Elektronische oorlogsvoering is al tientallen jaren een kwestie van strategische concurrentie, maar is echter zeer weinig bekend, afgezien van een paar zorgvuldig uitgekozen specialisten. Hoewel gegevensverwerking en snelle communicatie voor het merendeel van de moderne legers belangrijke ontwikkelingsgebieden zijn geworden, worden de capaciteiten voor elektronische oorlogsvoering, zowel offensief als defensief, lange tijd genegeerd door de westerse legers, omdat ze een minimale inzet vertegenwoordigden in de laagintensieve en counter-insurgency-conflicten waarmee ze twintig jaar lang te maken hadden gehad.
Omgekeerd is Rusland, als waardige erfgenaam van de toch al zeer dynamische Sovjetdoctrine op het gebied van elektronische oorlogsvoering, doorgegaan met het moderniseren van zijn instrumenten en doctrines, en heeft deze herhaaldelijk getest tijdens gevechten, hetzij in Tsjetsjenië, in Georgië, meer recentelijk in de Donbass en in Syrië, maar ook tijdens oefeningen en manoeuvres nabij de NAVO-grenzen. En de Russische vastberadenheid lijkt vruchten af ​​te werpen, aangezien het Amerikaanse leger vandaag de dag gedwongen wordt om dringend verschillende programma's te ontwikkelen om te proberen de voorsprong te herwinnen op het gebied van elektronische en digitale oorlogvoering, die alle verplichtingen van moderne systemen met gemiddelde en hoge intensiteit bepaalt.
Van de programma's die in ontwikkeling zijn, zijn de Tool voor planning en beheer van elektronische oorlogvoering, of EWPMT, lijkt het meest veelbelovend als antwoord op de middellange termijn op de dringende behoeften van de Amerikaanse strijdkrachten. Ontwikkeld op verzoek van de Amerikaanse strijdkrachten die vanaf 2014 in Europa zijn ingezet, de EWPMT van Raytheon is een open systeem dat gegevens van individuele VMAX- of VROD-voertuigapparatuur verzamelt en samenvoegt, en Sabre Fury-jammingsystemen bestuurt, om de defensieve en offensieve elektromagnetische omgeving op het slagveld te controleren. Het kan ook een beroep doen op vuursteunsystemen om elektromagnetische of cyberdreigingen te elimineren.
Maar in tegenstelling tot de Russische systemen die al eenheden in grote aantallen uitrusten, bevindt de EWPMT zich nog maar in de ontwikkelingsfase en zal naar verwachting pas over een aantal jaren in gebruik worden genomen. Als zodanig oordeelde de General Administration Organization, of GAO, het equivalent van de Accounting Court in de Verenigde Staten, in 2018 dat de inspanningen van het Amerikaanse leger op het gebied van elektronische en digitale oorlogvoering ontbraken merkbaar aan middelen, vooral menselijk, met het risico alle capaciteiten van het Amerikaanse leger ineffectief te maken.
De waargenomen ontkoppeling tussen het Amerikaanse leger en Rusland op het gebied van de elektronische oorlogsvoering wordt vooral benadrukt door de inspanningen van het Amerikaanse leger om tegenmaatregelen te treffen tegen het storen van GPS-signalen door Rusland, en in het bijzonder tegen spoofing-operaties, bestaande uit het afleiden van de precisie van GPS-locatie. De effectiviteit van Russische systemen op dit specifieke gebied hoeft niet langer te worden aangetoond en lijkt sindsdien zelfs te zijn geëxporteerdvernietiging van de RQ-4-drone door de Iraanse luchtafweerverdediging in juni lijkt verband te houden met een gewijzigd GPS-signaal. GPS is tegenwoordig echter een essentieel hulpmiddel geworden voor het gebruik van een groot aantal apparatuur, of het nu gaat om de navigatie van voertuigen of vliegtuigen, of om precisiemunitie.
Om deze dreiging het hoofd te bieden, ontwikkelen Amerikaanse en westerse ingenieurs dringend verschillende oplossingen, variërend van de koppeling van geleidingssystemen aan een traagheidssysteem tot het vervoer van geminiaturiseerde atoomklokken die ervoor kiezen het over te nemen als ze een discrepantie zouden opmerken met de signalen die in de ruimte worden uitgezonden. het GPS-frame. Het Amerikaanse leger ontwikkelt voor zijn infanteristen ook een draagbaar traagheidssysteem vergelijkbaar met een stappenteller, om abnormale verschillen te detecteren tussen het ontvangen GPS-signaal en de gegevens van de traagheidseenheid. Spoofing is inderdaad moeilijk te detecteren voor het systeem dat het slachtoffer is. Zodra het personeel op de hoogte is van de onbetrouwbaarheid van het GPS-signaal, kan het zijn toevlucht nemen tot andere vormen van locatie- en navigatie, zeker minder nauwkeurig in absolute termen, maar ongevoelig voor nadelige interferentie. De kaart en het kompas hebben nog steeds een mooie toekomst voor zich!
Als Rusland, China, en dus de Verenigde Staten, nu allemaal verwikkeld zijn in een vorm van technologische race op het gebied van elektronische en digitale oorlogsvoering, kunnen we alleen maar het gebrek aan aandacht voor dit gebied in de Europese legers opmerken, en vooral in de Franse legers. Wat betreft Close Anti-Aircraft Defense (SHORAD), antiradarsystemen of actieve beschermingssystemen voor gepantserde voertuigen, is de steun voor strijdkrachten op het gebied van elektronische oorlogsvoering een van de belangrijkste afwezigheden in de LPM 3-2019. noodzakelijk zijn de gevechtscapaciteiten van de Franse strijdkrachten in termen van gevechten met hoge intensiteit. In deze omstandigheden is het moeilijk om de intenties van de Balten, Polen, Tsjechen of Roemenen te beoordelen, die samenwerking met Amerikaanse strijdkrachten via hun overnames bevorderen, gezien de flagrante mislukkingen van de grote Europese strijdkrachten op gebieden die met hoge intensiteit te maken hebben, zoals elektronische oorlogsvoering …