Γιατί ο Β. Πούτιν ανακοίνωσε την αναστολή της συνθήκης New Start για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων;

Μετά την κουβανική πυραυλική κρίση, τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Σοβιετικοί αντιλήφθηκαν τον υπαρξιακό κίνδυνο που αντιπροσώπευε το δυσανάλογο πυρηνικό οπλοστάσιο που κατείχαν οι δύο υπερδυνάμεις, αλλά και το κολοσσιαίο κόστος που επέφερε αυτός ο αγώνας εξοπλισμών για τις δύο χώρες. Ωστόσο, χρειάστηκαν σχεδόν 7 χρόνια για να ξεκινήσουν οι δύο χώρες συζητήσεις για αυτό το θέμα. Αυτά θα διεξαχθούν στο Ελσίνκι τον Νοέμβριο του 1969, για να γεννηθεί στις 26 Μαΐου 1972 η πρώτη συνθήκη ρύθμισης στρατηγικών όπλων, που ονομάζεται Strategic Arms Limitation Talks, ή SALT. Αυτό σχεδίαζε να παγώσει τον αριθμό των βαλλιστικών πυραύλων ICBM που κατείχαν οι δύο πλευρές στο επίπεδό τους κατά την ημερομηνία υπογραφής, καθώς και τον αριθμό των νέων στρατηγικών βαλλιστικών συστημάτων SLBM που εκτοξεύτηκαν από υποβρύχια σε αριθμό που δεν υπερβαίνει τον αριθμό των ICBM. Η φύση αυτής της συμφωνίας οδήγησε σε σημαντική αύξηση των δωρεών βαλλιστικών πυραύλων των δύο χωρών μεταξύ 69 και 72, αλλά και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας πολλαπλών διανυσμάτων επανεισόδου, ή MIRV, που επιτρέπει τη μεταφορά πολλών πυρηνικών κεφαλών στο πλοίο. από ένα μόνο βλήμα.

Ένα χρόνο αργότερα, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για μια νέα συνθήκη, το SALT 2, που θα υπογραφεί το 1979, η οποία σηματοδοτεί την πρώτη συμφωνία που ουσιαστικά περιορίζει τον αριθμό των ανεξάρτητων οχημάτων, όχι των πυραύλων, σε 2.250. , και τον αριθμό των βαλλιστικών πυραύλων Mirvés έως το 1350. Και πάλι, αναλήφθηκαν τεχνικές απαντήσεις για την παράκαμψη των περιορισμών που επιβάλλονται από το SALT II, ​​ιδίως η ανάπτυξη πυραύλων κρουζ μεγάλου βεληνεκούς ικανών να φέρουν πυρηνική κεφαλή. Λόγω της χαμηλής ταχύτητάς του και παρά την ισχύ των πυρηνικών όπλων επί του σκάφους, αυτοί οι πύραυλοι δεν αποτελούσαν όπλο πρώτης κρούσης και επομένως δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της συμφωνίας. Η σοβιετική επέμβαση στο Αφγανιστάν και η κρίση των ευρωπύραυλων ανέστειλαν τις διαπραγματεύσεις για τον αφοπλισμό μέχρι τη διάλυση του μπλοκ του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αυτή η νέα συνθήκη, που ξεκίνησε από τον Ronald Reagan, θα υπογραφεί το 1991 και θα εφαρμοστεί το 1994 και ονομάστηκε START για τη Συνθήκη για τη μείωση των στρατηγικών όπλων. Προέβλεπε τον περιορισμό του συνολικού αριθμού των φορέων σε 5000 μονάδες και του αριθμού των στρατηγικών βαλλιστικών πυραύλων σε 850 ικανούς να φέρουν το πολύ 2500 κεφαλές, ενώ για πρώτη φορά ελήφθη υπόψη ο αριθμός των στρατηγικών βομβαρδιστικών. Σε εφαρμογή αυτής της συνθήκης, οι ρωσικές στρατηγικές πυρηνικές ικανότητες διαιρέθηκαν με 3 και αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών με 2, διότι τελικά ένας ουσιαστικά ισοδύναμος αριθμός πυρηνικών κεφαλών σε υπηρεσία στις δύο χώρες.

Το START αντικαταστάθηκε από τη νέα συνθήκη START το 2010, μετά από μια ενδιάμεση συνθήκη, η Συνθήκη Στρατηγικής Επιθετικής Μείωσης, ή SORT, επιτέθηκε σε αυτήν από το 2003. Το SORT προέβλεπε σημαντική μείωση του αριθμού των πυρηνικών κεφαλών σε υπηρεσία, προς μείωση σε 2200 μονάδες για κάθε χώρα, ανεξάρτητα από στρατηγικό ή τακτικό όπλο. Δεν αντικατέστησε το START αλλά το συμπλήρωσε, επιβάλλοντας μεγαλύτερους περιορισμούς. NEW Start, υπεγράφη το 2010 και τέθηκε σε υπηρεσία το 2011. Συνοψίζοντας το START και το SORT, επέβαλε όριο στον αριθμό των πυραύλων και βομβαρδιστικών σε 800, εκ των οποίων 700 ήταν επιχειρησιακά, και τον αριθμό των κεφαλών σε υπηρεσία σε 1550. Οι πολεμικές κεφαλές σε εφεδρεία δεν λήφθηκαν υπόψη από αυτή τη συνθήκη, γνωρίζοντας ότι οι προθεσμίες για την κατασκευή και τον εξοπλισμό στρατηγικών φορέων αυτών των κεφαλών υπερέβαιναν κατά πολύ την προβλεπόμενη περίμετρο μιας πυρηνικής σύγκρουσης. Επιπλέον, τέθηκαν σε εφαρμογή πολυάριθμες διαδικασίες αμοιβαίας διασταύρωσης, καθώς και διαδικασίες σχετικά με τις ασκήσεις και τις δοκιμές οπλισμών. Άλλες συμφωνίες, όπως η συνθήκη για τον περιορισμό των όπλων μεσαίου βεληνεκούς που υπογράφηκε το 1988 από την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα στο τέλος της κρίσης των ευρωπυραύλων ή η συνθήκη Open Skies που υπογράφηκε ένα χρόνο αργότερα, ολοκλήρωσαν στη συνέχεια το διεθνές νομοθετικό οπλοστάσιο για τη διαχείριση του κινδύνου μιας νέας κούρσας πυρηνικών εξοπλισμών. Δυστυχώς, από εκείνη την ημερομηνία, όλες αυτές οι διασφαλίσεις έχουν αρθεί, πρώτα το 2018 όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε την έξοδο των Ηνωμένων Πολιτειών από τη συνθήκη INF δείχνοντας την ανάπτυξη του νέου πυραύλου 9M29 Novator, ένα χρόνο αργότερα από τον Βλαντιμίρ Πούτιν τερματισμός της Συνθήκης Ανοιχτών Ουρανών, και σήμερα, ο Ρώσος πρόεδρος έχει ανακοινώσει την αναστολή της Ρωσίας από τη συνθήκη NEW Start. Ωστόσο, αν και πολύ ανησυχητική, η απόφαση του Ρώσου ηγέτη δεν προκαλεί έκπληξη.

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο