Το αντιαεροπορικό μη επανδρωμένο μη επανδρωμένο αεροσκάφος είναι δημοφιλές εδώ και λίγους μήνες, και ειδικά από τη στιγμή που τα Harpy και άλλα ισραηλινά Defender 1C που εφαρμόστηκαν από τους Αζέρους χειριστές, παρέσυραν τα σημεία αντίστασης, το DCA και το αρμενικό πυροβολικό υπάρχει μόλις ένας χρόνος πριν, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ του 2020. Από τότε, τα ελαφριά αναγνωριστικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα πυρομαχικά περιαγωγής και τα σμήνη των μη επανδρωμένων αεροσκαφών έχουν γίνει ταυτόχρονα τεχνολογικές προκλήσεις τις οποίες κατέστη επιτακτικό και επείγον να αποκτηθούν γρήγορα, αλλά και απειλές που έπρεπε να προστατευθούν το ταχύτερο όσο το δυνατόν. Πέρα από τα κινητικά συστήματα και κατευθυνόμενα ενεργειακά όπλα που βρίσκονται ήδη σε ανάπτυξη, έγινε γρήγορα προφανές για τον αμερικανικό στρατό: τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο και πιο αποτελεσματικό από ένα drone για να προστατευτεί από άλλα drones;
Πράγματι, ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα σε χερσαία συστήματα, καταρχάς ότι είναι σε θέση να απαλλαγεί από τη γεωγραφία του τόπου, και ως εκ τούτου να προστατεύσει γρήγορα μια μεγάλη περιοχή, ακόμη και αν είναι γεμάτη εμπόδια, όπως σε περίπτωση λοφώδους ή δασώδους επιφάνειας. Επιπλέον, ένα drone σε "αμυντική" λειτουργία παίζει με έναν τρόπο "στο σπίτι" όσον αφορά το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον, όντας πολύ πιο κοντά στους πομπούς του από ό, τι τα επιθετικά drones. Επομένως, όσο κατορθώνουμε να εξοπλίσουμε ή να συνδέσουμε ένα drone σε ένα σύστημα ικανό να ανιχνεύσει τους αντιπάλους του κατά την πτήση και σε ένα οπλικό σύστημα ικανό να τους εξουδετερώσει, το drone "αντι-κηφήνας" είναι πιθανώς ένα όπλο εκλογής, οικονομικό και αποτελεσματική για την αντιμετώπιση αυτών των απειλών.
Μπορεί όμως ένα μεμονωμένο μη επανδρωμένο αεροσκάφος να είναι αποτελεσματικό ενάντια σε ένα σμήνος μη επανδρωμένων αεροσκαφών, δηλαδή μια ομάδα πολλών μη επανδρωμένων αεροσκαφών που εξελίσσονται συντονισμένα για να πραγματοποιήσουν μια επίθεση κορεσμού; Αυτό είναι το ερώτημα που αντιμετώπισαν ομάδες του Γραφείου Έμμεσων Πυρκαγιών και Ταχείων Ικανότητας του Στρατού (IF / RCO) στο Yuma Proving Ground στην Αριζόνα στις 21 Ιουλίου, εξοπλισμός ενός μη επανδρωμένου αεροσκάφους Coyote 3 με ένα «μη κινητικό» σύστημα αντι-κηφήνας, δηλαδή με βάση είτε ένα σύστημα εμπλοκής, είτε ένα κατευθυνόμενο ενεργειακό σύστημα τύπου μικροκυμάτων, και δοκιμάζοντας το ενάντια σε ένα σμήνος αποτελούμενο από δέκα drones. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του αμερικανικού στρατού, όχι μόνο η δοκιμή ήταν επιτυχής, αλλά έδειξε επίσης ότι το μη επανδρωμένο αεροσκάφος Coyote 3 θα μπορούσε να ανακτηθεί στο τέλος της αποστολής, προκειμένου να επανέλθει και έτσι να είναι έτοιμο για χρήση ξανά. Ο αμερικανικός στρατός είχε δοκιμάσει προηγουμένως ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος Coyote 2 σε αντι-κηφήνα, αλλά εξοπλισμένο με στρατιωτική φόρτιση για να καταστρέψει το αντίπαλο drone. Αυτή τη φορά, ήταν θέμα καταστροφής ή εξουδετέρωσης πολλών drones κατά την ίδια πτήση, αυτό προφανώς απαιτούσε διαφορετική λύση.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές - από 1€ τον πρώτο μήνα
Άρθρα πλήρους πρόσβασης είναι διαθέσιμα στο " Δωρεάν είδη". Οι συνδρομητές έχουν πρόσβαση στα πλήρη άρθρα Αναλύσεις, Ειδήσεις και Σύνθεση. Τα άρθρα στα Αρχεία (πάνω από 2 ετών) προορίζονται για συνδρομητές Premium.
Όλες οι συνδρομές είναι μη δεσμευτικές.
