Czy przy wysiłku obronnym na poziomie 2% PKB Francja rezygnuje ze swojej roli na scenie międzynarodowej?

Natomiast w Zgromadzeniu Narodowym rozpoczną się debaty parlamentarne wokół projektu Ustawa o programowaniu wojskowym na lata 2024-2030ambicje obronne kraju są już znane i szczegółowe.

W ten sposób ogłoszony cel tego LPM przyszłości będzie osiągnięcie i utrzymanie wysiłku obronnego kraju na poziomie większym lub równym 2% produktu krajowego brutto, aby osiągnąć poziom 68 miliardów euro w 2030 r. w porównaniu z 43 miliardami euro w 2023 r.

Pod wieloma względami nowy LPM to umożliwi przedłużyć rozpoczętą w 2017 r. odbudowę armii, po dwudziestu latach niedoinwestowania, które, jak wszędzie w Europie, poważnie uszkodziło francuskie narzędzie wojskowe.

Tak naprawdę, jeśli w 2019 roku przewodniczący Rady Europejskiej publicznie określił armie francuskie jako „najlepsze armie w Europie”, było to przede wszystkim zwycięstwo wynikające z braku myśliwców, podczas gdy większość krajów europejskich podejmowała wówczas wysiłki w celu obrony poniżej 1,5% ich PKB.

Jednak biorąc pod uwagę trajektorię budżetową określoną przez następną francuską LPM, ale także tę, którą podążają inne kraje otaczające kraj, niezależnie od tego, czy są sojusznikami, czy potencjalnymi przeciwnikami, uzasadniona jest obawa, że ​​w 2030 r. Francja w dużym stopniu rozpocznie jego wpływ i rola na scenie międzynarodowej.

Granice francuskiego wysiłku obronnego na poziomie 2% PKB

Jednakże wysiłek obronny na poziomie 2% PKB jest zgodny ze zobowiązaniami paryskimi w ramach Sojuszu Atlantyckiego, określonymi w porozumieniach z Cardiff w 2014 r. W związku z tym większość krajów europejskich, a w szczególności krajów Europy Zachodniej, które podzielają Kontekst społeczno-gospodarczy Francji nie przewiduje obecnie podjęcia wysiłków obronnych przekraczających ten limit.

Ponadto Francja posiada i rozwija potężną siłę odstraszania, która w znaczący sposób przyczynia się do bezpieczeństwa europejskiego i uzasadnia status tego kraju w najważniejszych instytucjach światowych, zwłaszcza w Radzie Bezpieczeństwa ONZ jako stałego członka, posiadającego prawo weta w sprawie podobnie jak Stany Zjednoczone, Chiny, Rosja i Wielka Brytania.

Jednak takie postrzeganie sytuacji, jak często podkreślano w mediach, odpowiada tylko części wyłaniającej się dziś rzeczywistości.

Jeden z najsłabszych wysiłków w zakresie obrony konwencjonalnej w Europie

Rzeczywiście, Francja w 2030 r. najprawdopodobniej będzie jednym z krajów najmniej wnoszących wkład we wspólny wysiłek obronny w ramach NATO, ale także w Unii Europejskiej, co oczywiście kontrastuje z ambicjami Paryża w tych dwóch obszarach.

Bo jeśli francuski wysiłek obronny rzeczywiście wyniesie 2%, jak większość jej europejskich sąsiadów, od 0,4% do 0,5% PKB tego budżetu zostanie przeznaczone na francuski wysiłek odstraszania, który choć faktycznie przyczynia się pośrednio do bezpieczeństwa starym kontynencie, nie jest to w żadnym wypadku narzędzie służące kolektywnej obronie w ramach NATO, czy nawet Unii Europejskiej.

Ponadto, ze względu na liczne terytoria zamorskie i wyłączną strefę ekonomiczną o powierzchni 10 milionów km² do ochrony, część budżetu obronnego będzie musiała zostać przeznaczona na ochronę tych terytoriów i dlatego będzie go brakować w europejskiej obronie zbiorowej.

Innymi słowy, rzeczywistość francuskiego wysiłku obronnego z punktu widzenia NATO, a zwłaszcza jego członków, przy ogólnym wysiłku obronnym na poziomie 2% PKB, wyniosłaby pomiędzy 1,35 a 1,5% PKB, co jest jednym z najniższy w dzisiejszym Sojuszu z Belgią.

75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.

Subskrypcja biuletynu