Μετά τον πόλεμο εναντίον της Γεωργίας τον Αύγουστο του 2008, έχοντας δει τις ρωσικές και τις γεωργιανές δυνάμεις να συγκρούονται για τον έλεγχο των αποσχιστικών περιφερειών της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, οι ρωσικές δυνάμεις, αν και νικητές, αντιλήφθηκαν πολυάριθμες αποτυχίες, ιδιαίτερα σε στρατηγικούς τομείς όπως οι πληροφορίες, η επιμελητεία ή συντονισμός δυνάμεων. Αναλήφθηκε ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων και τα αποτελέσματα μπορούσαν να παρατηρηθούν είτε στην Κριμαία, στο Ντονμπάς και ιδιαίτερα στη Συρία, αφού έδωσε τη δυνατότητα στα γενικά επιτελεία να θέσουν τις δυνάμεις σε μια διαδικασία συνεχούς βελτίωσης.
Η πρώτη από τις μεταρρυθμίσεις αφορούσε την επαγγελματοποίηση του εργατικού δυναμικού. Εάν ο ρωσικός στρατός συνεχίσει να ενσωματώνει αριθμούς στρατευσίμων, αυτοί έχουν αυξηθεί από 450.000 το 2008, ή σχεδόν το ήμισυ των 1,1 εκατομμυρίων ανδρών υπό τη σημαία, σε σύγκριση με μόλις 270.000 το 2017. Την ίδια στιγμή, ο αριθμός των στρατευσίμων με συμβάσεις αυξήθηκε από 180.000 σε 380.000 την ίδια περίοδο. Εκτός από τα κλασικά οφέλη του επαγγελματισμού όσον αφορά την εκπαίδευση και την απόδοση των δυνάμεων, οι ρωσικοί στρατοί έχουν επίσης αποκτήσει ικανότητα απόκρισης και προβολής, η ρωσική κοινή γνώμη είναι ιδιαίτερα απρόθυμη να στείλει στρατεύσιμους σε εξωτερικές επιχειρήσεις, ενώ το Αφγανιστάν έχει αφήσει σημαντικά ίχνη στη ρωσική κοινωνία .
Έγινε μια πολύ σημαντική προσπάθεια σχετικά με τον εξοπλισμό επικοινωνιών και τις συσκευές διοίκησης, με τη μαζική παράδοση κρυπτογραφημένου ραδιοεξοπλισμού και συστημάτων διαχείρισης πεδίων μάχης και συντονισμού δυνάμεων, διασυνδεδεμένα με ένα νέο εθνικό κέντρο διαχείρισης Άμυνας.
Αλλά είναι από την πλευρά του drone που οι βελτιώσεις είναι πιο αντιπροσωπευτικές της ρωσικής προσπάθειας. Τα λίγα drones τακτικής αναγνώρισης Pchela-1T που ήταν διαθέσιμα κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη Γεωργία έδειξαν πολύ γρήγορα τα όριά τους, όπου οι γεωργιανές δυνάμεις διέθεταν αποτελεσματικά ισραηλινά μη επανδρωμένα αεροσκάφη MALE. Το 2015, ο αριθμός των αναγνωριστικών drones είχε αυξηθεί από μερικές δεκάδες σε περισσότερα από 1700, πολλά από τα οποία σχεδιάστηκαν με τη βοήθεια δυτικών τεχνολογιών. Στη Συρία, τα ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έδειξαν την αποτελεσματικότητά τους, τόσο σε επίπεδο αναγνώρισης όσο και στόχων για το πυροβολικό και την αεροπορία, και η ρωσική βιομηχανία ανέλαβε να σχεδιάσει και να παράγει το δικό της stealth μαχητικό drone, το «okhotnik», του οποίου η πρώτη πτήση θα πραγματοποιηθεί το επόμενο έτος.
Τέλος, οι χερσαίες δυνάμεις έχουν αναλάβει, από τα τέλη του 2008, βαθιές μεταμορφώσεις για να προσαρμόσουν τον εξοπλισμό και τις οργανώσεις τους στους περιορισμούς του σύγχρονου πολέμου. Περιορισμένοι από μια παραπαίουσα οικονομία, οι ρωσικοί στρατοί ανέλαβαν να εκσυγχρονίσουν τα υπάρχοντα μοντέλα, όπως τα άρματα μάχης T73B3, τα T80 και T90, προκειμένου να αυξήσουν την επιβίωσή τους, τις ικανότητες επικοινωνίας και την ισχύ και την ακρίβεια των όπλων. Με σχεδόν 30.000 T72 στον στόλο, αυτή η στρατηγική επέτρεψε στις ρωσικές δυνάμεις να μεταβούν από λιγότερα από 1000 σύγχρονα άρματα μάχης το 2012 σε 3000 σήμερα. Κάθε χρόνο, οι ρωσικές δυνάμεις λαμβάνουν 200 έως 250 εκσυγχρονισμένα βαρέα άρματα μάχης, ανεβάζοντας το διαθέσιμο οπλοστάσιο σε 4500 μονάδες το 2025, 5 φορές τον αριθμό των σύγχρονων αρμάτων μάχης στην Ευρώπη.
Ταυτόχρονα, οι κατασκευαστές έχουν αναλάβει το σχεδιασμό μιας νέας γενιάς τεθωρακισμένων οχημάτων, από το T14 Armata έως το Boomerang, που θα τεθεί σε λειτουργία την επόμενη δεκαετία. Το πυροβολικό παραμένει στο επίκεντρο της ρωσικής χερσαίας στρατηγικής, με σχεδόν 1000 αυτοκινούμενα συστήματα σε υπηρεσία σήμερα, των οποίων η απόδοση έχει βελτιωθεί ως προς το βεληνεκές και την ακρίβεια, για να ανταγωνιστεί και συχνά να ξεπερνά τα δυτικά αντίστοιχά τους.
Η Συρία, και σε μικρότερο βαθμό, το Donbass, χρησιμεύουν σήμερα ως εργαστήριο για τη δοκιμή νέου εξοπλισμού και νέων τακτικών. Τα αποτελέσματα είναι συχνά ικανοποιητικά και οδηγούν σε θέση σε λειτουργία με τις δυνάμεις, όπως συνέβη με τον καταστροφέα αρμάτων μάχης Terminator 2. Από την άλλη πλευρά, ορισμένος εξοπλισμός υπό δοκιμή αποκάλυψε σοβαρές ελλείψεις, όπως το ξηρό drone Uran-9, ανίκανο προσαρμοστεί σε πραγματικούς επιχειρησιακούς περιορισμούς, ή το Pantsir P1, το οποίο φαίνεται ανίκανο να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ ενός γλάρου και ενός πυραύλου κρουζ.
Ανεξάρτητα από αυτό, μέσα σε 10 χρόνια, οι ρωσικοί στρατοί έχουν μεταμορφώσει βαθιά τις οργανώσεις και τα μέσα τους, έτσι ώστε να δείξουν, σήμερα, ιδιότητες συγκρίσιμες με τις καλύτερες δυτικές δυνάμεις. Αν, αριθμητικά, οι ρωσικοί στρατοί έχουν αλλάξει ελάχιστα από το 2008, είναι πλέον πολύ αποτελεσματικοί και πειθαρχημένοι, όπως έδειξαν οι πρόσφατες ασκήσεις Zapad 2017 και Vostok2018. Έχοντας συμμετάσχει σε 3 συγκρούσεις με πτυχές υψηλής έντασης μέσα σε 10 χρόνια, απέκτησαν εμπειρία και σκληρότητα πολύ ανώτερη από την πλειοψηφία των δυτικών δυνάμεων.