4 επιχειρήματα υπέρ της ανάπτυξης ενός νέου γαλλικού μαχητικού Mirage

Πυλώνας της επιτυχίας των γαλλικών στρατιωτικών εξαγωγών για περισσότερα από 60 χρόνια μετά τον πόλεμο, η μονοκινητήρια οικογένεια Mirage τελείωσε με το μαχητικό Mirage 2000 στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Ωστόσο, η παρατήρηση των αναγκών των στρατών και των προσδοκιών του η διεθνής αγορά, δείχνει ότι υπάρχουν πολλά επιχειρήματα για να φέρουν τη Γαλλία, και την Dassault Aviation, να δημιουργήσουν ένα νέο μέλος σε αυτή την ένδοξη οικογένεια, πέρα ​​από Rafale και FCAS.

Είτε τελειώσει είτε όχι, το πρόγραμμα πολεμικών αεροσκαφών επόμενης γενιάς FCAS που φέρνει σε επαφή τη Γερμανία, την Ισπανία και τη Γαλλία δεν θα δει το φως της δημοσιότητας πριν από το τέλος της δεκαετίας του 2040, και πιθανώς ακόμη και στις αρχές της δεκαετίας του 2050. την παραδοχή του Eric Trappier, Διευθύνοντος Συμβούλου της Dassault Aviation. Πρέπει να ειπωθεί ότι για τη γαλλική κατασκευαστή αεροσκαφών, αλλά και για τη γερμανική αντίστοιχη Airbus DS, αυτή η νέα ημερομηνία κάθε άλλο παρά στερείται νοήματος.

Είναι μάλιστα το 2050 που η αντικατάσταση της πλειοψηφίας των Rafale et Typhoon, αλλά και τα F-35A που πωλήθηκαν πρόσφατα, θα αρχίσουν να εξετάζονται. Ωστόσο, το Next Generation Fighter του FCAS θα εξελιχθεί σε μια σειρά προσαρμοσμένη στην αντικατάσταση αυτών των αεροσκαφών, αρχικά το Rafale Γαλλικά και τα Typhoon Γερμανικά και Ισπανικά κατά την πρώτη δεκαετία, στη συνέχεια οι συσκευές εξήχθησαν και πέρα.

Προφανώς, τόσο για τη Dassault όσο και για το Airbus DS, δεν ενδιαφέρει πολύ να φτάσει στην αγορά πολύ νωρίς, με κίνδυνο να επαναληφθεί το φαινόμενο που έδωσε προτίμηση στο F-35A σε πολλούς διαγωνισμούς, με το επιχείρημα ότι Rafale et Typhoon ήταν αεροσκάφη που σχεδιάστηκαν τη δεκαετία του 80, όπου το F-35 σχεδιάστηκε 20 χρόνια αργότερα.

Ωστόσο, εάν ένα τέτοιο χρονοδιάγραμμα ικανοποιεί πιθανώς τους κατασκευαστές αεροσκαφών και τους μετόχους τους, ειδικά επειδή θα έχουν επαρκή βιομηχανική δραστηριότητα μέχρι το 2040 με την παραγωγή του τελευταίου αεροσκάφους που παραγγέλθηκε και διασφαλίζοντας τον εκσυγχρονισμό του στόλου, αυτό είναι πολύ πιο προβληματικό για τις αεροπορικές δυνάμεις. , ιδίως για τις Αεροπορικές και Διαστημικές Δυνάμεις.

Πράγματι, ό,τι λέει η Dassault Aviation, το Rafale, ακόμη και στις μελλοντικές επαναληπτικές εκδόσεις του, δεν θα μπορεί να διατηρήσει μια αξιοσημείωτη τεχνολογική υπεροχή στις συσκευές που θα τεθούν σε λειτουργία μέχρι το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας, εκτός εάν αναπτύξει έναν νέο εξελικτικό κλάδο της συσκευής, χωρίς καν να μιλήσει για ευκαιρίες εξαγωγής η οποία πιθανότατα θα είναι σημαντικά χαμηλότερη μεταξύ 2030 και 2050.

Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσε να είναι σημαντικό, για τις γαλλικές αεροπορικές δυνάμεις, αλλά και για ολόκληρη την εθνική αεροναυτική βιομηχανία, να αναπτύξουν ένα αεροσκάφος συμπληρωματικό του Rafale, αλλά και στο NGF/FCAS, τοποθετημένο σε ένα παραδοσιακό τμήμα αριστείας στη γαλλική βιομηχανία αεροναυτικής άμυνας, ένα μονοκινητήριο μαχητικό υψηλών επιδόσεων κληρονόμος της διάσημης οικογένειας Mirage. Σε αυτό το άρθρο, θα μελετήσουμε αυτή την υπόθεση μέσα από τέσσερα συμπληρωματικά επιχειρήματα υπέρ μιας τέτοιας προσέγγισης.

1- Η άφιξη νέας γενιάς πολεμικών αεροσκαφών από το 2030

Μέχρι σήμερα, υπάρχουν τουλάχιστον 6 προγράμματα στον κόσμο που στοχεύουν στην ανάπτυξη, για το 2030, νέας γενιάς μαχητικά αεροσκάφη που προσφέρουν επιδόσεις τουλάχιστον τόσο υψηλές όσο αυτές που μπορούν να αναμένονται από μελλοντικές εκδόσεις του Rafale. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό είναι Πρόγραμμα NGAD της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ που αφορά την ανάπτυξη ενός μαχητικού αεροπορικής υπεροχής που προορίζεται να αντικαταστήσει το F-22 Raptor, μια συσκευή που εξακολουθεί να θεωρείται σήμερα ως το καλύτερο μαχητικό αεροσκάφος της στιγμής.

Εξοπλισμένο με πολύ προηγμένες τεχνολογίες και εξίσου υψηλή τιμή, είναι πιθανό ότι όπως το F-22, το NGAD δεν προορίζεται να προσφερθεί στη διεθνή σκηνή, εκτός πιθανώς σε ορισμένους πολύ προνομιούχους συμμάχους όπως το Ισραήλ ή η Ιαπωνία. Συνεπώς, πιθανότατα δεν θα εκπροσωπήσει έναν ανταγωνιστή για το Rafale, ούτε από εμπορική ούτε από επιχειρησιακή άποψη, οι πιθανότητες να βρεθεί μια NGAD να αντιμετωπίσει Rafale όντας πολύ περιορισμένος.

Αυτό πιθανώς δεν θα συμβεί με το F/A-XX του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, το πρόγραμμα που προορίζεται να αντικαταστήσει το F/A-18 E/F Super Hornet, και το οποίο πιθανότατα θα προσφερθεί για εξαγωγή όπως ήταν το Super Hornet και το Hornet πριν από αυτό. Τέλος, το F-35, και οι εξελίξεις του θα μπορούν να κινηθούν μέχρι τότε, θα συνεχίσει να επιβάλλεται σε πολλές αγορές.

Οι σημαντικότεροι ανταγωνιστές, εμπορικοί ή επιχειρησιακοί, του Rafale και οι εξελίξεις μετά το 2030, ωστόσο, πιθανότατα δεν θα κατασκευαστούν πέρα ​​από τον Ατλαντικό. Αυτά περιλαμβάνουν αεροσκάφη όπως το νοτιοκορεατικό KF-21 Boramae, ένα μεσαίο μαχητικό με χαρακτηριστικά 5ης γενιάς, το οποίο θα τεθεί σε υπηρεσία μέχρι το τέλος της δεκαετίας, καθώς και το ρωσικό Su-57e, την εξαγωγική έκδοση του καθορισμένου διαδόχου του Οικογένεια Flanker.

Άλλα προγράμματα βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης, όπως το τουρκικό T-FX εάν καταφέρει να λύσει ορισμένες κρίσιμες τεχνολογικές πτυχές ή το ρωσικό Su-75 Checkmate, εάν πράγματι το πρόγραμμα συνεχίζεται πραγματικά ενώ η ρωσική αμυντική βιομηχανία, όπως η υπόλοιπη χώρα, βυθίζεται σε σοβαρές δυσκολίες. Η Κίνα, από την πλευρά της, αναπτύσσει το J-35, ένα δικινητήριο μαχητικό 5ης γενιάς, το οποίο είναι ελαφρύτερο και λιγότερο ακριβό από το J-20, και το οποίο θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως βάση για την αντικατάσταση του J-10 εντός των αεροπορικών δυνάμεων του 'APL, και μάλιστα θα προσφερθεί για εξαγωγή στο σχετικά εγγύς μέλλον.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο