Οι τελευταίες μέρες ήταν ίσως οι πιο δύσκολες για το πρόγραμμα Main Ground Combat System, ή MGCS, που αρχικά προοριζόταν να αντικαταστήσει το Leclerc και Leopard 2 από το 2035. Μάλιστα, διαδοχικά, έγιναν αρκετές ανακοινώσεις σε όλο τον Ρήνο, υποδηλώνοντας ότι αυτή η προθεσμία δεν θα τηρηθεί πλέον. Ετσι, σύμφωνα με την Bundeswehr, τα βιομηχανικά σημεία συμφόρησης που αντιμετωπίζει σήμερα το πρόγραμμα θα απαγόρευαν πλέον τη θέση σε λειτουργία το 2035.
Πριν ΛΙΓΕΣ μερες, Suzanne Weigand, Διευθύνουσα Σύμβουλος της RENK, που σχεδιάζει και κατασκευάζει τις πολύ κρίσιμες μεταδόσεις γαλλικών και γερμανικών αρμάτων μάχης, δήλωσε σε συνέντευξη ότι αυτή η ίδια προθεσμία δεν ήταν πλέον επιθυμητή ενώ η άμεση ζήτηση για νέα άρματα μάχης έρχεται να αναδιανείμει το πρόσωπο της διευθυνσιοδοτούμενης αγοράς το 2035.
Το πραξικόπημα της χάρης αντιμετωπίστηκε στο τέλος της εβδομάδας από Krauss Maffei Wegmann, ο σχεδιαστής του Leopard 2, η οποία παρουσίασε μια νέα έκδοση 2A8 της δεξαμενής της, και ανέφερε ότι μια πιο προηγμένη έκδοση, με την ονομασία 2AX, ήταν υπό ανάπτυξη για να τεθεί σε λειτουργία εντός 2 ή 3 ετών.
Το ημερολόγιο του προγράμματος MGCS απείλησε
Προφανώς, σύντομα θα είναι αδύνατο να συνεχίσουμε να ελπίζουμε ότι το πρώτο MGCS θα αντικαταστήσει τους Γάλλους Leclercs και Leopard 2 Γερμανοί από το 2035, η ημερομηνία του 2045 αναφέρεται συχνά στον Ρήνο.
Αυτή η προθεσμία είναι ακόμη, από μια άποψη, μάλλον αισιόδοξη ενόψει της πραγματικότητας της αντιστροφής της αγοράς όσον αφορά τα βαρέα άρματα μάχης, την οποία βλέπουμε σήμερα στην Ευρώπη και στον κόσμο. Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα μας για το θέμα, μια τέτοια αναβολή θα έβλαπτε τόσο τον Γαλλικό Στρατό όσο και την Εθνική Αμυντική Χερσαία Βιομηχανική και Τεχνολογική Βάση.
Το πρώτο, στην πραγματικότητα, δεν έχει επί του παρόντος τη δυνατότητα να ενισχύσει ή να εκσυγχρονίσει τον στόλο του Leclerc όπως θα έπρεπε για να φτάσει σε μια τέτοια προθεσμία, ή τουλάχιστον τίποτα δεν δείχνει μέχρι σήμερα στον γαλλικό στρατιωτικό προγραμματισμό ότι η υπόθεση έχει αντιμετωπιστεί ως σύνολο. Το δεύτερο, από την πλευρά του, έχει ένα βελτιστοποιημένο σχέδιο φόρτωσης με το πρόγραμμα SCORPION να το οδηγεί στο 2035 και να υπολογίζει το πρόγραμμα ΤΙΤΑΝ, της οποίας η MGCS είναι ο κύριος πυλώνας, που θα αναλάβει αυτή τη στιγμή.
Στην πραγματικότητα, εάν, όπως είναι πλέον πολύ πιθανό, το πρόγραμμα MGCS αναβληθεί χωρίς να ακυρωθεί, θα είναι απαραίτητο για το Παρίσι να βρει μια ενδιάμεση λύση ικανή να καλύψει ταυτόχρονα τις ανάγκες του Στρατού καθώς και εκείνες του BITD για γης, έτσι ώστε να διατηρηθούν οι ικανότητες και οι φιλοδοξίες και των δύο.
Προς μια ενδιάμεση λύση για τον Στρατό
Αρκετά άρθρα που δημοσιεύθηκαν σε αυτόν τον ιστότοπο έχουν ήδη μελετήσει μερικές επιλογές, όπως π.χ ο επίδειξης EMBT και ο πολλά υποσχόμενος πυργίσκος του που αναπτύχθηκε από την Nexter, ή ακόμα και στρέφοντας σε μια εξωγενή λύση, όπως το KF51 Panther από τη Rheinmetall, το πολωνικό K2PL ή το νέο Leopard Το 2AX σχεδιάζεται επί του παρόντος στην KMW, συνεργάτη της Nexter στον όμιλο KNDS.
Ωστόσο, αυτές οι αναλύσεις βασίστηκαν στη μελέτη μιας υπάρχουσας λύσης, για να προσδιοριστεί η συνάφεια και η βιωσιμότητά της σε περίπτωση αύξησης της μορφής και όχι για να ανταποκριθεί σε αναβολή του MGCS. Σε αυτό το άρθρο, αντίθετα, θα ξεκινήσουμε από τις ανάγκες, από το διεθνές και εμπορικό πλαίσιο, αλλά και από τα διδάγματα του πολέμου στην Ουκρανία σχετικά με αυτό το θέμα, για να καθορίσουμε ποια θα ήταν η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσε να δώσει το γαλλικό BITD .
Μόλις πριν από λίγα χρόνια, τα περισσότερα επιτελεία θεωρούσαν ότι το άρμα μάχης ήταν κατάλοιπο του παρελθόντος. Για πολλούς, οι προόδους που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες σε αντιαρματικά πυρομαχικά, αλλά και σε κυλιόμενα πυρομαχικά και πυροβολικό ακριβείας ή αερομεταφερόμενα πυρομαχικά, έκαναν το τανκ πολύ ευάλωτο για να παίξει το ρόλο του στο πεδίο της μάχης. Τα παραδείγματα εμπλοκών μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, ιδίως στην Τσετσενία, το Ιράκ ή το Αφγανιστάν, έτειναν να επιβεβαιώνουν αυτή την αντίληψη.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
Μπράβο, άρθρο στρατηγικής σημασίας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ )
Όπως πάντα πολύ διεγερτικό. Συμπληρώνεται με οικονομική ανάλυση. Η Γαλλία δεν έχει σχεδιάσει ένα τεράστιο σώμα μάχης. Το πολύ μερικές εκατοντάδες μονάδες, γεγονός που καθιστά απατηλό να κάνει ένα πρόγραμμα τέτοιου μεγέθους επικερδές. Μου φαίνεται ότι σε προηγούμενα άρθρα σου αναφέρατε τη δυνατότητα αγοράς βάσης (κινητήρας, μετάδοσης κ.λπ.) από τους Γερμανούς και συμπλήρωσής της με γαλλικά στοιχεία (πύργος, όπλο, ηλεκτρονικά κ.λπ.). Αποτυγχάνοντας να φτιάξετε την ίδια δεξαμενή, γιατί να μην μοιράζεστε κοινά τούβλα που θα αποσβένονταν σε μεγαλύτερες σειρές και θα κατασκευάζονταν δύο διαφορετικά προϊόντα (γερμανικό βαρύ, γαλλικό μέσο)
Το πρόβλημα είναι ότι οι Γερμανοί προχωρούν πολύ γρήγορα και μόνοι τους σε αυτό το θέμα. Δεν ενδιαφέρονται να αναπτύξουν μια «συμπληρωματική» σειρά ή ακόμα και να υποστηρίξουν την εμφάνισή της. Ορισμένα εξαρτήματα, όπως το κιβώτιο ταχυτήτων (Renk) και πιθανώς ο κινητήρας (MTU), θα είναι ούτως ή άλλως γερμανικά. Αλλά για να αυξηθεί η δημοσιονομική βιωσιμότητα, μου φαίνεται πιο σημαντικό να υπολογίζουμε σε άλλους πιθανούς εταίρους. Δεν πρέπει επίσης να λησμονείται ότι ο στόχος είναι ακριβώς η διατήρηση των βιομηχανικών δεξιοτήτων, οι οποίες σήμερα απειλούνται σαφώς από την εξέλιξη του προγράμματος MGCS.
Γιατί να μην μείνετε σε μια μηχανή 45 τόνων με μια βαριά έκδοση μάχης (σύστημα Ascalon 140 mm + τηλεχειριζόμενο πυροβόλο 25 mm) και μια έκδοση μάχης πεζικού (50% τηλεχειριζόμενος πυργίσκος CTA 40 mm + βλήματα – 50% τηλεχειριζόμενος πυργίσκος βαρέως πολυβόλου και λόγχη 40 mm + χειροβομβίδες ) για επανάσταση και αστική μάχη;
Και κρατήστε για το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων την έκδοση 8 τόνων 8×30: έκδοση υποστήριξης (με τηλεχειριζόμενο πυργίσκο 120 χιλιοστών + πυροβόλο 25 χιλιοστών) και την έκδοση μάχης πεζικού (50% τηλεχειριζόμενος πυργίσκος CTA 40 χιλιοστών + βλήματα - 50% βαρύς πυργίσκος τηλεχειρισμού πολυβόλο και εκτοξευτής χειροβομβίδων 40 mm + ρουκέτες)
Η διατήρηση λογικών μαζών για λειτουργική κινητικότητα (χάρη στις ενεργές προστασίες) και η ύπαρξη κοινού πλαισίου για τις "δεξαμενές" και "VCI" κάθε κατηγορίας επιτρέπει οικονομίες κλίμακας και έλεγχο του κόστους απόκτησης, MCO και υλικοτεχνικών αναγκών.
Τα βαριά MBT αφορούν κυρίως χώρες που συμμετέχουν σε πορείες του ΝΑΤΟ ή λόγω έλλειψης εναλλακτικών λύσεων. Αλλά ποια λειτουργική κινητικότητα και προοπτικές εργασίας για αυτά τα MBT που σταθμεύουν στη Γαλλία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο…; Και να επέμβει αν χρειαστεί αλλού εκτός από το «ανατολικό μέτωπο»; Ας σταματήσουμε να προετοιμαζόμαστε για τον προηγούμενο ή τον τρέχοντα πόλεμο και ας στραφούμε στις προβλέψιμες ανάγκες. Ας αφήσουμε αυτή τη βαριά αγορά πάντζερ στους Γερμανούς.
Μου φαίνεται ότι πολλές χώρες θα έβρισκαν πλεονέκτημα σε αυτό το μοντέλο (ιδιαίτερα η Ινδία) για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη ή αργότερα να εξοπλίσουν τις δυνάμεις τους.
140 mm και 45 τόνοι… δεν είμαι σίγουρος ότι λειτουργεί. Είναι δυνατό στην έκδοση αντιτορπιλικών δεξαμενών, αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε ακριβώς ότι αυτή η προσέγγιση που μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως συντηρητική, δημιούργησε πραγματικά προβλήματα επειδή τα τεθωρακισμένα οχήματα δεν έχουν την απαιτούμενη κινητικότητα. Μπορεί επίσης να αναρωτηθεί κανείς για την προστιθέμενη αξία ενός σωλήνα 140 mm όταν η συντριπτική πλειονότητα των εμπλοκών γίνονται σε απόσταση μικρότερη από 1000 m, μια απόσταση στην οποία ένας 105 HP είναι αρκετός για να τρυπήσει σχεδόν οτιδήποτε. Ένα 105 ελαφρύτερο και πιο γρήγορο σε ταχύτητα πυρός όπως και σε γωνιακή ταχύτητα μου φαίνεται ότι ανταποκρίνεται πολύ καλύτερα στα μαθήματα του πολέμου στην Ουκρανία.
Όσον αφορά το διαμέτρημα που είναι κατάλληλο για την κορυφή του φάσματος ισχύος πυρός, η Nexter προτείνει ότι η λύση Ascalon της θα είναι κατάλληλη για οχήματα που ζυγίζουν λιγότερο από 50 τόνους μέχρι το 2025, με τηλεσκοπικά πυρομαχικά για άμεση ή έμμεση βολή. (εάν αυτό δεν λειτουργήσει, μπορούμε να διατηρήσουμε τα 120 mm, τα οποία θα πρέπει να διατηρήσουν μια καλή απόδοση έως και 2000 μέτρα.) Είμαι αρκετά επιφυλακτικός στην ιδέα να βασίσουμε το στρατιωτικό μας μοντέλο για τα επόμενα 20 χρόνια σε παρατηρήσεις στην Ουκρανία, στο ο κίνδυνος να έχουμε έναν καθυστερημένο πόλεμο ως συνήθως… Ελπίζω ότι εξετάζουμε μια πιο δυναμική προσέγγιση για να κερδίσουμε το πάνω χέρι στην αρχή μιας σύγκρουσης για έναν πιθανό αντίπαλο. Υπάρχουν τεράστιες πεδιάδες στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή όπου ένα αναγκαστικά περιορισμένο τμήμα δυτικών τεθωρακισμένων θα ανακουφιζόταν για να εκμεταλλευτεί τη δύναμη πυρός και την ανώτερη εμβέλεια για να νικήσει (χωρίς αεροπορική υπεροχή) μάζες MBT ποικίλης προέλευσης. Ελπίζω ειλικρινά ότι ποτέ δεν χρειαστεί να επέμβουμε εναντίον μιας αναζωογονημένης και εξοπλισμένης από την Κίνα Ρωσίας ή κατά της Αλγερίας, της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας, της Τουρκίας, του Ιράν ή ενός κινεζικού εκστρατευτικού σώματος σε μια περιοχή μείζονος ενδιαφέροντος, αλλά αυτό πρέπει να να είστε προετοιμασμένοι για. Φαντάζομαι ότι στην αστική μάχη τα 140mm με προσαρμοσμένα κελύφη μπορούν σίγουρα να προσφέρουν εξαιρετικές υπηρεσίες. Αντίθετα, ένα άρμα 45 τόνων για να μεταφέρει έναν απλό HP 105 mm μου φαίνεται λίγο υπερμεγέθη σε σύγκριση με την προστιθέμενη επιχειρησιακή του αξία, ακόμα κι αν αυτό θα έκανε πιο άνετη την κατανομή των πυρομαχικών και την αυτονομία στη μάχη.
[…]
Και γιατί όχι το ιαπωνικό τύπου 10, ένα σύγχρονο τανκ πιο συμπαγές από το Leclerc, που ζυγίζει 40 έως 48 τόνους ανάλογα με τη σπονδυλωτή θωράκιση που φέρει.
Το κόστος του francization θα ήταν πολύ χαμηλότερο από μια προσπάθεια Ε&Α και θα ήταν εξοπλισμένο με γαλλικά όπλα και ηλεκτρονικά.
Μια ευκαιρία για συνεργασία με την Ιαπωνία.
[…] πλήρως βιομηχανικά και μερικώς επιχειρησιακά στον τομέα των βαρέων αρμάτων μάχης, θα μπορούσε να βασίζεται, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, στον σχεδιασμό ενός τεθωρακισμένου οχήματος μάχης αφιερωμένου σε υψηλή ή πολύ υψηλή ένταση, χωρίς […]