Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Defensenews.com, ο διευθυντής εξαγορών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, Will Roper, δήλωσε ότι η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ετοιμάζεται να ανακοινώσει, την 1η Οκτωβρίου, μια βαθιά ανατροπή στη διαχείριση των προγραμμάτων ανάπτυξης και απόκτησης πολεμικών αεροσκαφών. Τέρμα τα φαραωνικά προγράμματα με εξελίξεις πάνω από 2 δεκαετίες, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ επιθυμεί να επιστρέψει σε σύντομους κύκλους σχεδιασμού και κατασκευής, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την εφαρμογή πολλών μοντέλων εξειδικευμένων αεροσκαφών στον στόλο της.
Δεν είναι τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο από την επιστροφή των δογμάτων που ήταν σύντομες τις δεκαετίες του '50, του '60 και του '70, με συσκευές με μικρότερους κύκλους ζωής και αναπτύχθηκαν σε λίγα χρόνια με την ενσωμάτωση τεχνολογιών από προγράμματα επίδειξης. Εκτός και από τις μεγάλες θεωρίες για τη βελτιστοποίηση της συντήρησης έχοντας έναν πολύ ομοιογενή στόλο, φαίνεται ότι η Πολεμική Αεροπορία έχει επιστρέψει στις έννοιες των εξειδικευμένων αεροσκαφών, που αναπτύχθηκαν για συγκεκριμένες αποστολές και απέκτησε κατά μέσο όρο σειρές μερικών εκατοντάδων αντιγράφων.
Αυτή η προσέγγιση στοχεύει, αρχικά, στην ανάπτυξη μιας νέας συσκευής υπεροχής αέρα, του προγράμματος FX, συνθέτοντας τις ήδη σταθεροποιημένες τεχνολογίες αυτή τη στιγμή, σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 5 ετών. Αυτό το αεροσκάφος, που προορίζεται να αντικαταστήσει τα F15C που φτάνουν στο όριο των δυνατοτήτων τους, θα υποστηρίξει τα 186 F22 σε υπηρεσία. Από την άλλη πλευρά, θα αναπτυχθεί ώστε να έχει απλοποιημένη συντήρηση και υψηλή διαθεσιμότητα, κάτι που απέχει πολύ από το να είναι η περίπτωση του F22 ή του F35 σήμερα.
Με αυτήν την ανακοίνωση, μπορούμε να μαντέψουμε ότι ο Will Roper πληροί τις απαιτήσεις του Πενταγώνου για να έχει τα απαραίτητα και επαρκή μέσα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα μια σύγκρουση στην Ευρώπη και τον Ειρηνικό, με πρωταγωνιστές που έχουν αναπτύξει βαριές συσκευές νέας γενιάς και επομένως έχουν προσαρμοστεί στην αεροπορική υπεροχή . Υπογράφει επίσης, λίγο πολύ μεσοπρόθεσμα, την επόμενη αναθεώρηση προς τα κάτω της μορφής F35A της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, για να επιστρέψει το αεροσκάφος Lockheed στον κύριο ρόλο του, αυτόν του ελαφρού μαχητικού που προορίζεται να αντικαταστήσει το F16 και όχι του σούπερ. πολυχρηστικό αεροσκάφος για το οποίο δεν έχει τις δυνατότητες. Μπορούμε να δούμε ακόμη και μια πραγματική λογική με την παράταση ζωής του Α10.
Προφανώς θα πρέπει να φτάσουμε στη συνέντευξη Τύπου την 1η Οκτωβρίου για να έχουμε τις ακριβείς λεπτομέρειες αυτών των επερχόμενων σχεδίων. Γεγονός παραμένει ότι αυτή η ανακοίνωση είναι το απόλυτο αντίθετο των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, FCAS όπως το Tempest, τόσο στις προθεσμίες όσο και στις μεθοδολογίες τους. Πράγματι, με αυτή τη βαθιά αλλαγή των παραδειγμάτων, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ εννοεί ότι σκοπεύει να προετοιμαστεί για μια βραχυπρόθεσμη σύγκρουση, η οποία θα μπορούσε να συμβεί ήδη από το 2030, όπου οι Ευρωπαίοι δεν σχεδιάζουν να τεθούν σε υπηρεσία πριν από το 2035 ή το 2040. , εγκαταλείπει την ιδέα ενός ενιαίου αεροσκάφους πολλαπλών αποστολών προς όφελος ενός στόλου εξειδικευμένων αεροσκαφών, όπως η Κίνα και η Ρωσία, που ακολουθούν ακριβώς αυτή τη μεθοδολογία εδώ και 2 δεκαετίες, με τα προγράμματα Su34, Su35, Su57, Pak DP Ρωσική πλευρά, και τα κινεζικά JH7, J10, J11, J-16 και J20.
Από την άλλη, αυτό η νέα προσέγγιση αντιστοιχεί σε κάθε άποψη με αυτή που προτείνεται για 2 χρόνια στο πλαίσιο του δόγματος Άμυνας με Θετική Αξιοποίηση, με εξειδικευμένες συσκευές, κατασκευασμένες σε τακτά χρονικά διαστήματα, που καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα των αποστολών, και των οποίων η έναρξη λειτουργίας θα είναι πριν από το 2030. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι αυτή η επερχόμενη αναταραχή πέρα από τον Ατλαντικό θα φέρει τους πολιτικούς και τους βιομήχανους να ξεφύγουν από το εννοιολογικό στεγανό που διέπει τον αμυντικό σχεδιασμό σήμερα στη Γαλλία και στην Ευρώπη….