Ένα άρθρο των Demetri Sevastopulo και Kathrin Hille δημοσιεύτηκε αυτό το Σαββατοκύριακο στον ιστότοπο των Financial Times, έχει βάλει σε αναταραχή τη δυτική αμυντική κοινότητα. Μάθαμε, στην πραγματικότητα, ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες που συγκέντρωσαν οι δύο δημοσιογράφοι, η Κίνα θα είχε προχωρήσει, κατά τη διάρκεια του Αυγούστου του τρέχοντος έτους, στη δοκιμή ενός νέου στρατηγικού υπερηχητικού οπλικού συστήματος που πιθανόν να ματαιώσει το σύνολο των συστημάτων ανίχνευσης και Δυτική αντιπυραυλική άμυνα, και πιο συγκεκριμένα αμερικανική, χρησιμοποιώντας Fractionated Orbital Bombardment System, ή FOBS σύμφωνα με το αγγλικό αρκτικόλεξο. Πράγματι, φαίνεται ότι ένα τέτοιο σύστημα τέθηκε σε τροχιά με αφορμή την 77η εκτόξευση του πύραυλου Long March 2C και ότι ακολούθησε το προγραμματισμένο σχέδιο τροχιακής πτήσης μέχρι την επανεισδοχή της ατμόσφαιρας και τον αντίκτυπό του στη Θάλασσα της Κίνας. Το μόνο αρνητικό είναι ότι φαίνεται ότι η ακρίβεια δεν είναι ακόμη απαραίτητη, αφού το υπερηχητικό όχημα θα είχε χάσει τον στόχο του κατά περίπου είκοσι χιλιόμετρα.
Οι πληροφορίες προκαλούν ανησυχία, ειδικά επειδή, με την παραδοχή ορισμένων αξιωματούχων του Πενταγώνου, κανείς δεν φανταζόταν ότι το Πεκίνο είχε κάνει τόσο σημαντική πρόοδο στον πολύ συγκεκριμένο τομέα του FOBS, επιπλέον συνδέοντάς το με ένα υπερηχητικό ανεμόπτερο ατμοσφαιρικής επανεισόδου. Και για καλό λόγο! Εάν μια τέτοια τεχνολογία επρόκειτο να τεθεί σε λειτουργία, το Πεκίνο θα είχε τη δυνατότητα να τοποθετήσει σε τροχιά στρατηγικά συστήματα εξοπλισμένα με πυρηνικές κεφαλές που θα μπορούσαν στη συνέχεια να εξελιχθούν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, μέχρι την απόφαση επίθεσης ή μέχρι την απόφαση επίθεσης. "ότι έχουν φτάσει σε μια βέλτιστη θέση για να το κάνουν αυτό, για παράδειγμα με το να μην περάσουν από τον Βόρειο Πόλο για να επιτεθούν στην αμερικανική επικράτεια, όπου τα αντιβαλλιστικά συστήματα ανίχνευσης και υποκλοπής είναι τοποθετημένα με ακρίβεια, αλλά όχι ο νότιος πόλος, χωρίς την αμερικανική αντίσταση -μπολικές άμυνες να μπορούν να παρέμβουν. Επιπλέον, όπου η βολή ενός βαλλιστικού πυραύλου ανιχνεύεται γρήγορα από τα αμερικανικά ή δυτικά συστήματα επιτήρησης, η τοποθέτηση σε τροχιά ενός τέτοιου συστήματος θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη, αποτελώντας στην πραγματικότητα ένα απαράμιλλο όπλο πρώτου χτυπήματος.
Η αρχή του κλασματικού βομβαρδισμού τροχιάς δεν είναι, αυστηρά μιλώντας, νέα. Η Σοβιετική Ένωση ανέλαβε έτσι να αναπτύξει ένα τέτοιο σύστημα στη δεκαετία του '80 για να αντιμετωπίσει την ψεύτικη «Στρατηγική Αμυντική Πρωτοβουλία» του Ρόναλντ Ρέιγκαν. Εκείνη την εποχή, επρόκειτο για την τοποθέτηση ενός οχήματος ικανό να μεταφέρει ανεξάρτητα ατμοσφαιρικά συστήματα επανεισόδου MIRV σε τροχιά, ώστε να είναι σε θέση να τα αναπτύξει σε πολύ σύντομα χρονικά πλαίσια και σε απρόβλεπτες τροχιές εάν είναι απαραίτητο. Στην περίπτωση της κινεζικής τεχνολογίας, το MIRV, το οποίο παραμένει ένα απλό, μη ελιγμένο βαλλιστικό όχημα, θα είχε αντικατασταθεί από ένα υπερηχητικό ανεμόπτερο, ικανό να ελιχτεί σε όλη τη φάση επανεισόδου διατηρώντας παράλληλα την υπερηχητική ταχύτητα και αποφεύγοντας έτσι τα αντιβαλλιστικά συστήματα βασίζεται σε κινητικά κτυπήματα, καθιστώντας τη συσκευή ακόμη πιο δύσκολη στην ανίχνευση και σχεδόν αδύνατη την αντιμετώπιση των αντιβαλλιστικών συστημάτων που υπάρχουν σήμερα.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία