Σούπερ-Rafale, Mirage NG: Η Γαλλία πρέπει να μελετήσει μια μεσοπρόθεσμη εναλλακτική λύση στο FCAS

Το να πούμε ότι το πρόγραμμα πολεμικών αεροσκαφών νέας γενιάς FCAS, το οποίο συγκεντρώνει τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ισπανία, βρίσκεται επί του παρόντος σε κατηφορική πορεία θα ήταν υποτιμητικό. Μετά από αρκετά επεισόδια έντασης σχετικά με τη βιομηχανική κοινή χρήση μεταξύ Παρισιού, Βερολίνου και Μαδρίτης, το πρόγραμμα βρίσκεται τώρα σε αναμονή ενόψει της αδύνατης συμφωνίας που η Γερμανία και η Airbus Defense & Space προσπαθούν να κάνουν το Παρίσι και την Dassault Aviation να αποδεχθούν, και η οποία θα υποχρεώσει ο γαλλικός αεροναυτικός όμιλος να μοιραστεί την πιλοτική λειτουργία του πρώτου πυλώνα σχετικά με τη σχεδίαση του μαχητικού Next Generation Fighter, ή NGF, με τον Γερμανό ομόλογό του. Εδώ και αρκετές εβδομάδες, η κατάσταση έχει παγώσει τελείως, Eric Trappier, Διευθύνων Σύμβουλος της Dassault Aviation, πολλαπλασιάζοντας συνεχώς δηλώσεις στα ΜΜΕ για να γίνει γνωστό ότι η ομάδα του δεν θα έκανε επιπλέον παραχωρήσεις στην Airbus DS. Η θανατηφόρα τροχιά που ακολούθησε το πρόγραμμα φαίνεται ότι έφτασε ακόμη και στο Βερολίνο, από τότε σύμφωνα με έκθεση του γερμανικού υπουργείου Άμυνας, οι γερμανικές αρχές θα ήταν έτοιμες να εγκαταλείψουν το πρόγραμμα FCAS, ενόψει των βαθιών αποκλίσεων των οποίων αποτελεί το αντικείμενο.

Σημειώστε, από αυτή την άποψη, την εξαιρετική διακριτικότητα των γαλλικών αρχών σχετικά με αυτό το θέμα. Εάν είναι αλήθεια ότι η εκτελεστική εξουσία έχει πιθανώς πολλά θέματα να ασχοληθεί σήμερα, είναι ωστόσο αλήθεια ότι το πρόγραμμα FCAS, όπως και το βαρύ θωρακισμένο αντίστοιχό του το MGCS, είναι πάνω απ' όλα απορρέουσες από μια κοινή πολιτική βούληση μεταξύ του Εμανουέλ Μακρόν και της Άνγκελα Μέρκελ. πρώτον για να δώσει ουσία στη φιλοδοξία του για την ευρωπαϊκή άμυνα, το δεύτερο ως διέξοδο από τις δυσκολίες που αναμενόταν για τη Γερμανία μετά την άφιξη του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο το 2016. Έκτοτε, το πλαίσιο έχει αλλάξει βαθιά, από τότε που ο Τζο Μπάιντεν αντικατέστησε τον Τραμπ και επανεκκίνησε τη διατλαντική συνεργασία και τον κεντρικό ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στο ΝΑΤΟ. Όσο για τις επαναλαμβανόμενες πρωτοβουλίες του Εμανουέλ Μακρόν υπέρ μιας Ευρώπης της Άμυνας, όλες έχουν παραμείνει νεκρά γράμματα μεταξύ των Ευρωπαίων γειτόνων του. Μόνο τα προγράμματα FCAS και MGCS παραμένουν για να υποστηρίξουν αυτή τη φιλοδοξία, παρόλο που βρίσκονται τώρα αντιμέτωπες με ορισμένες βιομηχανικές, επιχειρησιακές και δογματικές πραγματικότητες, ομολογουμένως απόλυτα ταυτισμένες εδώ και πολύ καιρό, αλλά που σήμερα δεν αντισταθμίζονται πλέον από την ισχυρή πολιτική θέλησης του Μακρόν. -Ζευγάρι Μέρκελ.

Σε κάθε περίπτωση, με το περισσότερο από ζοφερό μέλλον που αναδύεται για το FCAS, είναι δύσκολο να δούμε πώς ένας πολιτικά αποδυναμωμένος Emmanuel Macron και ένας Olaf Scholz πιο ατλανιστής από ποτέ θα μπορούσαν να επενδύσουν για να το σώσουν, κάτι που δεν θα λειτουργήσει. Όχι χωρίς να ποζάρουν σημαντικές προκλήσεις για τη γαλλική αμυντική βιομηχανία, αλλά και κυρίως για τις αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις της χώρας, ενώ ένας νέος τεχνολογικός αγώνας εξοπλισμών έχει ξεκινήσει. Σίγουρα, για την Dassault Aviation, το Rafale έχει τη δυνατότητα ανάπτυξης να κρατήσει τη γραμμή για αρκετές δεκαετίες. Ωστόσο, και χωρίς αμφιβολία για το γεγονός ότι μια τέτοια υπόθεση θα ταίριαζε απόλυτα στον βιομήχανο και στους μετόχους του, ενώ το βιβλίο παραγγελιών του Rafale είναι γεμάτο για 10 χρόνια, περιοριζόμενοι στην επαναληπτική εξέλιξη της συσκευής τα επόμενα χρόνια θα μπορούσε να οδηγήσει σε σκλήρυνση της τεχνογνωσίας και των ανταγωνιστικών επιδόσεων ολόκληρου αυτού του κρίσιμου τομέα για την οικονομία και την Εθνική Άμυνα. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορούν να μελετηθούν 3 υποθέσεις προκειμένου να ανταποκριθούν σε αυτές τις βιομηχανικές, τεχνολογικές προκλήσεις και προκλήσεις ασφάλειας: ο σχεδιασμός ενός Υπερ-Rafale, αυτό ενός Mirage NG, καθώς και επανεκκίνηση του FCAS με άλλους συνεργάτες, Ευρωπαίους ή μη.

Το SuperRafale : ένας μεταβατικός κυνηγός

Le Rafale είναι ένα τρομερό μαχητικό αεροσκάφος και η εξαγωγική του επιτυχία είναι μια τέλεια απόδειξη αυτού, ιδιαίτερα ενόψει των επιθετικών και ελκυστικών προσφορών από τις αμερικανικές βιομηχανίες με τα F-35, F-16V και F-15EX. Πέρα από την προηγμένη απόδοση και τη μοναδική του ευελιξία στην αγορά, το Rafale λάμπει πάνω απ' όλα από την ικανότητά του να εξελίσσεται, σε σημείο που το πρώτο Rafale Το F1 που παραδόθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό στις αρχές της δεκαετίας του 2000 αναβαθμίστηκε στο πρότυπο F-3R omnirole, εξοπλισμένο με το ραντάρ EASA RBE2 και τον πύραυλο Air-Air μεγάλου βεληνεκούς Meteor, και θα φορεθούν ακόμη και στο μέλλον προς Το πρότυπο F4 και οι δυνατότητές του παραβιάζουν την 5η γενιά. Ωστόσο, η τρέχουσα αντίληψη του Rafale αρχίζει να φτάνει στα όριά της, αφού η Dassault οδήγησε τη Dassault να σχεδιάσει την εξέλιξη του F4 σε δύο πρότυπα, το ένα για αεροσκάφη από προηγούμενες παρτίδες και το άλλο για νέα αεροσκάφη, ώστε να έχει στη διάθεσή της νέες δυνατότητες εξέλιξης. Αυτή η αρχή θα μπορούσε να επεκταθεί όπως συνέβη για το Gripen E/F σε σχέση με το Gripen C/D, το F/A-18 E/F Super Hornet σε σχέση με το Hornet ή το Super-Standard έναντι του έναντι του προτύπου, δηλαδή να σχεδιάσει, σχετικά βραχυπρόθεσμα, ένα νέο Rafale προσαρμοσμένες στις μελλοντικές ανάγκες, ιδίως εκείνες για τις οποίες η Rafale το ρεύμα δεν θα μπορέσει να εξελιχθεί.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο