Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του '50, του '60 και του '70, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ανέπτυξε, με την DARPA και τον όμιλο Lockheed's Skunk, έναν εντυπωσιακό αριθμό πρωτοτύπων με στόχο την υπέρβαση των τεχνολογικών ορίων και της θεωρητικής γνώσης της χώρας. Αυτά τα προγράμματα επέτρεψαν στη γενιά των αεροσκαφών που κυμαίνονταν από το F14 έως το F18 να εμφανιστεί και να αποκτήσει ισχυρή τεχνολογική υπεροχή έναντι του σοβιετικού στρατοπέδου. Στα τέλη της δεκαετίας του 80, αυτό το τεχνολογικό πλεονέκτημα βρισκόταν στο υψηλότερο επίπεδο και αποδείχθηκε καθοριστικό κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου του Κόλπου και της αεροπορικής εκστρατείας Desert Storm.
Με την πτώση του σοβιετικού μπλοκ, η ανάγκη για μια τεχνολογική κούρσα εξαφανίστηκε και οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και οι Ευρωπαίοι, εγκαταστάθηκαν σε πολύ μεγαλύτερο ρυθμό τεχνολογικής προόδου. Όπου το πρόγραμμα F15 αναπτύχθηκε σε λιγότερο από 5 χρόνια, το πρόγραμμα F22 χρειάστηκε 10 και το πρόγραμμα F35 15 χρόνια. Στη Γαλλία, η ανάπτυξη της επόμενης γενιάς πολεμικών αεροσκαφών, του προγράμματος FCAS, σχεδιάζεται για περίοδο που υπερβαίνει τα 20 χρόνια. Με τη διαβεβαίωση της ύπαρξης αεροπορικής υπεροχής σε όλα τα πλαίσια και την απουσία εκτεταμένων επιχειρησιακών αναγκών, τα ερευνητικά προγράμματα, όπως και τα μαχητικά αεροσκάφη, κατανεμήθηκαν με την πάροδο του χρόνου, σε σημείο που πλέον, η διάρκεια Η αναμενόμενη διάρκεια ζωής ενός μαχητικού αεροσκάφους υπερβαίνει τα 40 χρόνια, ενώ δεν ξεπερνούσε τα 7 με 10 χρόνια τη δεκαετία του 60.
Φαίνεται ότι αυτή η κατάσταση έχει πλέον τελειώσει και ότι είναι απαραίτητη η επιστροφή σε έναν πολύ συντομότερο βιομηχανικό και τεχνολογικό κύκλο. Σε κάθε περίπτωση, αυτό εξέφρασε ο Γουίλ Ρόπερ, αναπληρωτής γραμματέας εξαγορών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, σε φόρουμ που πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο της Αεροπορικής Έκθεσης του Παρισιού. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να επιστρέψουν στον προγραμματισμό σε βήματα των 5 ετών, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις τεχνολογικές εξελίξεις που παρατηρούνται ή προκαλούνται. Επιπλέον, θεωρεί ότι είναι απαραίτητο να επανεκκινηθεί η δυναμική των προγραμμάτων Χ, ώστε να διατηρηθεί ή να αποκτηθεί εκ νέου η τεχνολογική υπεροχή που πλέον αμφισβητείται.
Αυτή η τιμή των 5 ετών δεν είναι αυθαίρετη: είναι η μέση διάρκεια που χωρίζει 2 προγράμματα κινεζικών πολεμικών αεροσκαφών τα τελευταία 30 χρόνια. Σήμερα, η Κίνα παράγει μια νέα συσκευή κάθε 5 χρόνια και α νέα γενιά κάθε 20 χρόνια. Έτσι μπόρεσε η κινεζική βιομηχανία να μετακινηθεί, από το 1990 έως σήμερα, από μια τεχνολογική κατάσταση που σηματοδοτεί 20 χρόνια πίσω από τις δυτικές τεχνολογίες, στην κατάσταση της τεχνολογικής ισορροπίας που επικρατεί σήμερα. Ως εκ τούτου, αρκετές μαρτυρίες έδειξαν ότι ένα νέο πρωτότυπο επιθετικό αεροσκάφος βγήκε στον αέρα την περασμένη εβδομάδα, σεβόμενο για άλλη μια φορά τον ρυθμό των 5 ετών. Αυτό το αεροσκάφος είναι πιθανώς ο διάδοχος του JH-7, ενός επιθετικού αεροσκάφους πολύ εμπνευσμένο από το Su24, το οποίο τέθηκε σε υπηρεσία στις αρχές της δεκαετίας του 90.
Από τη στιγμή που μια χώρα, ειδικά όταν διαθέτει τα μέσα της Κίνας, δεσμευτεί για επιτάχυνση των τεχνολογικών κύκλων της Άμυνας, αυτός ο ρυθμός πρέπει να επιβληθεί σε όλους τους παίκτες που επιθυμούν να διατηρήσουν μια αξιόπιστη προσφορά τα επόμενα χρόνια. Το κάλεσμα του Will Roper θυμίζει, από αυτή την άποψη, αυτό που έκανε η GIFAS το 2016, ζητώντας την αύξηση του προϋπολογισμού του εξοπλισμού και της έρευνας του στρατού στα 24 δισεκατομμύρια ευρώ (10 δισεκατομμύρια ευρώ σήμερα) και τη δημιουργία ενός πρωτοτύπου ανάπτυξης πρόγραμμα για να αποτελέσει τα τεχνολογικά δομικά στοιχεία για την επιτάχυνση και την ενίσχυση της αξιοπιστίας των προγραμμάτων πολεμικών αεροσκαφών στις επόμενες δεκαετίες.