Αντιμέτωπος με τους Ευρωπαίους, ο ρωσικός στρατός το 2030 θα είναι πολύ πιο ισχυρός από σήμερα

Η παρούσα ρωσο-ουκρανική κρίση, ανεξάρτητα από το τέλος της, θα έχει επιτρέψει στη Μόσχα να κάνει μια εξαιρετική επίδειξη δύναμης στην Ευρώπη, σε σημείο που καμία ευρωπαϊκή χώρα, ακόμη και εκείνες που βρίσκονται πιο κοντά στο Κίεβο, δεν σχεδιάζει να εμπλακεί στρατιωτικά στο πλευρό των ουκρανικών στρατών σε περίπτωση σύγκρουση. Και είναι σαφές ότι αυτοί οι ρωσικοί στρατοί κατάφεραν να κινητοποιήσουν, να μετακινήσουν και να συγκεντρώσουν περίπου εκατό τάγματα συνδυασμένων όπλων, το αντίστοιχο ρωσικό των γαλλικών ενδοοπλικών τακτικών ομάδων, δηλαδή το 65% της χερσαίας επιχειρησιακής τους δύναμης, και αυτό μεταξύ των Νοεμβρίου και αρχές Φεβρουαρίου. Συγκριτικά, ο Γαλλικός Στρατός εκτιμά σήμερα ότι είναι σε θέση να κινητοποιήσει μια μάχιμη μεραρχία, δηλαδή 3 ταξιαρχίες και μια ντουζίνα GTIA, εντός 6 μηνών, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την κίνηση των μονάδων προς τις περιοχές εμπλοκής τους, παρόλο που είναι, σε αυτόν τον τομέα, αναμφισβήτητα οι πιο επιχειρησιακές δυνάμεις των ευρωπαϊκών στρατών.

Στην πραγματικότητα, η Μόσχα αναμφισβήτητα μόλις δημιούργησε μια εξαιρετικά ευνοϊκή ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, χωρίς καν να χρειαστεί να εισαγάγει την πυρηνική της ενέργεια, θέτοντας τους Ευρωπαίους υπό μεγάλη πίεση. Δυστυχώς γι' αυτούς, αυτή η κατάσταση πραγμάτων δεν θα εξελιχθεί ευνοϊκά τα επόμενα χρόνια, καθώς η Μόσχα έχει αρκετούς τομείς προόδου που σχεδιάζει να αυξήσει σημαντικά τη δύναμη των ενόπλων δυνάμεών της έως το 2030 και έτσι να εμβαθύνει ακόμη περισσότερο την ισορροπία δυνάμεων προς όφελός του στην Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, αυτοί οι άξονες προόδου είναι τέσσερις στον αριθμό: η τεχνολογική εξέλιξη των στρατών, τα αποτελέσματα της επαγγελματοποίησης, η Εθνική Φρουρά και, τέλος, τα αποτελέσματα της παγκόσμιας γεωπολιτικής ανακατανομής.

Μελλοντικές τεχνολογικές εξελίξεις στους ρωσικούς στρατούς

Οι εορτασμοί της 70ης επετείου από το τέλος του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, στις 9 Μαΐου 2015, ήταν μια ευκαιρία για τον κόσμο να ανακαλύψει πολλά νέα υλικά που προορίζονται να μεταμορφώσουν τους ρωσικούς στρατούς τα επόμενα χρόνια, όπως το άρμα μάχης του νέας γενιάς T-14 Armata, το βαρύ μαχητικό όχημα πεζικού T-15, το μεσαίου ίχνους AFV/APC Kurganet 25, το AFV/APC Boomerang 8×8 και το αυτοκινούμενο πυροβόλο Koalitziya SV. Στον εναέριο τομέα, η ρωσική αεροναυπηγική βιομηχανία ανέπτυξε το Su-57 Felon αλλά και το βαρύ μαχητικό drone S-70 Okhotnik-B και ασχολήθηκε με την ανάπτυξη ενός στρατηγικού βομβαρδιστικού stealth και μιας νέας γενιάς. Μια νέα γενιά πλοίων επιφανείας, όπως οι φρεγάτες Admiral Gorshkov και κορβέτες project 20380/20385, και υποβρύχια με τα SSK Lada, SSN Yassen και SSBN Borei ήταν επίσης υπό κατασκευή, ενώ τα πυρηνικά καταδρομικά Super Gorshkov, Leader και η νέα γενιά Το SSN Laïka σηματοδότησε την αναβίωση του Ρωσικού Ναυτικού. 7 χρόνια αργότερα, είναι σαφές ότι πολλές από αυτές τις εγκαταστάσεις δεν είναι ακόμη σε λειτουργία και ότι ορισμένες από αυτές δεν αναμένονται, σημαντικά, πριν από το 2025 ή ακόμα και το 2030.

Ωστόσο, οι ρωσικοί στρατοί έχουν υποστεί μια φάση έντονου εκσυγχρονισμού από την έναρξη των μεταρρυθμίσεων του 2008, μετά τον πόλεμο της Γεωργίας, ευνοώντας την απόκτηση αναβαθμίσεων στον υπάρχοντα εξοπλισμό αντί να επιταχύνει την ανάπτυξη νέας γενιάς. Έτσι παρέλαβαν σε λίγο περισσότερο από δέκα χρόνια, περισσότερα από 2500 εκσυγχρονισμένα βαρέα άρματα μάχης T-72B3(M), T-80BVM και T-90M, καθώς και 400 μαχητικά αεροσκάφη Su-35, Su-34 και Su-30SM, όλα παρουσιάζοντας μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα σχέση ποιότητας-τιμής για τον εκσυγχρονισμό των ρωσικών στρατών αυτή τη στιγμή. Εκ τούτου, ένα T-14 Armata θα κόστιζε, σύμφωνα με τις δηλώσεις της ρωσικής βιομηχανίας, σχεδόν 5 εκατομμύρια $ ανά μονάδα, ισοδύναμο με 2 T-90M και περισσότερα από 3 T-72B3M. Ένα Su-57, από την πλευρά του, θα κόστιζε 2,5 φορές περισσότερο από ένα Su-30SM, αλλά μια συσκευή ήδη απολύτως ικανή. Μάλιστα, μεταξύ 2008 και σήμερα, οι ρωσικοί στρατοί ευνόησαν την απόκτηση εκσυγχρονισμένου εξοπλισμού σε ποσότητα έναντι εξοπλισμού νέας γενιάς σε μειωμένες ποσότητες, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του 70% σύγχρονου εξοπλισμού το 2021. που καλύπτεται από τη ρωσική νομοθεσία προγραμματισμού , και αυτό σε μόλις 10 χρόνια επένδυσης.

Από εδώ και πέρα, η κατάσταση είναι αρκετά διαφορετική και το τέλος του τρέχοντος GPV θα σηματοδοτήσει μια σαφή μετάβαση προς τη θέση σε λειτουργία εξοπλισμού νέας γενιάς, σίγουρα πολύ πιο ακριβό, αλλά με πολύ μεγαλύτερο σχεδιασμό για την απόκτησή του τώρα που έχει επιτευχθεί ο αρχικός εκσυγχρονισμός. Μάλιστα, μέχρι το 2030, οι ρωσικοί στρατοί θα έχουν ουσιαστικά ξεκινήσει τον εκσυγχρονισμό των μονάδων τους προς αυτόν τον εξοπλισμό νέας γενιάς, όπως τεθωρακισμένα οχήματα από τις οικογένειες Armata, Kurganet και Boomerang, τα μαχητικά αεροσκάφη Su-57, το drone S-70 και πιθανώς το ελαφρύ μαχητικό ματ Su-75, τα αντιτορπιλικά Super Gorshkov καθώς και τα αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα S-350, S-500 και S-550 μαζί με τα S-400, Buk-M και Tor. Πέρα από αυτά τα μεγάλα προγράμματα, θα τεθεί σε λειτουργία και πολύς πρόσθετος εξοπλισμός, όπως το αερομεταφερόμενο μαχητικό drone Grom ή ο υπερηχητικός αντιπλοϊκός πύραυλος Tzirkon, επιτρέποντας στους ρωσικούς στρατούς όχι μόνο να προλάβουν, αλλά μερικές φορές να ξεπεράσουν τους δυτικούς ομολόγους τους τεχνολογικά και τις Ευρωπαϊκές Ενώσεις , διατηρώντας παράλληλα σημαντική επιχειρησιακή μάζα λόγω προηγούμενων προγραμμάτων.

Οι επιπτώσεις της επαγγελματοποίησης των στρατευμάτων

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο