Τα τελευταία χρόνια, αρκετές εταιρείες έχουν ειδικευτεί στην παροχή προηγμένων αεροπορικών υπηρεσιών σε στρατούς σε όλο τον κόσμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε ένα πολύ συγκεκριμένο πεδίο, αυτό του RedAirs, δηλαδή ιδιωτικών αεροσκαφών που παίζουν ρόλο εχθρικών αεροσκαφών για να εκπαιδεύσουν τις αεροπορικές, ναυτικές και χερσαίες δυνάμεις για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον τύπο αντιπάλων. Αυτό το φαινόμενο πήρε ιδιαίτερα μια μετεωρική έκρηξη στις Ηνωμένες Πολιτείες για 5 χρόνια, δεδομένου ότι η αγορά, η οποία συγκεντρώνει παίκτες όπως ο Draken ή ο Atac, έχει πλέον φτάσει το όριο λήξης της σε μια αγορά που υπερβαίνει το ένα δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως.
Πρέπει να ειπωθεί ότι, για τις ένοπλες δυνάμεις, αυτός ο τύπος υπηρεσίας έχει πολλά συμφέροντα. Από τη μία πλευρά, καθιστά δυνατή τη διατήρηση πόρων, τόσο του προσωπικού όσο και του δυναμικού των οπλικών αεροσκαφών, τα οποία γνωρίζουμε ότι είναι πολύ ακριβά, αλλά πάνω απ 'όλα προσφέρει ευελιξία, η οποία είναι ακόμη πιο σημαντική δεδομένου του όγκου των αεροπορικών στόλων. κατά το ήμισυ, και μερικές φορές τρία, τα τελευταία 20 χρόνια. Επομένως, είναι πολύ απλούστερο και οικονομικότερο για ένα Γενικό Επιτελείο να καλέσει έναν ιδιωτικό πάροχο υπηρεσιών που θα αποστείλει μια συσκευή για να χρησιμεύσει ως αφεντικό (προσομοιωμένος στόχος) για να εκπαιδεύσει αντιαεροπορικό προσωπικό άμυνας ή ανιχνευτές αέρα. αεροπορική βάση, παρά να δημιουργήσει μια αποστολή αυτού του τύπου με την Πολεμική Αεροπορία ή τη Ναυτική Αεροναυτική, επιπλέον έχει ήδη ζητήσει πέρα από τις ικανότητές τους. Ακόμα καλύτερα, ορισμένες εταιρείες προσφέρουν τώρα να ενσωματωθούν στο σύστημα Agressor με αεροπλάνα υψηλής απόδοσης όπως το Mirage F1 ή το Kfir, να συμμετάσχουν σε προσομοιωμένη εναέρια μάχη εναντίον πιλότων στην εκπαίδευση. Το ενδιαφέρον αυτής της προσέγγισης είναι διπλό, δεδομένου ότι η ώρα πτήσης ενός F1 αντικατοπτρισμού είναι 5 φορές λιγότερο ακριβή από εκείνη ενός F35 και 2 φορές λιγότερο ακριβή από εκείνη ενός F16, και ότι οι συσκευές έχουν ιδιότητες πολύ διαφορετικά μοτίβα πτήσης, αναγκάζοντας το πιλότος στην εκπαίδευση για να προσαρμοστεί σε ένα τζετ που είναι ταχύτερο και πιο ευέλικτο από τον εαυτό του. Αν αυτό σας θυμίζει ένα απόσπασμα από την ταινία "Top Gun", είναι φυσιολογικό: το Fighter Weapon School of Miramar, που συνήθως ονομάζεται Top Gun, δεν είναι άλλο από την πρώτη Δυτική Επιθετική Μοίρα που εμφανίστηκε.
Εάν η RedAir απογειώθηκε για σχεδόν 10 χρόνια στον Ατλαντικό, αυτός ο τύπος υπηρεσίας εμφανίστηκε μόνο στη Γαλλία και την Ευρώπη πιο πρόσφατα. Έτσι, από το 2015, η γαλλική εταιρεία SDTS προσφέρει υπηρεσίες αυτού του τύπου, ιδίως για αποστολές plastron προς όφελος του Γαλλικού Ναυτικού. Ταυτόχρονα, η εταιρεία συντήρησης αεροσκαφών SECAERO ανέπτυξε το χαρτοφυλάκιο πελατών και την τεχνογνωσία του, ιδίως στον τομέα της διατήρησης των αποστρατικοποιημένων μαχητικών αεροσκαφών σε επιχειρησιακή κατάσταση. Αυτές οι δύο εταιρείες ανακοίνωσαν πρόσφατα τη συγχώνευση τους για να γέννηση της εταιρείας ARES, του οποίου η φιλοδοξία είναι να γίνει ένας από τους σημαντικότερους παίκτες στο RedAir στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια. Για αυτό, η εταιρεία βασίζεται σε έναν στόλο αποτελούμενο από 9 εκπαιδευτικά αεροσκάφη Aermacchi MB339s, 1 Cessna 337 push-pull, 1 CTSW ελαφρύ αεροσκάφος και 2 Merlin III δίκυκλα αεροσκάφη προς ενοικίαση. Πάνω απ 'όλα, η ARES ανακοίνωσε νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα ότι είχε συνάψει συμφωνία για αποκτήστε το 4 Mirage 2000 σε έναν από τους πελάτες εξαγωγής των γαλλικών αεροσκαφών.
Η άφιξη του Mirage 2000, του οποίου η ακριβής προέλευση και το μοντέλο είναι ακόμα άγνωστα (και όχι το γεγονός ότι χρησιμοποίησαν εικονογραφήσεις του ελληνικού m2000 δεν είναι κρυφό μήνυμα), αντιπροσωπεύει ένα πρώτο στο σύμπαν Redair σε παγκόσμια κλίμακα, είναι το πρώτο έτσι -καλούσαν αεροσκάφη «4ης γενιάς» για να ενταχθούν σε αυτήν την αγορά Επιπλέον, οι συσκευές που αποκτήθηκαν από το ARES θα είναι «εκπεμπόμενες», δηλαδή ότι θα είναι εξοπλισμένες με το ραντάρ και τους αισθητήρες τους, και ότι επομένως θα είναι σε θέση να προσομοιώσουν τέλεια τους σύγχρονους αντιπάλους, χωρίς να απαιτούν το φορείο pod . Επιπλέον, πέρα από τη συντήρηση της Redair και της αεροναυτικής, η ARES αναπτύσσει έναν νέο πόλο αριστείας στον τομέα των ηλεκτρονικών επί του σκάφους, προκειμένου να είναι σε θέση να προσομοιώσει, σύντομα, παθητικές δεσμεύσεις εναντίον των λεγόμενων μαχητικών αεροσκαφών 5ης γενιάς. Εάν η πρώτη παράδοση θα αφορά 4 mirage 2000, η ARES στοχεύει, μακροπρόθεσμα, να παρατάξει έναν στόλο 18 αεροσκαφών, εκ των οποίων 8 έως 10 θα είναι σε κατάσταση πτήσης, ενώ τα άλλα χρησιμεύουν ως πηγές ανταλλακτικών.
Η συντήρηση, στην πραγματικότητα, βρίσκεται στο επίκεντρο της στρατηγικής της ARES. Για αυτό, η εταιρεία ένωσε τις δυνάμεις της με τους 4 μεγάλους παίκτες του βιομηχανικού οικοσυστήματος Mirage 2000, Dassault Aviation για το σύστημα αεροσκαφών και πτήσης, Safran για τον αντιδραστήρα M53, Thales για το ραντάρ (RDI?, RDY? RDY-2 ??? ), και MBDA για τα εποχούμενα όπλα, γιατί ακόμα κι αν τα αεροπλάνα φυσικά δεν φέρουν ενεργά πυρομαχικά, η συμμετοχή του ευρωπαϊκού κατασκευαστή πυραύλων θα καταστήσει δυνατή την προσομοίωση πολλών σεναρίων. Αυτή η συμφωνία θα επιτρέψει στην ARES να εγγυηθεί στους πελάτες της μια ποιότητα υπηρεσιών και ένα επίπεδο ασφάλειας συγκρίσιμο με αυτό των ενόπλων δυνάμεων, πάλι σε τιμές, διαθεσιμότητα και επιχειρησιακή ευελιξία που είναι δυσανάλογα με τη χρήση αεροσκαφών. σύγχρονο όπλο για μεταφορά από αυτές τις αποστολές. Η συμμετοχή και οι δεσμεύσεις των Γάλλων βιομηχάνων σε αυτή την περιπέτεια μπορούν επίσης να ανοίξουν νέες ευκαιρίες, καθώς αρκετές αεροπορικές δυνάμεις, όπως τα ΗΑΕ, έχουν επανειλημμένα ισορροπήσει την τάξη των Rafale με την επανέναρξη ή τη μεταχειρισμένη πώληση του Mirage 2000. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, πέρα από τον Ares, άλλοι παίκτες και ειδικότερα μεγάλοι Αμερικανοί παίκτες όπως ο Atak και ο Draken, ενδέχεται να ενδιαφέρονται για μια παρόμοια υπηρεσία με την εγχώρια αεροπορική βιομηχανία, ανοίγοντας έτσι την τρόπος για νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες για την Rafale.
Απομένει για το ARES να μεταμορφώσει το τεστ και να παραπλανήσει πέρα από τα γαλλικά σύνορα για να επικυρώσει το μοντέλο του. Η ευρωπαϊκή διάσταση βρίσκεται στο επίκεντρο της στρατηγικής της εταιρείας, η οποία με αυτόν τον τρόπο πλησίασε τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας, με έδρα τις Βρυξέλλες, η ίδια στην πρώτη γραμμή της προώθησης αυτής της προσέγγισης με τους ευρωπαϊκούς στρατούς. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με έναν εναέριο στόλο που αποτελείται από το Mirage 2000, τη βιομηχανική συνεργασία με το γαλλικό BITD και την υποστήριξη πελατών όπως το Γαλλικό Ναυτικό για τους οποίους το SDTS πραγματοποίησε 500 ώρες πτήσης με πρόσοψη κάθε χρόνο, οι πόρτες θα γίνουν γρήγορα ανοιχτό.