Το έτος 2019 θα είναι πιθανότατα καθοριστικό έτος για την Τουρκία σε θέματα άμυνας. Τον Οκτώβριο, πρόκειται να λάβει τα πρώτα του συστήματα S-400 που αποκτήθηκαν από τη Μόσχα. Το Νοέμβριο, όπως μόλις υπενθύμισε η υπουργός Άμυνας Χουλούσι Ακάρ, ακούει λάβετε το πρώτο F-35A, σύμφωνα με τη σύμβαση που υπογράφηκε με την Lockheed και τις αμερικανικές αρχές.
Ωστόσο, οι αμερικανικές αρχές φαίνονται σταθερές στο γεγονός ότι θα είναι το ένα ή το άλλο, αλλά όχι και τα δύο. Ωστόσο, οι απειλές του εμπάργκο άμυνας στην Τουρκία, καθώς και οι οικονομικές κυρώσεις βάσει του νόμου CAATSA, φαίνεται να έχουν όλο και λιγότερες επιπτώσεις στον Πρόεδρο Ερντογάν. Επιπλέον, όσο περισσότερο εξελίσσεται η κατάσταση, τόσο πιο έντονη είναι η υποχώρηση του Τούρκου προέδρου από τον Αμερικανό πρόεδρο σαν διπλωματικό χτύπημα, με σημαντικές συνέπειες στην κοινή γνώμη.
Προς το παρόν, οι τουρκικές αρχές παίζουν το σχοινί της «καλής πίστης», υπενθυμίζοντας ότι η χώρα εκπληρώνει όλες τις δεσμεύσεις της, προς το ΝΑΤΟ καθώς και προς το πρόγραμμα F-35, και φέρει ευθύνη για την απόκτηση των S-400 στο ΝΑΤΟ απόσυρση των μπαταριών Patriot που χρησιμοποιήθηκαν στην αρχή της συριακής κρίσης. Αυτή η αφήγηση φαίνεται να αντιστοιχεί στην υπόθεση της επιθυμίας των τουρκικών αρχών να προχωρήσουν προς την έξοδο από το ΝΑΤΟ, χωρίς να αναλάβουν δημόσια την ευθύνη γι' αυτό.
Ωστόσο, η ρήξη με την απαγόρευση της Τουρκίας μπορεί να θεωρηθεί οικονομικά μόνο με μια ταχεία και σημαντική προσέγγιση με τη Ρωσία ή την Κίνα, ή ακόμα και με τα δύο, έτσι ώστε να αντιπροσωπεύει τον τρίτο άξονα μιας συμμαχίας που δεν λέει το όνομά της, κάτι που θα προκαλούσε τεράστιες γεωπολιτικές ανατροπές. στη Μεσόγειο καθώς και στον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή.