Η απόκτηση ρωσικών Su-35 από το Ιράν θα μπορούσε να βάλει φωτιά στη Μέση Ανατολή

Ενώ η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία άλλαξε βαθιά την ευρωπαϊκή γεωπολιτική και πυροδότησε μια μεγάλη ενεργειακή κρίση, η επιρροή της στην παγκόσμια γεωπολιτική ήταν μέχρι στιγμής σχετικά μέτρια. Καθώς περνάει ο καιρός, ορισμένες χώρες φαίνονται διατεθειμένες να εκμεταλλευτούν τη σχετική απομόνωση της Ρωσίας σε αυτή τη διεθνή σκηνή, προς όφελός τους. Αυτή είναι η περίπτωση της Βόρειας Κορέας, η οποία έχει εντείνει τις ανταλλαγές της με τη Μόσχα τις τελευταίες εβδομάδες, ιδίως προσφέροντας διαθέσιμο και πολύ φθηνό εργατικό δυναμικό για να υποστηρίξει τη ρωσική πολεμική προσπάθεια, ιδίως για μεγάλα έργα, υποδομές και αγροτικές ανάγκες. Σε αντάλλαγμα, η Πιονγκγιάνγκ σκοπεύει να άρει η Μόσχα το καθεστώς κυρώσεων που έπληξε τη χώρα μετά τις πυρηνικές δοκιμές του 2017 και την ανάπτυξη των βαλλιστικών δυνατοτήτων της Βόρειας Κορέας, οι οποίες, στην εποχή τους, υποστηριζόταν από τη Μόσχα. Εάν οι αρχές της Βόρειας Κορέας δεν έχουν διαπραγματευτεί μια σύμβαση όπλων με τη Μόσχα, τουλάχιστον δημόσια, μια άλλη χώρα υπό διεθνείς κυρώσεις φαίνεται αποφασισμένη να αξιοποιήσει την υποστήριξή της από τη Ρωσία σε αυτόν ακριβώς τον τομέα, το Ιράν.

Από τον Δεκέμβριο του 2006 και την ψήφιση του ψηφίσματος 1737 από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η Τεχεράνη υπόκειται σε αυστηρές κυρώσεις στον τομέα των εξοπλισμών, ενώ άλλες διεθνείς κυρώσεις, που ψηφίστηκαν στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών ή ανακοινώθηκαν μονομερώς, πλήττουν τη χώρα και την οικονομία της, ιδίως περιορίζοντας τις εξαγωγικές της ικανότητες υδρογονανθράκων και εμποδίζοντας μεγάλες εταιρείες να εγκατασταθούν στη χώρα. Ο στόχος αυτών των κυρώσεων είναι να παρακινήσουν το Ιράν να εγκαταλείψει το στρατιωτικό πυρηνικό του πρόγραμμα. Στην πραγματικότητα, το ιρανικό ΑΕΠ έχει μειωθεί από σχεδόν 600 δισεκατομμύρια δολάρια το 2012 σε λιγότερο από 200 δισεκατομμύρια δολάρια το 2020, φέρνοντας αυτή τη χώρα, παρά το ότι έχει το 15% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου, στην 67η θέση στον κόσμο ως προς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Όσο για τις ιρανικές ένοπλες δυνάμεις, εάν διαθέτουν συγκεκριμένο εξοπλισμό υψηλής απόδοσης τοπικής κατασκευής στον τομέα των βαλλιστικών πυραύλων ή των drones, υλοποιούν, ως επί το πλείστον, ανακατασκευές εξοπλισμού που κληρονόμησε από την εποχή Sha, και ηλικίας άνω των 50 ετών, όπως τα F4 Phantom II, F5 Tiger και F14 tomcat που εξακολουθούν να αποτελούν σήμερα τη σιδερένια αιχμή του δόρατος της πολεμικής αεροπορίας της.

Με την ευκαιρία μιας σχετικής εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ της Τεχεράνης και της διεθνούς κοινότητας, μεταξύ 1998 και 2005, οι ιρανικές αρχές απέκτησαν πιο σύγχρονο εξοπλισμό, ιδίως άρματα μάχης T-72, αντιαεροπορικά συστήματα Tor και Buk καθώς και υποβρύχια Kilo από Ρωσία, κινεζικά μαχητικά J-7 και κάποιο πακιστανικό ακόμα και ευρωπαϊκό εξοπλισμό. Ωστόσο, ενώ η ιρανική αμυντική βιομηχανία έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένων των τεθωρακισμένων, της ναυπηγικής, της κατασκευής πυραύλων και ραντάρ, οι πιο απαιτητικοί τομείς, όπως ο σχεδιασμός πολεμικών αεροσκαφών υψηλής απόδοσης, παραμένουν απρόσιτοι. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι στο σημερινό πλαίσιο, τοΟ αρχηγός του επιτελείου της ιρανικής αεροπορίας, ταξίαρχος Hamid Vahedi, δήλωσε την πρόθεσή του να αποκτήσει ρωσικά μαχητικά Su-35 γενικής χρήσης.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο