Στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στις απαρχές των ηλεκτρονικών συστημάτων επί του οχήματος, ο στρατιωτικός εξοπλισμός γνώρισε πολύ γρήγορη ανάπτυξη σε επιδόσεις και δυνατότητες. Ταυτόχρονα, το κόστος απόκτησης και υλοποίησής τους παρουσίασε επίσης ντοπαρισμένη αύξηση, υπερβαίνοντας κατά πολύ την αύξηση των στρατιωτικών προϋπολογισμών. Σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τα σχήματα και κυρίως τις επιχειρησιακές ικανότητες, οι στρατιωτικοί και οι βιομήχανοι ανέλαβαν να βασιστούν σε δύο χαρακτηριστικά που κατέστησαν δυνατά χάρη στη συμβολή των ηλεκτρονικών και της πληροφορικής, δηλαδή την ευελιξία του εξοπλισμού και την κλιμάκωσή τους στην επέκταση της αποτελεσματικής ζωή στις δυνάμεις. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το γαλλικό Rafale, που σχεδιάστηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 80, κατέστησε δυνατή την αντικατάσταση από μόνο του των 8 μοντέλων μαχητικών σε υπηρεσία στους γαλλικούς στρατούς, καθώς το αεροπλάνο ήταν τόσο μαχητικό αεροπορίας υπεροχής όσο και το Mirage 2000C και το Crusader, ένα επιθετικό αεροσκάφος όπως το Jaguar, το F1CT, το 2000D και το Super Etendard, ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος όπως το F1CR και το Etendard IVP και ένα στρατηγικό αεροσκάφος κρούσης όπως το Mirage 2000N. Όσον αφορά την επεκτασιμότητα, το αεροσκάφος Dassault, το οποίο συνεχίζει να συγκεντρώνει παραγγελίες εξαγωγής περισσότερα από 20 χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας του, έχει γνωρίσει τουλάχιστον 5 επαναληπτικά πρότυπα μέχρι σήμερα, από την υπεροχή αέρα F1 επί του σκάφους έως το F-3R ευέλικτο πολλαπλών ρόλων, και θα συνεχίσει να εξελίσσεται με τα επόμενα πρότυπα F4 και F5, φέρνοντας τη συσκευή στο κατώφλι της 5ης γενιάς.
Η παράταση της διάρκειας ζωής του εξοπλισμού, χάρη στην επεκτασιμότητα, καθώς και στην ευελιξία του, επέτρεψε στους στρατιωτικούς σχεδιαστές να ανταποκριθούν σε ζητήματα μορφής και χωρητικότητας υπό δημοσιονομικούς περιορισμούς, ενισχύθηκαν περαιτέρω από τα περίφημα «οφέλη της ειρήνης» μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ. Οι γαλλικές αεροπορίες, όπως αυτές των Βρετανών ή των Αμερικανών, παρουσίασαν βαθιές μειώσεις μεγέθους που έφτασαν το 65% για αυτές τις 3 χώρες και περισσότερο για χώρες όπως η Γερμανία ή το Βέλγιο. Ωστόσο, αυτό που ήταν μια απάντηση σε ένα άμεσο πρόβλημα, μετατράπηκε με την πάροδο του χρόνου σε ένα παράδειγμα που πλαισιώνει όχι μόνο μορφές αλλά και πολιτικές ιδιοκτησίας εξοπλισμού. Έτσι, αεροσκάφη της γενιάς Rafale, όπως το European Typhoon ή το σουηδικό Gripen, σχεδιάζεται να παραμείνουν σε υπηρεσία μετά το 2060, περισσότερα από 60 χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας τους. Όσον αφορά τους διαδόχους τους, όπως το NGF του προγράμματος SCAF, το Tempest ή το NGAD, θα πρέπει να διατηρήσουν τη γραμμή μέχρι το 2100, ενώ θα τεθούν σε υπηρεσία από το 2035 ή το 2040. Το ίδιο ισχύει και για την πανοπλία πεδίου και για σε μικρότερο βαθμό, στον τομέα των πολεμικών πλοίων, τα οποία είναι πλέον σχεδιασμένα για εκτεταμένη επιχειρησιακή ζωή χάρη στην ενισχυμένη επεκτασιμότητα.
Διαισθητικά, αυτή η στρατηγική έχει νόημα. Μια εξέλιξη που κοστίζει πολύ λιγότερο από το να αποκτήσει κανείς, και επομένως να αναπτύξει μια νέα συσκευή, όσο περισσότερο επεκτείνει τη διάρκεια ζωής ενός εξοπλισμού χάρη στις διαδοχικές εξελίξεις, τόσο πιο οικονομικό θα αποδεικνύεται στην εφαρμογή του. Ως εκ τούτου, είναι πολύ φυσικό τα νέα προγράμματα, όπως το SCAF ή το MGCS, να στοχεύουν επίσης στο σχεδιασμό αυτού του τύπου εξοπλισμού μακράς διάρκειας, ακόμη και αν το κόστος σχεδιασμού, κατασκευής και υλοποίησης είναι υψηλότερο, σημαντικό για να ανταποκριθεί σε αυτό το παράδειγμα. Παρ 'όλα αυτά, ενώ διευθύνει εξαγορές για την US Air Roper, Dr. Will Roper διέλυσε αυτές τις ληφθείσες ιδέες. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο περιορισμός της διάρκειας ζωής ενός μαχητικού αεροσκάφους στις δυνάμεις στο 50% της αναμενόμενης διάρκειας ζωής του, δηλαδή 15 χρόνια, θα κόστιζε τελικά στην USAF λιγότερο ανά αεροσκάφος και ανά έτος, επιτρέποντας, με ισοδύναμο προϋπολογισμό, να εφαρμόσει περισσότερες συσκευές . Αυτή η δήλωση είναι, προφανώς, εντελώς αντίθετη και έρχεται σε αντίθεση με τις στρατηγικές κατοχής στρατιωτικού εξοπλισμού στο επίκεντρο του σχεδιασμού μεγάλων δυτικών στρατών. Ωστόσο, η μείωση της διάρκειας ζωής ενός μαχητικού αεροσκάφους όπως το Rafale σε 15 χρόνια στις γαλλικές δυνάμεις θα εξοικονομούσε αποτελεσματικά περισσότερο από 22% του ετήσιου κόστους ιδιοκτησίας του αεροσκάφους και περισσότερο από 50% εάν ο συνολικός στόλος αυξανόταν κατά 50%. Να πώς...
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές -
Τα άρθρα σε πλήρη πρόσβαση είναι προσβάσιμα στην ενότητα "Δωρεάν είδη". Τα άρθρα Flash είναι προσβάσιμα σε πλήρη έκδοση για 48 ώρες. Οι συνδρομητές έχουν πρόσβαση στα πλήρη άρθρα Ανάλυσης, Ειδήσεων και Σύνθεσης. Τα άρθρα στα Αρχεία (πάνω από 2 ετών) προορίζονται για συνδρομητές Premium.
Η αγορά συνδρομών είναι προσβάσιμη μόνο από την ιστοσελίδα - ενότητα Συνδρομές και Εργαλεία
