Op communicatiegebied houdt China, net als Rusland, ervan zijn informatie te recyclen om zo een publicatiestroom in stand te houden die een gevoel van grote dynamiek creëert. Dit is vandaag het geval met een artikel gepubliceerd door de staatswebsite Global Times, waarbij de nadruk ligt op de onkwetsbaarheid van Chinese radars voor vroegtijdige waarschuwing aan de kust in het licht van antiradarsystemen.
Chinese strijdkrachten hebben langs de kust van het land een reeks hoogfrequente radarinfrastructuren ingezet, waarbij gebruik wordt gemaakt van het principe van oppervlaktegolven, waardoor het systeem vliegtuigen voorbij de horizon kan detecteren, en dit ondanks de rondheid van de aarde. Ze hebben ook de bijzonderheid dat ze weinig gevoelig zijn voor de stealth-technologieën die tegenwoordig worden gebruikt, waardoor het mogelijk wordt om een stealth-apparaat op grote afstanden te detecteren. Ten slotte, zoals het artikel aangeeft, zorgen de frequentiebanden die door deze radars worden gebruikt ervoor dat ze “niet-detecteerbaar” zijn door de huidige anti-radarraketten, gespecialiseerd in het volgen van bundels in veel hogere frequentiebanden.
Dat gezegd hebbende, is deze technologie verre van foutloos of nieuw. De Sovjet-Unie had al een radar van dit type ingezet om een geavanceerde detectie van het Kola-schiereiland te garanderen in de jaren 80. Bovendien ontbreekt het aan nauwkeurigheid, tot het punt dat het moeilijk, zo niet onmogelijk, is om een raket te richten op basis van de informatie geleverd door dit systeem. Ten slotte vereisen ze een zware infrastructuur, die van nature niet erg mobiel is. Daarom is er geen behoefte aan een antiradarraket om dit te overwinnen. Omdat de positie van elke radar bekend is, zijn een of meer kruisraketten perfect in staat het systeem uit te schakelen.
Frankrijk was een pionier op het gebied van radars over de horizon, met de door ONERA ontwikkelde Nostradamus-radar, die in staat was elk vliegtuig, inclusief stealth, te detecteren in een band die zich tussen 700 en 2000 km rond de infrastructuur bevond. Dit programma werd in 2009 gevolgd door het STRADIVARIUS-programma, dit keer met behulp van oppervlaktegolven. Thales biedt ook een kustverdedigingssysteem op basis van deze technologie. Australië en Canada gebruiken dit soort radars ook om grote gebieden om hen heen te detecteren