Εκτός από την οικονομική, στρατιωτική και ναυτική ισχύ της, η αμερικανική ισχύς βασίζεται στο ιδιαίτερα πυκνό δίκτυο συμμαχιών της. Έτσι, από τις 10 μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις στον κόσμο, οι 5 είναι πολύ στενοί σύμμαχοι της Ουάσιγκτον (Ιαπωνία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και Ιταλία), ενώ η Κίνα μπορεί να υπερηφανεύεται για δεσμούς με τη Μόσχα (Νο. 10 στην κατάταξη)
Αλλά το Πεκίνο δεν φιλοδοξεί να ικανοποιηθεί με αυτή την κατάσταση και αναπτύσσει, με το έργο του Silk Road, ένα όλο και πιο σημαντικό δίκτυο συμμαχιών, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Όπως πάντα με την Κίνα, τα πράγματα γίνονται μακροπρόθεσμα, χωρίς ανακοινώσεις ή εκμετάλλευση των μέσων ενημέρωσης, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τη Ρωσία. Ωστόσο, η κινεζική παρουσία στη Μέση Ανατολή συνεχίζει να αυξάνεται, είτε στις μοναρχίες του Κόλπου, είτε στο Ιράκ, στο Τζιμπουτί ή στο Ιράν.
Το Ιράν αποτελεί επίσης αντικείμενο πολύ ιδιαίτερου ενδιαφέροντος από την πλευρά του Πεκίνου, το οποίο θα συνεχίσει να αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο παρά τις αμερικανικές κυρώσεις. Αυτή η υποστήριξη, ωστόσο, όπως και για τη Μόσχα, είναι τέλεια κατακτημένη και ελεγχόμενη, ώστε να μην πυροδοτήσει την οργή των Σαουδάραβων ή των Ισραηλινών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι συμβάσεις πώλησης όπλων στην Τεχεράνη παραμένουν περιορισμένες και εμπιστευτικές. Έτσι, ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο έχουν εγκρίνει την πώληση αντιαεροπορικών συστημάτων άρνησης πρόσβασης στην Τεχεράνη, ενώ και οι δύο ανταγωνίζονται σε αυτόν τον τομέα στη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ ή τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Θα χρειαστεί, ωστόσο, η Κίνα να πείσει μια από τις χώρες της Περιφέρειας να ανοίξει την πρόσβαση σε αυτήν για να μπορέσει να αναπτύξει επαρκείς δυνάμεις, είτε χερσαίες, ναυτικές ή αεροπορικές. Η βάση του Τζιμπουτί, αν και αποτελεί ένα ενδιαφέρον σημείο υποστήριξης, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση επιδείνωσης της κατάστασης, λόγω της αμερικανικής και γαλλικής παρουσίας. Τα γενναιόδωρα δάνεια που χορηγήθηκαν από το Πεκίνο σε περιφερειακές πρωτεύουσες θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν, όπως συνέβη στον Ειρηνικό και στη Νοτιοανατολική Ασία, ένα πολύ σημαντικό μέσο πίεσης μεσοπρόθεσμα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, σε αυτό το τοπίο, την Τουρκία του Ερντογάν, που οδεύει προς την οικονομική και πολιτική απομόνωση, και η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να δει στην Κίνα, περισσότερο από ό,τι στη Ρωσία, τον ιδανικό εταίρο, από οικονομική, πολιτική και στρατιωτική άποψη. αντιμετωπίσει τη ρήξη με τη Δύση.
Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το θέμα, διαβάστε το άρθρο στα Αγγλικά (4 λεπτά) – Διαβάστε το, είναι εξαιρετικό!
https://nationalinterest.org/feature/how-china-trying-dominate-middle-east-29922?page=0%2C1