Η Τουρκία θέλει να προσελκύσει επιχειρήσεις και επενδυτές για να αναπτύξει την αμυντική της βιομηχανία;

Ο Τούρκος εθνικιστής Πρόεδρος Receip Erdogan ξεκίνησε ένα τεράστιο πρόγραμμα ανάπτυξης για την τουρκική αμυντική βιομηχανία με τον διορισμό του ως πρωθυπουργού το 2003. Σε 15 χρόνια, η τουρκική αμυντική βιομηχανία θα έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο, καθιστώντας σήμερα σημαντικό παράγοντα στη διεθνή σκηνή, ειδικότερα στη Μέση Ανατολή και το Πακιστάν, στους οποίους έχουν πουλήσει τα τουρκικά ναυπηγεία 4 μοντέρνες κορβέτες Ada

Όμως οι φιλοδοξίες του Προέδρου Ερντογάν δεν σταματούν εδώ. Ξεκίνησε 13 μεγάλα αμυντικά προγράμματα, συμπεριλαμβανομένου ενός σύγχρονο αεροσκάφος μάχης γνωστό ως «5ης γενιάς» που ονομάζεται TF-X, μια σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας, μια Άρμα μάχης , δορυφόροι, μαχητικά ελικόπτερα, αντιαρματικοί πύραυλοι κ.λπ. 

Για αυτό, η τουρκική βιομηχανία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην τεχνογνωσία από το εξωτερικό, είτε από δυτικές εταιρείες, αλλά και από ρωσικές ή κινεζικές εταιρείες. Για να προσελκύσει επιχειρήσεις και επενδυτές, ανακοίνωσε η τουρκική κυβέρνηση ένα μεγάλο πρόγραμμα επιχορηγήσεων, δανείων και φοροαπαλλαγώνσε εταιρείες που θα εγκατασταθούν στην επικράτειά της, με τη φιλοδοξία να γίνουν αυτάρκεις έως το 2030 και να κατακτήσουν ένα ολοένα και σημαντικότερο μερίδιο αγοράς στην παγκόσμια αγορά όπλων.

Η κατάσταση στην αγορά όπλων σήμερα θυμίζει εκείνη της δεκαετίας του 60, όταν πολλές χώρες αποφάσισαν να τοποθετηθούν εκεί, με τη φιλοδοξία, όπως στην Τουρκία, την αυτάρκεια και τις συμβάσεις εξαγωγών.

Στην Ευρώπη, την Πολωνία και τη Ρουμανία. στην Ασία, την Ινδία, το Πακιστάν, τη Νότια Κορέα. Η Βραζιλία στη Νότια Αμερική, η Αυστραλία στην Ωκεανία και αρκετές χώρες στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας, των ΗΑΕ και της Τουρκίας, έχουν ξεκινήσει μεγάλα προγράμματα με στόχο την ανάπτυξη των αμυντικών τους βιομηχανιών.

Ωστόσο, φαίνεται προφανές ότι όλοι αυτοί οι παίκτες δεν προορίζονται να διαρκέσουν, λόγω της βαλκανοποίησης της παγκόσμιας αγοράς. Μόνο οι βιομηχανίες που μπορούν να βασίζονται σε υψηλό επίπεδο εγχώριων παραγγελιών, καθώς και σε σημαντική υποστήριξη για την Αμυντική Έρευνα, θα καταφέρουν να επιβιώσουν από την ουσιαστική συγκέντρωση που θα ακολουθήσει.

Ως εκ τούτου, η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ θα μπορούσε να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στην προστασία και την ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Σήμερα, τα προγράμματα ευρωπαϊκής άμυνας περιορίζονται στην κατανομή των επιδοτήσεων περισσότερο ή λιγότερο δίκαια για προγράμματα που αναπτύσσονται σε συνεργασία. Αυτή η προσέγγιση έχει το πλεονέκτημα ότι υπάρχει, αλλά απέχει πολύ από το να είναι επαρκής ή ακόμη και ικανοποιητική. 

Έτσι, περιοριζόμενη σε ένα όραμα «προγράμματος», η τρέχουσα προσέγγιση δεν ενθαρρύνει τη μακροπρόθεσμη συνεργασία μεταξύ ευρωπαίων κατασκευαστών προκειμένου να γίνουν σημαντικοί παίκτες σε μια αγορά ή ηγέτες σε μια τεχνολογία. Επιπλέον, οδηγεί στη δημιουργία πολυάριθμων δομών που συμμετέχουν στα προγράμματα αυτά, έστω και χωρίς να είναι θεμιτές, κάτι που αντίκειται στην ανάγκη ενοποίησης. Από την άλλη πλευρά, δεν εξισορροπεί τη δράση της ανάλογα με τις διαφορές μεταξύ των χωρών, είτε όσον αφορά την αμυντική βιομηχανία είτε τις αμυντικές ανάγκες. Τέλος, το κονδύλι του προϋπολογισμού του είναι πολύ περιορισμένο, καλύπτοντας μόνο το 2% των ετήσιων δαπανών αμυντικού εξοπλισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αντί να ενισχύσει την Defense Europe, αυτή η προσέγγιση θα καταλήξει να την αποδυναμώνει, ευνοώντας μικρά προγράμματα που συγκεντρώνουν πάρα πολλούς παίκτες, οδηγώντας σε τεχνολογικές αδυναμίες, υπερβάσεις προθεσμιών και προϋπολογισμού και χωρίς να αξιοποιηθεί η τεχνολογική πρόοδος που έχει επιτευχθεί.

Αντίθετα, εάν οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί επέτρεπαν την εξισορρόπηση των προσπαθειών εξοπλισμού μεταξύ των χωρών κατασκευής και των χωρών αγοραστών, εξισορροπώντας τις αποδόσεις των φορολογικών επενδύσεων, ενθαρρύνοντας παράλληλα τους κατασκευαστές να αναπτύξουν θυγατρικές σε χώρες πελάτες για να επεκτείνουν την τεχνογνωσία τους και τις ευκαιρίες πρόσληψης. Η Ευρώπη θα γινόταν παράγοντας στην οικοδόμηση μιας βιώσιμης και αποτελεσματικής ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, ενώ θα συμμετείχε στην ελκυστικότητα της Αμυντικής Ευρώπης.

Για περαιτέρω

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ

Τελευταία άρθρα