Μετά την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Δύσης και του Πεκίνου από το 1995, το νησί της Ταϊβάν, αυτόνομο από το 1949, και το οποίο διεκδικεί η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας από εκείνη την ημερομηνία, έχει αντιμετωπίσει αυξανόμενες δυσκολίες στον εκσυγχρονισμό του αμυντικού του εργαλείου. Πράγματι, οι κινεζικές αρχές ήξεραν πολύ καλά πώς να χειριστούν ένα πολύ ελκυστικό καρότο, τις κινεζικές οικονομικές δυνατότητες για τις δυτικές εταιρείες και ένα ισχυρό ραβδί, την άμεση και σοβαρή επιδείνωση των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων, εάν ένας από τους δυτικούς εταίρους της επενέβαινε στην εκσυγχρονισμός των στρατών της Ταϊβάν. Αυτή η στρατηγική αποδείχθηκε εξαιρετικά αποτελεσματική, όλοι οι παραδοσιακοί αμυντικοί εταίροι της Ταϊβάν, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, η οποία πούλησε φρεγάτες και Mirage 2000 στο νησί στις αρχές της δεκαετίας του 90, γύρισαν την πλάτη τους στην Ταϊπέι, σημείο που στα μέσα της δεκαετίας του 2000, καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν συμφώνησε να συνεργαστεί με τη νέα ταϊβανέζικη δημοκρατία σε θέματα άμυνας, ενώ πολλαπλασίασαν τα αμυντικά συμβόλαια με το Πεκίνο, μόλις 15 χρόνια μετά τη σφαγή του τόπου Tien an men.
Ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν και παραδοσιακά εταίροι που εμπλέκονται στην άμυνα του νησιού, αρνήθηκαν στη συνέχεια να δείξουν υπερβολική υποστήριξη στην Ταϊπέι, φοβούμενοι ότι θα υποστούν την καταχρηστικότητα του Πεκίνου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το αυτόνομο νησί ανέπτυξε ενεργά δύο κρίσιμες βιομηχανίες για την άμυνά του έναντι των κινεζικών αξιώσεων, μια ολοένα και πιο αποτελεσματική αμυντική βιομηχανία για να καλύψει πολλές από τις ανάγκες των στρατών του και μια πολύ ισχυρή βιομηχανία σχεδιασμού και πάνω από όλα παραγωγής ημιαγωγών, μέχρι το σημείο ελέγχου μεταξύ 40 και 90% της παγκόσμιας αγοράς πλέον ανάλογα με τον κλάδο. Η κατάσταση άλλαξε στις αρχές της δεκαετίας του 2010, όταν το Πεκίνο, έχοντας αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τον στρατό του και την αμυντική του βιομηχανία, έχοντας επίσης επωφεληθεί σε μεγάλο βαθμό από τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές μεταφορές τεχνολογίας (και από την πολύ ενεργή βιομηχανική και επιστημονική κατασκοπεία), άρχισε να αναπτύσσει νέες στρατιωτικές βάσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, μια θαλάσσια ζώνη που από καιρό διεκδικούν οι κινεζικές αρχές σύμφωνα με τον κανόνα των «9 γραμμών».
Ταυτόχρονα, οι απαιτήσεις του Πεκίνου για την Ταϊβάν έγιναν όλο και πιο πιεστικές, ωθώντας τις αρχές του νησιού να αυξήσουν τις δικές τους αμυντικές προσπάθειες και να αναλάβουν τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών του. Η πολύ σαφής σκλήρυνση των εμπορικών και διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου υπό την κυβέρνηση Τραμπ επέτρεψε στην Ταϊπέι να παραγγείλει μέρος του κρίσιμου εξοπλισμού που της έλειπε, όπως βαριά άρματα μάχης Abrams, αεροπλάνα F-16V ή πλοία κατά του Harpoon. Επιπλέον, το Κογκρέσο των ΗΠΑ αμβλύνει τη θέση του όσον αφορά την εξαγωγή ορισμένων κρίσιμων τεχνολογιών, όπως στον τομέα των ραντάρ και των σόναρ σε ταϊβανέζικες κορβέτες και φρεγάτες. Όμως, ενώ ο κινεζικός στόλος συνεχίζει να αναπτύσσεται και να εκσυγχρονίζεται, σε σημείο να μπερδεύει την αμερικανική ναυτική δύναμη σε ορισμένες περιοχές, η άμυνα του νησιού σε περίπτωση αμφίβιας δράσης υπό την ηγεσία του Λαϊκού Στρατού Απελευθέρωσης, βασίζεται όλο και περισσότερο στην υποθαλάσσιες δυνατότητες του νησιού.
Η επίλυση αυτού του προβλήματος δεν ήταν καθόλου απλή για την Ταϊπέι. Πράγματι, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ναυτική βιομηχανία της Ταϊβάν σε ορισμένους τομείς, όπως σόναρ ή όπλα επί του σκάφους, τα αμερικανικά ναυπηγεία δεν έχουν σχεδιάσει συμβατικά υποβρύχια για περισσότερα από 60 χρόνια, και οι περισσότερες από τις δεξιότητες σε αυτόν τον τομέα βρίσκονται τώρα σε Ευρώπη, οι ίδιοι οι άνθρωποι που είναι οι πιο απρόθυμοι να αμφισβητήσουν το Πεκίνο να στηρίξει την Ταϊβάν. Έντονες διαπραγματεύσεις έγιναν τότε με μεγάλη μυστικότητα το φθινόπωρο του 2019 στην Ευρώπη. μεταξύ ευρωπαϊκών βιομηχανικών και κρατικών παραγόντων από τη μια πλευρά και Ταϊβανέζων μηχανικών και διαπραγματευτών που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες από την άλλη, έτσι ώστε να επιτραπεί στην Ταϊβάν να βασιστεί σε περιορισμένες αλλά κρίσιμες μεταφορές τεχνολογίας για το σχεδιασμό του επιθετικού υποβρυχιακού προγράμματος της, χωρίς τους Ευρωπαίους εμπλέκεται άμεσα από το Πεκίνο. Γεγονός είναι ότι ούτε η φύση ούτε καν η ολοκλήρωση αυτών των διαπραγματεύσεων έχουν δημοσιοποιηθεί ποτέ.
Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση.
Η Meta-Defense γιορτάζει την 5η επέτειό της!
- 20% στη συνδρομή σας Classic ή Premium, με τον κωδικό Metanniv24
Η προσφορά ισχύει από 10 έως 20 Μαΐου για την ηλεκτρονική συνδρομή μιας νέας Classic ή Premium, ετήσιας ή εβδομαδιαίας συνδρομής στον ιστότοπο Meta-Defense.
[…]