Australia podobno rozważa zamówienie nowych konwencjonalnych okrętów podwodnych Collinsa jako „rozwiązanie wstrzymania”

Gdy we wrześniu ubiegłego roku Scott Morrison ogłosił anulowanie kontraktu na budowę okrętów podwodnych o napędzie konwencjonalnym klasy Attack francuskiej grupy marynarki wojennej, w celu wyposażyć się w amerykańskie lub brytyjskie okręty podwodne o napędzie atomowym, wielu obserwatorów wskazywało, że moment podjęcia takiej decyzji byłby poważnym problemem dla Royal Australian Navy. Rzeczywiście, sześć konwencjonalnych okrętów podwodnych klasy Collins, które są obecnie w służbie, a które weszły do ​​służby w latach 6-1996, miałoby wszelkie problemy na świecie, aby utrzymać je w czynnej służbie do 2003 r., co jest optymistyczną datą dostarczenia ostatniego. atakować okręt podwodny przeznaczony do ich zastąpienia. Od tego czasu pojawiło się wiele hipotez, takich jak: wynajem amerykańskich atomowych okrętów podwodnych lub przedłużenie życia Collinsów, ale żaden z nich nie jest w stanie sprostać potrzebom operacyjnym gwałtownie degradującego się kontekstu geopolitycznego na Pacyfiku.

Wydaje się, że po w dużej mierze nadmiernym entuzjazmie, jaki władze australijskie okazywały po ogłoszeniu tej zmiany kursu, w Canberze zaczyna dominować rzeczywistość, a możliwości, które teraz się prezentują, są co najmniej odległe. , zarówno militarnie, jak i ekonomicznie. W rzeczy samej, według serwisu Financial Reviewwładze australijskie będą odtąd badać rozwiązanie pośrednie oparte na pozyskiwaniu nowych okrętów podwodnych z napędem konwencjonalnym, w szczególności nowych okrętów podwodnych klasy Collins w zmodernizowanej wersji…. Rzeczywiście, aby doprowadzić 6 okrętów podwodnych będących obecnie w służbie po 2030 roku, Australia ogłosiła już program modernizacji o wartości 6 miliardów dolarów, mający na celu umożliwienie tym okrętom opartym na technologiach z lat 80. kontynuowanie ich misji przez następne 15 lat. Zdefiniowany w ten sposób nowy standard mógłby zatem umożliwić projektowanie nowych statków o zmniejszonych nakładach budżetowych w zakresie badań i rozwoju, aby zapewnić doraźność poprzez podniesienie obecnych statków w oczekiwaniu na hipotetyczne okręty podwodne o napędzie atomowym.

Jednak to bardzo teoretyczne podejście byłoby dalekie od znaczenia, i to w wielu punktach. Jak wspomniano wcześniej, Collinse to budynki zaprojektowane w latach 80., oparte na szwedzkim modelu Vâstergötland, dwie generacje za nowoczesnymi okrętami podwodnymi, takimi jak Szwedzki Blekinge, Japoński Taïgei lub Francuski Shortfin. Australijski Collins, znacznie większy od oryginalnego modelu, napotkał ogromne problemy techniczne, gdy został wprowadzony do użytku, problemy, które ostatecznie rozwiązano dopiero po piętnastu latach, z pomocą miliardów dolarów. Ponadto okręty zawsze cierpiały z powodu ograniczonej dyskrecji akustycznej, znacznie niższej niż inne okręty tamtych czasów, takie jak niemiecki Typ 209 czy francuska Agosta. Jeśli wada ta została częściowo naprawiona poprzez przeprojektowanie dużej części statku, w tym kopuły sonaru, to jednak pozostaje ona w tyle za obecnymi standardami noszonymi przez nowoczesne statki, takie jak japoński Soryu, niemiecki Type 212 i francuski Scorpene, a także, i to jest problematyczne, Chiński typ 039A, tych samych, z którymi trenują chińskie jednostki do zwalczania okrętów podwodnych.

75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.

Subskrypcja biuletynu