Pomimo bardzo trudnego stanowiska Theresy May i jej rządu, nowa Sekretarz Obrony, Penny Mordaunt, wydaje się chcieć głęboko zmienić linie, jeśli chodzi o budżet przeznaczony na obronę Królestwa, z pomocą Jeremy'ego Hunta, sekretarz spraw zagranicznych.
Obaj ogłosili ambicję zwiększenia budżetu armii „do wymaganego poziomu”, czyli do poziomu niezbędnego do stawienia czoła zachodzącym wstrząsom geopolitycznym, co według nich (i moim zdaniem), znacznie zmieniają globalną mapę geopolityczną, taką jak układ sił. W oczach Sekretarza Obrony za bardzo niepokojące uznano wzmocnienie militarne Rosji, a także Chin, ale także Iranu, by wymienić tylko najbardziej oczywiste potęgi. Ponadto dynamiczny duet zaatakował słynną „regułę 2%” NATO, która przez wiele lat działała jako lustro dla politycznych skowronków, powodując, że przywódcy tracili z oczu rzeczywiste kwestie. Obronność i trzymanie się czysto księgowego podejścia.
Nie ustalając otwarcie celów liczbowych w odniesieniu do PKB, choć obaj ministrowie otwarcie popierają 4% próg docelowy, jaki wytyczają Stany Zjednoczone, Penny Mordaunt przestrzegła już podczas swojego przemówienia, że przekaże swoje życiowe słowo Departamentowi Skarbu , uzyskanie niezbędnych kredytów w celu dokapitalizowania sił zbrojnych i zapewnienia im środków do wykonywania ich misji, określonych zgodnie z rolą, jaką Zjednoczone Królestwo będzie odgrywać w przyszłości.
Przemówienie dwóch brytyjskich polityków, szeroko relacjonowane także przez prasę za kanałem La Manche, pokazuje, że nie tylko istnieje przestrzeń polityczna dla zwolenników wzmocnienia obronności, ale że możliwe jest jej urzeczywistnienie, nawet w przypadku Partia tradycyjnie bardzo liberalna i przywiązana do zrównoważonych budżetów. Pokazuje także przewrotne skutki słynnej zasady 2%, która, pamiętajmy, była szeroko stosowana podczas francuskiej kampanii prezydenckiej w 2017 r., a która posłużyła nawet za ramy Przeglądu Strategicznego w 2017 r., de facto zmieniając w niezwykle radykalny sposób koncepcję zagrożeń. ograniczone ramy.
Miejmy nadzieję, że dynamizm i wola okazywane przez Me Penny Mordaunt i Jeremy’ego Hunta rozprzestrzenią się w całej Europie, szczególnie we Francji, i zainspirują pojawienie się obiektywnej i ambitnej refleksji politycznej na temat potrzeb i środków niezbędnych dla Obrony Narodowej i Europejskiej.
W przeciwnym razie ryzykujemy, że w mniej lub bardziej odległej perspektywie ponownie doświadczymy scenariusza porównywalnego do tego z lat trzydziestych XX wieku…