Το Top 5 των πιο αποτελεσματικών οπλισμών στην Ουκρανία

Από την αρχή της ρωσικής επίθεσης στις 24 Φεβρουαρίου, η Ουκρανία έγινε, απρόθυμα, η μεγαλύτερη πλατφόρμα πειραματισμού με ρωσικά, ουκρανικά και δυτικά οπλικά συστήματα, μετά από 30 χρόνια σύγκρουσης, λανθάνουσα και ασύμμετρη που δεν επέτρεπε αντικειμενικές συγκριτικές αναλύσεις. Μεταξύ αυτών των συστημάτων, ορισμένα έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους, σε σημείο να γίνουν διάσημα, μεταξύ άλλων στο ευρύ κοινό. Ποια είναι όμως τα 5 οπλικά συστήματα που έχουν διακριθεί περισσότερο από την αρχή αυτής της σύγκρουσης, σε σημείο να αλλάξουν ορισμένες έννοιες που έχουν από καιρό εξυψωθεί στο δόγμα στους δυτικούς και παγκόσμιους στρατούς;

5 – Το drone TB2 Bayraktar: Τουρκία

Το drone Medium Altitude Long Endurance ή MALE έχει γίνει, τα τελευταία τριάντα χρόνια, βασικό συστατικό της σύγχρονης στρατιωτικής δράσης. Ωστόσο, η χαμηλή τους ταχύτητα, η κακή ευελιξία και η έλλειψη μυστικότητας υποδηλώνουν ότι εάν αποδεικνύονταν αποτελεσματικοί και ακόμη και τρομεροί κατά τη διάρκεια των λεγόμενων συγκρούσεων χαμηλής έντασης, ενάντια στις δυνάμεις ανταρτών που δεν ήταν καλά εξοπλισμένες με αντιαεροπορικά συστήματα, θα ήταν πολύ ευάλωτοι για να χρησιμοποιηθούν. σε σύγκρουση υψηλής έντασης. Και οι πολυάριθμες απώλειες drones αυτού του τύπου, αμερικανικού, κινέζικου ή τουρκικού, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στη Λιβύη αλλά και στη Συρία, φάνηκε να επιβεβαιώνουν την υπόθεση. Ωστόσο, το ελαφρύ drone MALE TB2 Bayraktar, αιχμή του δόρατος της τουρκικής εταιρείας Baykar, έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη σύγκρουση σε πολλές περιπτώσεις, είτε παρενοχλώντας τη ρωσική στήλη που κατευθυνόταν προς το Κίεβο στην αρχή της σύγκρουσης με ελαφρά πυρομαχικά και καθοδηγώντας την Ουκρανία χτυπήματα πυροβολικού, αλλά και εντοπισμός και παραπλάνηση του καταδρομικού Moskva, που επέτρεψε στους αντιπλοϊκούς πυραύλους Neptune να χτυπήσουν και να βυθίσουν τη ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας.

Βασικά, οι επιφυλάξεις σχετικά με την ευπάθεια των μη επανδρωμένων αεροσκαφών MALE σε ένα αμφισβητούμενο περιβάλλον έχουν επίσης επιβεβαιωθεί κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και ο ουκρανικός στόλος TB2 έχει πληρώσει ακριβό τίμημα για τις αντιπαραθέσεις του με τη ρωσική αντιαεροπορική άμυνα, μόλις εγκατασταθεί. στη θέση του. Τόσο πολύ που τώρα, το τουρκικό drone σχεδόν δεν χρησιμοποιείται πλέον κοντά στη γραμμή εμπλοκής ή σε επιθετικές επιχειρήσεις, οι Ουκρανοί προτιμούν τα drones που είναι ελαφρύτερα, λιγότερο ακριβά και πιο δύσκολα στη χρήση για αποστολές αναγνώρισης και καθοδήγηση πυροβολικού. Ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητο ότι το TB2 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στους πρώτους μήνες αυτού του πολέμου, ακόμη κι αν έκτοτε έχει σημειώσει τα όριά του. Έχει επίσης πείσει στη διεθνή σκηνή, τουλάχιστον 27 χώρες έχουν αποκτήσει ή παρήγγειλε το τουρκικό σύστημα σύμφωνα με τον Baykar.

4- Το αντιαεροπορικό πυροβόλο Gepard: Γερμανία

Στα τέλη της δεκαετίας του 60, η Bundeswehr ανέλαβε να εξοπλιστεί με ένα αυτοκινούμενο πυροβόλο αντιαεροπορικού σκοπού, προκειμένου να ενισχύσει τη στενή προστασία των τεθωρακισμένων και μηχανοποιημένων μονάδων της έναντι σοβιετικών μαχητικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων. Έτσι γεννήθηκε το Flakpanzer Gepard, το οποίο βασίζεται σε σασί τανκ Leopard ένας πυργίσκος οπλισμένος με δύο πυροβόλα Oerlikon των 35 mm με υψηλό ρυθμό βολής που κατευθύνεται από ένα ραντάρ παλμικού Doppler ζώνης S, ένα ραντάρ ελέγχου πυρός ζώνης Ku, καθώς και ένα σύστημα ηλεκτρο-οπτικής παρατήρησης, που του δίνει δυνατότητες εκτεταμένης εμπλοκής και ανίχνευσης, συμπεριλαμβανομένων εναντίον αργών ή μικρών στόχων και σε περιβάλλον ηλεκτρονικού πολέμου. Με το πέρασμα των χρόνων, ωστόσο, η μαζική άφιξη εναέριων πυρομαχικών ακριβείας, που επέτρεπαν σε μαχητικά αεροσκάφη να τα ρίξουν σε μεγάλο ύψος έξω από τον φάκελο πυρών του πυροβολικού, αλλά και πυρομαχικών stand-off, δηλαδή εκτοξευμένων από ασφαλή απόσταση, οδήγησαν τους στρατούς σε εγκαταλείψουν τα αντιαεροπορικά συστήματα που βασίζονται σε πυροβολικό εδάφους-αέρος, για να τα αντικαταστήσουν με πυραύλους ικανούς να φτάσουν στόχους σε μεγαλύτερα υψόμετρα και σε μεγαλύτερη απόσταση. Στην αρχή της ουκρανικής σύγκρουσης, αντιαεροπορικά συστήματα όπως το Gepard φαινόταν να ανήκουν στο παρελθόν.

Έκτοτε, όπως το TB2 ή το Javelin, το Gepard έγινε ένα από τα σύμβολα της ουκρανικής αντίστασης, ακόμα κι αν μόνο τριάντα από αυτά τα συστήματα έχουν παραδοθεί στο Κίεβο από τη Rheinmetall, και το Βερολίνο αγωνίζεται να παράσχει στον σύμμαχό του τα κοχύλια Απαραίτητα 35 mm, αντιμέτωπη με την άρνηση της Ελβετίας να εγκαταλείψει τα αποθέματά της πυρομαχικών προκειμένου να μην εμπλακεί σε αυτή τη σύγκρουση κατά της Ρωσίας. Πράγματι, το Gepard έχει αποδειχθεί ένα από τα πιο αποτελεσματικά συστήματα για την αναχαίτιση ρωσικών πυραύλων κρουζ, αλλά κυρίως για την καταστροφή των μη επανδρωμένων αεροσκαφών Geranium II μεγάλου βεληνεκούς, τα οποία δεν είναι άλλα από τα drones αυτοκτονίας Shahed 136 που αποκτήθηκαν από το Ιράν. Όχι μόνο το Gepard είναι ικανό να ανιχνεύει, να καταδιώκει και να καταστρέφει Γεράνια που περνούν σε απόσταση 3 χιλιομέτρων, αλλά χρειάζεται μόνο μερικές δεκάδες οβίδες των 35 χιλιοστών για να καταστρέψει τον στόχο του, επομένως ένα κόστος συμβατό με την τιμή του στόχου υπολογίζεται στα 20.000 δολάρια, όπου το λιγότερο ελαφρύς αντιαεροπορικός πύραυλος ξεπερνά τις 300.000 δολάρια. Καθώς η απειλή των πυρομαχικών καταδίωξης μεγάλης εμβέλειας πρόκειται να επεκταθεί (βλ. παρακάτω), είναι πιθανό η επιτυχία του Gepards στην Ουκρανία να ευνοήσει την επιστροφή στη χάρη του αντιαεροπορικού πυροβολικού, τουλάχιστον εν αναμονή κατευθυνόμενων ενεργειακών συστημάτων.

3- Το πυροβόλο CAESAR: Γαλλία

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο