Από όλους τους στρατούς στον κόσμο, ο IDF είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο έμπειρους στη χρήση σύγχρονων τεθωρακισμένων οχημάτων και αρμάτων μάχης σε πολλαπλά περιβάλλοντα. Ο ισραηλινός στρατός πέρα από το να θεωρεί ότι το άρμα μάχης και το IFV πρόκειται να αντικατασταθούν, λίγο πολύ μακροπρόθεσμα, από χερσαία drones, ο Ισραηλινός Στρατός έχει αναλάβει να αναπτύξει μια νέα γενιά βαρέων τεθωρακισμένων οχημάτων, το έργο CARMEL.
Το πρόγραμμα Camel, που ξεκίνησε πριν από 3 χρόνια, στοχεύει, πρώτον, να εντοπίσει τα τεχνολογικά δομικά στοιχεία που θα ενσωματωθούν στα νέα ισραηλινά τεθωρακισμένα οχήματα. Έτσι μπόρεσαν οι 3 μεγάλες αμυντικές εταιρείες της χώρας, η Elbit System, η Rafael και η Israel Aerospace Industries (IAI) να παρουσιάσουν τους τεχνολογικούς τους διαδηλωτές την Κυριακή 4 Αυγούστου, γνωρίζοντας ότι, για το Γενικό Επιτελείο του IDF, είναι Πάνω από όλα, είναι για τον προσδιορισμό των τεχνολογικών δομικών στοιχείων που θα ενσωματώσουν το πρόγραμμα και όχι για τον προσδιορισμό του ποιος θα είναι ο διαχειριστής του έργου.
Το σύστημα Elbit και ο Rafael παρουσίασαν συστήματα απεικόνισης 360° για το πλήρωμα, το πρώτο μέσω ακουστικών εικονικής πραγματικότητας που προέρχεται από αυτό του F35, το δεύτερο μέσω μιας σειράς οθονών αφής που περιβάλλουν το πλήρωμα, σε μια προσέγγιση που παρουσιάζεται ως ένα «διαφανές πιλοτήριο». . Η IAI, από την πλευρά της, δίνει έμφαση στον αυτοματισμό, ενσωματώνοντας τεχνολογίες από τα προγράμματα επίγειας drone. Κάθε ένα από τα συστήματα που παρουσιάζονται ενσωματώνει επίσης τα περιουσιακά στοιχεία κάθε εταιρείας, όπως έναν πυργίσκο πυραύλων Spike και τη συσκευή ενεργής προστασίας Trophy για τον Rafael, αυτόνομα αναγνωριστικά drones για το Elbit και τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης για το IAI. Σημειώστε ότι τα ακουστικά εικονικής όρασης της Elbit θα αναπτυχθούν επίσης στη νέα έκδοση του άρματος μάχης Merkava Mk4.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι το Camel θα γίνει, όπως το γαλλογερμανικό FCAS, ένα σύστημα συστημάτων, που σηματοδοτεί μια προσέγγιση μεταξύ των λειτουργιών των βαρέων τεθωρακισμένων οχημάτων και των πολεμικών αεροσκαφών. Ενώ το άρμα μάχης είχε, μέχρι σήμερα, ένα καθεστώς που κληρονομήθηκε από τις μεγάλες μάχες αρμάτων μάχης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Ψυχρού Πολέμου, είναι πιθανό ότι τώρα εξελίσσεται προς μια χρήση πολύ πιο κοντά σε αυτό το σύγχρονο μαχητικό αεροσκάφος. Πράγματι, το MBT γίνεται ένα συμπύκνωμα τεχνολογιών, με πολλαπλά συστήματα ανίχνευσης και αντιανίχνευσης, συστήματα επικοινωνίας, διοίκησης και τακτικής συνεργασίας και πολλά οπλικά συστήματα που επιτρέπουν την εμπλοκή διαφορετικών στόχων. Από τότε μπήκε σε μια διαδικασία εξέλιξης με στόχο να αναπτύξει την τακτική της δύναμη σε συνεργασία με όλες τις δυνάμεις του θεάτρου, σε ένα σχήμα πολύ πιο πλούσιο από πριν.
Με αυτόν τον τρόπο, το άρμα κληρονομεί επίσης τα «ελαττώματα» της πολεμικής αεροπορίας: πολύ υψηλότερο κόστος απόκτησης και συντήρησης, πολύπλοκη συντήρηση και επομένως χαμηλότερη διαθεσιμότητα και πολύ μεγαλύτερη και ακριβότερη εκπαίδευση του πληρώματος. Στη δεκαετία του 80, η πλειονότητα των δυτικών πληρωμάτων αρμάτων μάχης ήταν στρατεύσιμοι, εκπαιδεύτηκαν σε λίγους μόνο μήνες, με τα συστήματα να είναι εξαιρετικά σχεδιασμένα για να είναι απλά και προσβάσιμα. Από την άλλη πλευρά, θα είναι αδύνατο, στο μέλλον, να ανατεθεί ένα CARMEL, T-14 Armata ή MGCS σε πληρώματα που δεν έχουν ακολουθήσει έναν μακρύ και αυστηρό κύκλο εκπαίδευσης, πιο κοντά σε αυτόν των πληρωμάτων αεροσκαφών αυτού του AMX30. ή Τ72.
Η αποτελεσματικότητα αυτών των συστημάτων θα καθοριστεί όχι από τον τεχνολογικό τους πλούτο, αλλά από τον καλύτερο συμβιβασμό μεταξύ αυτών των παραμέτρων, ώστε να ληφθεί επίσης υπόψη το κριτήριο του αριθμού, που πολύ συχνά παραμελείται στην Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ενώ τα γερμανικά βαριά άρματα μάχης Tiger και Keonig Tiger ήταν αναμφίβολα πιο ισχυρά, καλύτερα οπλισμένα και καλύτερα σχεδιασμένα από τα ρωσικά M4 Shermans και T34, ήταν οι αριθμοί και όχι η απόλυτη ποιότητα που έκαναν τη διαφορά.