Από την έναρξη λειτουργίας του πρώτου μη επανδρωμένου αεροσκάφους MALE MQ-1 Predator στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ το 1995, ο ρόλος αυτών των αεροσκαφών που πιλοτάρονται από το έδαφος και είναι εξοπλισμένοι με αυτονομία άνω των 24 ωρών δεν έχει σταματήσει να αυξάνεται στους παγκόσμιους στρατούς. Τώρα, οι περισσότεροι από τους μεγαλύτερους στρατούς του κόσμου χρησιμοποιούν αυτόν τον τύπο drone, ή τον διάδοχό του το MQ-9 Reaper, για να εκτελούν αποστολές πληροφοριών και μερικές φορές να χτυπούν σε θέατρα χαμηλής έντασης, όπως συνέβαινε κατά τις ιρακινές εκστρατείες. και Αφγανοί για το Ηνωμένες Πολιτείες ή για την επιχείρηση Barkhane στο Σαχέλ για τους γαλλικούς στρατούς. Από την άλλη πλευρά, όπως έχει ήδη δειχθεί Απώλειες Predator και Reaper στη Λιβύη και την Υεμένη, μόλις ο αντίπαλος έχει εξελιγμένα αντιαεροπορικά συστήματα, αυτά τα drones αποδεικνύονται πολύ ευάλωτα, πολύ πέρα από αυτό που δεν μπορεί να υποστηρίξει το κόστος απόκτησης και υλοποίησής τους.
Για να συνεχίσουν να έχουν αυτού του είδους τις πληροφορίες και τις δυνατότητες χτυπήματος σε ένα αμφισβητούμενο περιβάλλον, δύο λύσεις είναι διαθέσιμες στις ένοπλες δυνάμεις. Το πρώτο είναι η χρήση ελαφρύτερων και πιο οικονομικών drones και η αποδοχή της πιθανής απώλειας αν προσεγγίσει ένα αντίπαλο αντιαεροπορικό ή αντι-drone σύστημα. Αυτή είναι ιδιαίτερα η προσέγγιση που υιοθέτησε ο Τούρκος Baykar με το διάσημο πλέον TB2 Bayraktar του, το οποίο απέδειξε την αξία του κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, και το οποίο έχει ανέλθει στην τάξη του εθνικού συμβόλου για τους Ουκρανούς από την αρχή του πολέμου. επίθεση. Μικρότερο και οικονομικότερο από το MQ-9, με τιμή μονάδας περίπου 4 έως 5 εκατομμύρια δολάρια, το TB2 επέτρεψε στις ουκρανικές δυνάμεις να παρακολουθήσουν την πρόοδο των ρωσικών επιθέσεων για να συντονίσουν χτυπήματα και αντεπιθέσεις στις υλικοτεχνικές γραμμές του αντιπάλου, αλλά και να πραγματοποιήσει χτυπήματα κατά των αντιαεροπορικών συστημάτων TOR, Pantsir και Buk που υποτίθεται ότι προστατεύουν τις ρωσικές νηοπομπές. Ωστόσο, εάν οι Ουκρανοί χρησιμοποίησαν το Bayraktar τους πολύ αποτελεσματικά, υπέστησαν σημαντική φθορά όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με σύγχρονα αντιαεροπορικά συστήματα TOR-M2 ή Buk-M2/3 που χρησιμοποιούν σωστά οι ρωσικές δυνάμεις.
Τα αποτελέσματα που κατέγραψαν τα ουκρανικά TB2 οδήγησαν πολλούς σχολιαστές και αναλυτές σε θέματα άμυνας στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στη Γαλλία, να προτείνουν την απόκτηση ή την ανάπτυξη αυτού του τύπου drone χαμηλού κόστους. Τι να κάνουμε όμως, υπό αυτές τις συνθήκες, με τους στόλους των drones MALE Reaper που έχουν ήδη αποκτηθεί που πρόκειται να παραμείνουν σε υπηρεσία μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, ενώ εξακολουθούν να είναι πολύ αποτελεσματικά σε θέατρα χαμηλής έντασης; Ο σχεδιαστής του Predator and the Reaper, η αμερικανική General Atomics, προσφέρει τώρα λύση σε αυτό το δίλημμα με το ελαφρύ αερομεταφερόμενο drone Eaglet. Σχεδιασμένο για μεταφορά και λειτουργία από τα drone MALE Grey Eagle, Reaper και Guardian, το Eaglet είναι ένα μικρό drone με άνοιγμα φτερών 3 μέτρα και βάρος 90 κιλά, το οποίο μπορεί να μεταφέρει ωφέλιμο φορτίο 15 κιλών για 8 ώρες ή 800 km με ταχύτητα 200 km/h. Επιτρέπει έτσι στον χρήστη να διατηρεί μια απόσταση ασφαλείας από τις αντιαεροπορικές άμυνες του εχθρού, ενώ αναπτύσσει ηλεκτρονικές και ηλεκτροοπτικές δυνατότητες νοημοσύνης και εντοπισμού πάνω από το πεδίο της μάχης.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]