Πάει πολύς καιρός από τότε που ο Εμανουέλ Μακρόν και η Άνγκελα Μέρκελ επανέλαβαν ξανά και ξανά τα οφέλη της γαλλογερμανικής συνεργασίας για να οικοδομηθεί η «Ευρώπη της Άμυνας» και ότι όλα τα θέματα εξετάζονταν στο φάσμα αυτής της συνεργασίας, ακόμη και όταν ήταν ούτε κατάλληλο ούτε αποτελεσματικό. Σήμερα, τα περισσότερα γαλλογερμανικά προγράμματα συν-ανάπτυξης αμυντικού εξοπλισμού, όπως το FCAS, το MGCS, το MAWS ή το CIFS, βρίσκονται σε αδιέξοδο ή παρεμποδίζονται σοβαρά, όταν δεν εγκαταλείπονται καθαρά και απλά, όπως ο Tiger III από τη γερμανική πλευρά. Αυτό που μπορεί να φαίνεται ως η εμφάνιση τεχνικών διαφορών που εμποδίζουν την πρόοδο αυτών των βιομηχανικών προγραμμάτων θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι η έκφραση βαθιών και εννοιολογικών διαφορών ως προς την ίδια τη φύση αυτής της συνεργασίας και τους στόχους της. Σε κάθε περίπτωση, αυτό αντικατοπτρίζεται στο διάγγελμα των γερμανικών αρχών τους τελευταίους μήνες, δείχνοντας μια σαφή επιθυμία να αποστασιοποιηθούν από αυτή τη συνεργασία που κληρονομήθηκε από μια περασμένη περίοδο.
Η τελευταία ώθηση από το Βερολίνο σε αυτή την κοινή αντίληψη της Αμυντικής Ευρώπης ήρθε από τον ίδιο τον Καγκελάριο Όλαφ Σολτς, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας που δόθηκε στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα της Τσεχίας, στις 29 Αυγούστου. Για τον αρχηγό του γερμανικού κράτους, είναι πράγματι απαραίτητο να οικοδομήσει μια ολοκληρωμένη και συντονισμένη ευρωπαϊκή αεράμυνα, για να μπορέσει να εξουδετερώσει τη ρωσική αεροπορική και βαλλιστική δύναμη, καθώς και την απειλή που συνιστά για τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Κεντρικής Ευρώπης. Και για να προσθέσουμε ότι το Βερολίνο σκόπευε να επενδύσει μαζικά σε αυτόν τον τομέα τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να αναπτύξει βελτιωμένες δυνατότητες ανίχνευσης και εμπλοκής, συμπεριλαμβανομένου του αντιβαλλιστικού τομέα, ενώ καλούσε τους ευρωπαίους γείτονές του να συμμετάσχουν σε αυτό το πρόγραμμα. αυξήσει την αποτελεσματικότητά του.
Αλλά όσον αφορά τους ευρωπαίους εταίρους που επικαλείται η Γερμανίδα Καγκελάριος, εάν υπάρχουν η Πολωνία, οι χώρες της Βαλτικής, η Τσεχία, η Σλοβακία, τα Σκανδιναβικά κράτη και οι Κάτω Χώρες, δεν υπάρχει Βέλγιο, Ιταλία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ελλάδα, Ισπανία ή Πορτογαλία, και όχι πια από τις βαλκανικές χώρες ή την Ουγγαρία, αλλά πιστός πελάτης της γερμανικής αμυντικής βιομηχανίας. Ομολογουμένως, η Ρώμη, η Μαδρίτη και το Μπιλμπάο βρίσκονται πιο μακριά από τα ρωσικά σύνορα, επομένως ίσως λιγότερο ευάλωτα σε πιθανές επιθέσεις από την αεροπορία και πυραύλους από τη Μόσχα. Τι γίνεται όμως με τις Βρυξέλλες, την έδρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που απέχει μόλις 175 χιλιόμετρα από το Άμστερνταμ της Ρουμανίας στην πρώτη γραμμή στη νότια πλευρά, όπως ακριβώς η Βουλγαρία και η Ελλάδα; Πάνω απ' όλα, η Γαλλία, αυτός ο βασικός εταίρος στην καρδιά όλων των μεγάλων προγραμμάτων βιομηχανικής άμυνας που αποσκοπούν στη δομή της Ευρώπης της άμυνας κατά την επόμενη δεκαετία, δεν αναφέρεται, και είναι πιθανό ότι το Παρίσι δεν θα ζητηθεί καν. το θέμα.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]
[…] το Ισραηλινό Arrow 3 να αποτελέσει την αντιπυραυλική του ασπίδα, και κατά συνέπεια, αυτή των ευρωπαϊκών χωρών που θα ενταχθούν στην πρωτοβουλία που προτείνει το Βερολίνο. Αν αυτή η ανακοίνωση έκανε το Παρίσι και τη Ρώμη να ανατριχιάσουν, που μαζί αναπτύσσουν τον πύραυλο […]