, σε καμία περίπτωση δεν συνδέεται με έναν περίπλοκο υπολογισμό των μέσων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση μελλοντικών αμυντικών προκλήσεων, οι οποίες επίσης είχαν προβλεφθεί πολύ διαφορετικά το 2014 από ό,τι στην πραγματικότητα δέκα χρόνια αργότερα.
Αντίθετα, αυτό το όριο, όπως και η προθεσμία του 2025, ορίστηκαν πολιτικά, ως το μεγαλύτερο ποσό που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό από όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ που ήταν παρόντα στη σύνοδο αυτή.
Οι διαπραγματευτές του ΝΑΤΟ, που κατάφεραν να αποσπάσουν αυτή τη συμφωνία, ιδίως από ορισμένες χώρες που ήταν ιδιαίτερα απρόθυμες να αυξήσουν τις αμυντικές επενδύσεις τους, όπως η Γερμανία, αλλά και η Ιταλία, η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και πολλές άλλες, έλαβαν οδηγίες να επιτύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ιδίως να εξισορροπηθεί εκ νέου το κραυγαλέο χάσμα μεταξύ της αμυντικής προσπάθειας των ΗΠΑ και αυτής της μεγάλης πλειοψηφίας άλλων μελών του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας.
Η προθεσμία του 2025 ήταν επίσης το πιο αποτελεσματικό εργαλείο για να ξεπεραστεί αυτή η απροθυμία. Οι ηγέτες που ήταν παρόντες στη σύνοδο κορυφής του Κάρντιφ γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν θα ήταν πλέον στην εξουσία εκείνη την ημερομηνία, για να αποδεχτούν το γεγονός ότι δεν το είχαν ικανοποιήσει.
Επιπλέον, μόνο στα τέλη της δεκαετίας του 2010, και μερικές φορές στην αρχή της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, δημιουργήθηκε η ώθηση για την επίτευξη αυτού του στόχου έως το 2025, ενώ αρκετές χώρες, εκ των οποίων η Ιταλία, το Βέλγιο ή η Ισπανία εξακολουθούν να πιστεύουν ότι θα φθάσει αυτό το όριο, αλλά πέραν αυτής της προθεσμίας.
Σε κάθε περίπτωση, όχι μόνο το όριο του 2% του ΑΕΠ δεν σχεδιάστηκε για να αποτελεί επαρκή στρατιωτική ισχύ για να εγγυηθεί την ασφάλεια της Συμμαχίας, αλλά τη στιγμή που σχεδιάστηκε, η αντίληψη των κινδύνων, που ήταν ευρέως κοινή, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, ήταν μακριά από το να εξετάσουμε τις εξελίξεις που έχουν σημειωθεί στην Ευρώπη από εκείνη την ημερομηνία.
Ποιο είναι το ευρωπαϊκό ισοδύναμο του αμυντικού προϋπολογισμού της Ρωσίας;
Επομένως, εάν το όριο του 2% δεν βασίζεται σε καμία ανάλυση ικανοτήτων που να συνάδει με την πραγματικότητα των απειλών, σε ποιο επίπεδο επενδύσεων θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να φέρουν την αμυντική τους προσπάθεια για να το κάνουν αυτό σήμερα;
Παραδεχόμενοι ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να είναι σε θέση να περιορίσουν τη ρωσική απειλή μόνοι τους, θα ήταν σκόπιμο να ευθυγραμμίσουν πόρους ισοδύναμους με αυτούς που διαθέτουν και θα έχουν οι ρωσικοί στρατοί τα επόμενα χρόνια.
Πώς συγκρίνονται οι αμυντικοί προϋπολογισμοί της Ευρώπης και της Ρωσίας;
Κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι αυτό ισχύει ήδη. Πράγματι, ο προϋπολογισμός των ρωσικών στρατών, περίπου 110 δισ. ευρώ το 2024, είναι χαμηλότερος από εκείνον των Ευρωπαίων, περίπου 270 δισ. ευρώ, κοντά στο όριο του 2%, κατά μέσο όρο, που αναμένεται από το ΝΑΤΟ.
Αυτή η σύγκριση, ωστόσο, είναι λανθασμένη. Στην πραγματικότητα, οι ρωσικοί στρατοί πληρώνουν για τον αμυντικό τους εξοπλισμό, μεταξύ 3 και 5 φορές φθηνότερα, από τους Ευρωπαίους, για αντίστοιχο εξοπλισμό. Έτσι, α Leopard Ένα νέο 2A7 κοστίζει μεταξύ 15 και 18 εκατ. ευρώ, ανάλογα με τα πρότυπα και τον εξοπλισμό, σε σύγκριση με λιγότερο από 2 εκατ. ευρώ για ένα T-90M.
Το μαχητικό Su-35 κοστίζει λιγότερο από 30 εκατομμύρια ευρώ, το Su-57 περίπου 37 εκατομμύρια ευρώ, σε σύγκριση με περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ ανά Rafale et Typhoon, και 120 εκατ. ευρώ για το F-35A. Στον ναυτικό τομέα, οι φρεγάτες Admiral Gorshkov και τα υποβρύχια Iassen-M αποκτήθηκαν για 300 εκατ. ευρώ και 800 εκατ. ευρώ αντίστοιχα, έναντι 700 εκατ. ευρώ για μια ΑΞΕ και περίπου 1,8 δισ. ευρώ για ένα SSN.Astute.
Αυτό το κενό εντοπίζεται και στο κόστος προσωπικού. Έτσι, οι 1,35 εκατομμύρια άνδρες, συμπεριλαμβανομένων 600 στρατευσίμων, των ρωσικών στρατών απαιτούν συνολικό προϋπολογισμό 000 δισ. ευρώ. Για 45 άνδρες, οι γαλλικοί στρατοί ξοδεύουν σχεδόν 207.000 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, αναλογία 20 προς 1, παρόλο που η Ρωσία ξοδεύει πιο μαζικά από το συνηθισμένο, σε μπόνους και μισθούς, για να προσελκύσει εθελοντές για την ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία