علیرغم موقعیت بسیار دشوار ترزا می و دولت او، وزیر دفاع جدید، پنی موردانت، به نظر می‌رسد که می‌خواهد عمیقاً خطوط را از نظر بودجه تخصیص یافته به دفاع از پادشاهی تغییر دهد، به کمک جرمی هانت، وزیر خارجه
هر دو جاه طلبی خود را برای افزایش بودجه ارتش ها «به حد لازم» اعلام کردند، یعنی در سطح لازم برای مقابله با تحولات ژئوپلیتیکی در حال انجام، که به گفته آنها (و به گفته من) ، نقشه ژئوپلیتیک جهانی و همچنین توازن قوا را به شدت تغییر می دهد. در منظر یاب وزیر دفاع، تقویت نظامی روسیه و همچنین چین و همچنین ایران، تنها بارزترین قدرت ها را نگران کننده می دانند. علاوه بر این، این دو پویا به قانون معروف «2 درصد» ناتو حمله کردند، که برای سال‌ها به عنوان یک پرده دود سیاسی عمل می‌کرد و باعث می‌شد رهبران مسائل واقعی دفاع را از دست بدهند.
بدون تعیین علناً اهداف عددی در رابطه با تولید ناخالص داخلی، اگرچه دو وزیر آشکارا از آستانه 4 درصدی مورد نظر ایالات متحده حمایت می کنند، پنی موردانت قبلاً در طول سخنرانی خود هشدار داده است که به عنوان مثال مادام العمر به وزارت خزانه داری خواهد رفت. تا اعتبارات لازم را به منظور تامین سرمایه نیروهای مسلح به دست آورند و ابزاری را برای انجام ماموریت های خود که خودشان با توجه به نقشی که انگلستان در آینده تعریف می کنند، در اختیار آنها قرار دهد.
سخنرانی این دو سیاستمدار بریتانیایی که به طور گسترده توسط مطبوعات در سراسر کانال منعکس شد، نشان می‌دهد که نه تنها فضای سیاسی برای طرفداران تقویت دفاع وجود دارد، بلکه امکان تحقق این اراده وجود دارد حزبی که به طور سنتی بسیار لیبرال و وابسته به بودجه های متوازن است. همچنین تأثیرات نادرست قانون معروف 2 درصد را نشان می دهد که، به یاد داشته باشید، در طول مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری فرانسه در سال 2017 به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت، و حتی به عنوان چارچوبی برای بررسی استراتژیک 2017 عمل کرد و عملاً مفهوم تهدید را تغییر داد. یک چارچوب بسیار محدود
بیایید امیدوار باشیم که پویایی و اراده ای که توسط من پنی موردانت و جرمی هانت نشان داده شده است بتواند در سراسر اروپا، به ویژه در فرانسه گسترش یابد و الهام بخش ظهور تفکر سیاسی عینی و جاه طلبانه در مورد نیازها و ابزارهای لازم برای دفاع ملی و اروپایی باشد.
در غیر این صورت، در کم و بیش طولانی مدت، در معرض خطر تجربه مجدد سناریویی قابل مقایسه با دهه 30 هستیم...