Από την κατάπαυση του πυρός στο Panmunjeom που υπογράφηκε στις 27 Ιουλίου 1953, η κορεατική χερσόνησος παραμένει ένα από τα πιο έντονα σημεία έντασης στον πλανήτη. Η πυρηνοποίηση της Πιονγκγιάνγκ, ξεκινώντας από την πρώτη επιτυχή δοκιμή πυρηνικού όπλου της Βόρειας Κορέας στις 9 Οκτωβρίου 2006, μετά από την πρώτη βόμβα υδρογόνου τον Ιανουάριο του 2016, άλλαξε σημαντικά το καθεστώς αυτής της παγωμένης αλλά ημιτελούς σύγκρουσης απουσία επίσημης ανακωχής. . Ωστόσο, εάν οι στρατοί της Βόρειας Κορέας παρατάξουν σημαντικές δυνάμεις, με σχεδόν 1,3 εκατομμύρια άνδρες υπό τη σημαία, 600.000 έφεδρους, περισσότερα από 4000 άρματα μάχης, 2500 τεθωρακισμένα οχήματα, 8000 συστήματα πυροβολικού ή 500 μαχητικά αεροσκάφη, καθώς και μια δύναμη πυραύλων και κρουαζιέρας υπολογίζεται σε περισσότερους από 3000 φορείς, αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από απαρχαιωμένο εξοπλισμό που χρονολογείται από τη δεκαετία του 60 ή του 70 και δεν έχει εκσυγχρονιστεί λόγω των διεθνών κυρώσεων που εφαρμόζονται για περισσότερες από 3 δεκαετίες στη χώρα, συμπεριλαμβανομένου του Πεκίνου και της Μόσχας.
Τις τελευταίες εβδομάδες, ωστόσο, αρκετές αναφορές, σίγουρα δύσκολο να επαληθευτούν ανεξάρτητα αλλά αξιόπιστες, αναφέρουν την πιθανή παράδοση πυρομαχικών και στρατιωτικού εξοπλισμού από την Πιονγκγιάνγκ στη Μόσχα προκειμένου να υποστηριχθεί η στρατιωτική προσπάθεια στην Ουκρανία. Αυτά θα ήταν ουσιαστικά πυρομαχικά πυροβολικού, όπως βλήματα 122 και 152 mm, καθώς και ρουκέτες 122 mm για τα συστήματα Grad και 220 mm για τα συστήματα Ouragan, που χρησιμοποιούνται και τα δύο από τους εκτοξευτές.- Βορειοκορεατικοί πολλαπλοί πύραυλοι. Η κατανάλωση πυρομαχικών είναι πράγματι ένα σημαντικό πρόβλημα για τις δύο αντίπαλες πλευρές σε αυτή τη σύγκρουση, καθώς οι Ουκρανοί έχουν, για παράδειγμα, μηνιαία κατανάλωση βλημάτων 155 χιλιοστών σχεδόν 40.000 μονάδων, όπου η συνολική παραγωγή πυρομαχικών αυτού του τύπου στην Ευρώπη δεν υπερβαίνει 32.000 τεμάχια. Εάν τα ρωσικά προπολεμικά αποθέματα ήταν σημαντικά σε αυτόν τον τομέα, η κατανάλωση πυρομαχικών από το ρωσικό πυροβολικό θα ξεπερνούσε, σύμφωνα με παρατηρητές, αυτή των Ουκρανών σε αναλογία 1 προς 5 ή ακόμη και 1 προς 10, ιδίως για να αντισταθμίσει η έλλειψη ακρίβειας του ρωσικού πυροβολικού, έτσι ώστε, και πάλι, οι παραγωγικές ικανότητες της ρωσικής βιομηχανίας να μην επαρκούν για να αντισταθμίσουν την επιχειρησιακή κατανάλωση των δυνάμεων.
Εάν η Μόσχα αναζήτησε από την αρχή της σύγκρουσης, όπως και η Ουκρανία, διεθνείς εταίρους ικανούς να μεταφέρουν εξοπλισμό και πυρομαχικά, οι προσπάθειες των Ρώσων διαπραγματευτών ήταν τις περισσότερες φορές στείρες και μόνο 3 χώρες ανταποκρίθηκαν θετικά σε επανειλημμένα αιτήματα του Κρεμλίνου: Λευκορωσία, Ιράν και Βόρεια Κορέα. Για το Μινσκ, ήταν πάνω απ' όλα ζήτημα διατήρησης της ρωσικής προστασίας, του μοναδικού εγγυητή του καθεστώτος του Προέδρου Λουκασένκο. Για την Τεχεράνη, η διαρκής υποστήριξη στη ρωσική πολεμική προσπάθεια είναι πραγματικά σημαντική με την παράδοση χιλιάδων drones πυρομαχικών Shahed και, όπως φαίνεται, σύντομα βαλλιστικούς πυραύλους, συνοδεύτηκε από κρίσιμες συμφωνίες για τον εκσυγχρονισμό των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων υπό κυρώσεις. για αρκετές δεκαετίες, και όπως οι στρατοί της Βόρειας Κορέας, σε μεγάλο βαθμό απαρχαιωμένοι, εκτός από ορισμένες ικανότητες, όπως οι πύραυλοι. Έτσι, πολλές συγκλίνουσες πηγές το δείχνουν τα 24 Su-35ES που κατασκευάστηκαν αρχικά για την Αίγυπτο αλλά η παράδοση του οποίου ακυρώθηκε, θα μπορούσε σύντομα να παραδοθεί στην Τεχεράνη ενώ Ιρανοί πιλότοι και τεχνικοί συντήρησης έχουν ήδη εκπαιδευτεί στη Ρωσία. Ομοίως, θα ήταν ένα ερώτημα προκειμένου το Ιράν να εκσυγχρονίσει τις ναυτικές του δυνάμεις με την απόκτηση ρωσικής κατασκευής πλοίων, με σημαντικό επαναπροσδιορισμό και στις δύο περιπτώσεις της ισορροπίας δυνάμεων στο θέατρο της Μέσης Ανατολής.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]