ในการให้สัมภาษณ์ ที่ Defencenews.comวิล โรเปอร์ ผู้อำนวยการฝ่ายจัดซื้อกิจการของกองทัพอากาศสหรัฐฯ ประกาศว่า กองทัพอากาศสหรัฐฯ กำลังเตรียมที่จะประกาศในวันที่ 1 ตุลาคม ถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในการจัดการโครงการพัฒนาและจัดหาเครื่องบินรบ ไม่มีโครงการฟาโรห์ที่มีการพัฒนามากว่า 2 ทศวรรษอีกต่อไป กองทัพอากาศสหรัฐฯ ปรารถนาที่จะกลับไปสู่วงจรการออกแบบและการผลิตที่สั้น แม้ว่าจะต้องใช้เครื่องบินพิเศษหลายรุ่นในฝูงบินของตนก็ตาม
ไม่มีอะไรมากไปกว่าการกลับมาของหลักคำสอนที่ยังสั้นในยุค 50, 60 และ 70 ด้วยอุปกรณ์ที่มีวงจรชีวิตสั้นลง และพัฒนาในเวลาไม่กี่ปีโดยการบูรณาการเทคโนโลยีจากโปรแกรมสาธิต นอกจากนี้ ยังมีทฤษฎีที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับการเพิ่มประสิทธิภาพการบำรุงรักษาด้วยการมีกองเรือที่เป็นเนื้อเดียวกัน ดูเหมือนว่ากองทัพอากาศได้กลับไปสู่แนวคิดเกี่ยวกับเครื่องบินเฉพาะทางที่พัฒนาขึ้นสำหรับภารกิจเฉพาะ และได้รับมาโดยเฉลี่ยจำนวนไม่กี่ร้อยชุด
แนวทางนี้มีจุดมุ่งหมายในขั้นต้นเพื่อพัฒนาอุปกรณ์ควบคุมอากาศแบบใหม่ โปรแกรม FX ซึ่งสังเคราะห์เทคโนโลยีที่มีความเสถียรอยู่แล้วในขณะนี้ ในกรอบเวลาน้อยกว่า 5 ปี เครื่องบินลำนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดแทน F15C ที่กำลังถึงขีดจำกัดศักยภาพ และจะสนับสนุน F186 จำนวน 22 ลำในการให้บริการ ในทางกลับกัน จะได้รับการพัฒนาให้มีการบำรุงรักษาที่ง่ายขึ้นและความพร้อมใช้งานสูง ซึ่งยังห่างไกลจากกรณีของ F22 หรือ F35 ในปัจจุบัน
จากการประกาศนี้เราสามารถคาดเดาได้ว่า Will Roper เป็นไปตามข้อกำหนดของกระทรวงกลาโหมในการมีวิธีการที่จำเป็นและเพียงพอในการเผชิญความขัดแย้งในยุโรปและแปซิฟิกไปพร้อม ๆ กัน โดยมีตัวละครเอกที่ได้พัฒนาอุปกรณ์รุ่นใหม่ที่หนักหน่วงจึงปรับให้เข้ากับความเหนือกว่าทางอากาศ . นอกจากนี้ ยังได้ลงนามในระยะกลางไม่มากก็น้อยในการปรับลดรูปแบบ F35A ของกองทัพอากาศสหรัฐฯ ครั้งต่อไป เพื่อให้เครื่องบิน Lockheed กลับคืนสู่บทบาทหลัก นั่นคือเครื่องบินขับไล่ขนาดเบาที่ตั้งใจจะเข้ามาแทนที่ F16 ไม่ใช่เครื่องบินขับไล่ Super เครื่องบินอเนกประสงค์ที่ไม่มีความสามารถ เรายังมองเห็นตรรกะที่แท้จริงได้ด้วยการยืดอายุของ A10
เห็นได้ชัดว่าเราจะต้องไปถึงงานแถลงข่าวในวันที่ 1 ตุลาคมเพื่อทราบรายละเอียดที่แน่นอนของแผนการที่กำลังจะเกิดขึ้นเหล่านี้ ความจริงก็คือการประกาศนี้ตรงกันข้ามกับโปรแกรมของยุโรปอย่าง FCAS เช่น Tempest ทั้งในกำหนดเวลาและวิธีการ แท้จริงแล้ว ด้วยการเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์อย่างลึกซึ้งนี้ กองทัพอากาศสหรัฐฯ หมายความว่าตนตั้งใจที่จะเตรียมการสำหรับความขัดแย้งระยะสั้นซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ในช่วงต้นปี 2030 โดยที่ชาวยุโรปไม่คิดว่าจะเข้าประจำการก่อนปี 2035 หรือ 2040 นอกจากนี้ มันละทิ้งแนวคิดเรื่องเครื่องบินหลายภารกิจเพียงลำเดียวและหันไปหาฝูงบินเฉพาะทางเช่นจีนและรัสเซียซึ่งปฏิบัติตามวิธีการนี้มาเป็นเวลา 2 ทศวรรษด้วยโปรแกรม Su34, Su35, Su57, พัก ดีพี ฝั่งรัสเซีย และจีน JH7, J10, J11, J-16 และ J20
ในทางกลับกันนี้ แนวทางใหม่สอดคล้องกับทุกมุมมองที่เสนอไว้เป็นเวลา 2 ปี ภายใต้กรอบหลักคำสอนด้านกลาโหมด้วยคุณค่าเชิงบวกด้วยอุปกรณ์พิเศษที่สร้างขึ้นเป็นระยะๆ ครอบคลุมภารกิจทั้งหมด และจะเข้าประจำการก่อนปี 2030 เราหวังเพียงว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ทั่วมหาสมุทรแอตแลนติกที่จะเกิดขึ้นนี้จะทำให้นักการเมืองและนักอุตสาหกรรมหลีกหนีจากกรอบความคิดที่ว่า ควบคุมการวางแผนการป้องกันในปัจจุบันในฝรั่งเศสและในยุโรป….