Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ο Γαλλικός Οργανισμός Αμυντικής Καινοτομίας προκήρυξε δύο προσκλήσεις για σχέδια για σχεδιασμό αλήτικα μοντέλα πυρομαχικών. Αυτά τα όπλα, μερικές φορές ακατάλληλα αποκαλούμενα drones αυτοκτονίας, σηματοδοτούν την είδηση στην ουκρανική σύγκρουση, με την άφιξη των μοντέλων Switchblade 300 και 600 και μυστηριώδης Phoenix Ghost ειδικά σχεδιασμένο από την αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ μετά από αίτημα των Ουκρανών. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα των αλητών πυρομαχικών δεν προέκυψε κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης, ούτε καν κατά τη διάρκεια ο πόλεμος του Ναγκόρνο Καραμπάχ το 2020 κατά τον οποίο τα ισραηλινής κατασκευής Harops και Orbiters εμπόρευσαν την άμυνα των Αρμενίων. Πράγματι, αυτός ο τύπος πυρομαχικών υπάρχει εδώ και αρκετές δεκαετίες, για παράδειγμα το Ισραηλινό Harop έκανε την πρώτη του πτήση το 2003 και η χρήση τους έχει γίνει αντικείμενο ανησυχίας από τα μέσα της δεκαετίας του 2010, σε σημείο να εμπνέουν κινηματογραφικά σενάρια. μεγάλο θέαμα, χωρίς αυτό να προκαλέσει καμία αντίδραση από την πλευρά των στρατιωτικών και μεγάλων Γάλλων βιομηχάνων.
Δυστυχώς, το παράδειγμα της γαλλικής καθυστέρησης ανάφλεξης όσον αφορά τα αλήτικα πυρομαχικά απέχει πολύ από το να είναι ανέκδοτο και άλλα πρόσφατα παραδείγματα, στον τομέα των drones, του ηλεκτρονικού πολέμου, των συστημάτων ενεργητικής προστασίας, του CIWS και πολλών άλλων, δείχνουν ότι η Γαλλία, η οποία είχε κατασκευάσει Η επιτυχία της στην ικανότητά της να προβλέπει την εμφάνιση αυτού του είδους της ανάγκης και να ανταποκρίνεται σε αυτήν με δημιουργικό, καινοτόμο τρόπο και διαφοροποιημένη από ό,τι πρόσφεραν οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Γερμανοί, έχει προφανώς απομακρυνθεί από την παραδοσιακή του διακόσμηση, στο σημείο ότι μπορεί κανείς να αναρωτηθεί εάν η χώρα έχει ουσιαστικά χάσει το θράσος και το πνεύμα καινοτομίας που χαρακτήριζε τη βιομηχανική της προσέγγιση στην άμυνα. Σε αυτό το άρθρο θα μελετήσουμε τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, αλλά και τις λύσεις για να βγούμε από αυτή τη σπείρα που μακροπρόθεσμα βλάπτει τόσο την εθνική αμυντική βιομηχανία όσο και τη στρατηγική αυτονομία και διεθνή επιρροή της χώρας. καθώς και η αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων σε ένα πλαίσιο που ωστόσο είναι ολοένα και πιο τεταμένο.
Οι ιστορικοί λόγοι για την επιτυχία της γαλλικής αμυντικής καινοτομίας
Από τις αρχές της δεκαετίας του 50, η Γαλλία ανέλαβε να ξαναχτίσει την αμυντική της βιομηχανία και να την καταστήσει εργαλείο στην υπηρεσία της κυριαρχίας της και της διεθνούς επιρροής της. Για να το πετύχει αυτό, έκανε μια ιδιαίτερα κερδοφόρα επιλογή, αυτή να στηριχθεί σε μια πολύ δυναμική και ευέλικτη οργάνωση των αμυντικών της προγραμμάτων δίνοντας υπερηφάνεια στη θέση της καινοτομίας, ώστε να τοποθετηθεί αποτελεσματικά απέναντι στους αμερικανικούς και σοβιετικούς γίγαντες, αλλά και στους Βρετανούς. η βιομηχανία ήταν ακόμα πολύ παρούσα στη διεθνή σκηνή εκείνη την εποχή. Γρήγορα, οι Γάλλοι κατασκευαστές έδειξαν αυτό το θράσος όσον αφορά την καινοτομία, με για παράδειγμα την άφιξη των ελικοπτέρων Mirage III, των ελικοπτέρων Alouette και των τεθωρακισμένων οχημάτων AMX. Η προσπάθεια συνεχίστηκε τις δεκαετίες του 60 και του 70 και η Γαλλία τοποθετήθηκε σε άλλους τομείς αιχμής, όπως πυραύλους με τα Magic, Exocet και Milan, ή την κατασκευή υποβρυχίων με υποβρύχια πυρηνικών εκτοξευτών. κλάσης Redoutable, και με την παραγωγή νέας μάχης υψηλής ποιότητας αεροπλάνα και ελικόπτερα, όπως τα Mirage F1 και τα ελικόπτερα Super Frelon, Gazelle και Puma, με τα τελευταία να είναι συμπαραγωγή με τη Μεγάλη Βρετανία.
Αυτή η τάση για καινοτομία και τόλμη κορυφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 90, με την ταυτόχρονη άφιξη του προγράμματος Rafale, ελαφριές φρεγάτες stealth, πύραυλοι όπως το MICA και ο Hades, το ελικόπτερο Tiger και το άρμα μάχης Leclerc, όλα προσφέρουν πολύ σημαντικά οφέλη σε σύγκριση με ανταγωνιστικά αμερικανικά και ευρωπαϊκά μοντέλα. Έτσι, τα FLF La Fayette ήταν τα πρώτα πλοία της γραμμής που σχεδιάστηκαν ειδικά για να μειώσουν την εικόνα ραντάρ τους. το MICA πρόσφερε απαράμιλλες δυνατότητες και ευελιξία χρήσης με τους δύο εναλλάξιμους αναζητητές IR/EM και ο βαλλιστικός πύραυλος Hades ακολουθούσε ήδη μια ημιβαλλιστική τροχιά για να αντιμετωπίσει τις σοβιετικές αντιβαλλιστικές άμυνες, περισσότερα από 10 χρόνια πριν από το Iskander. Όσο για το Tiger, το οποίο επρόκειτο τότε να παραγγελθεί σε 225 μονάδες από την Army Light Aviation, προσέφερε κόστος απόκτησης και χρήσης υπερδιπλάσιο από αυτό του αμερικανικού Apache, για συγκρίσιμες επιδόσεις. Τελικά, στις αρχές της δεκαετίας του 2, η γαλλική βιομηχανική παραγωγή ήταν απόλυτα ανταγωνιστική και πρόσφερε καινοτόμες προσεγγίσεις, διαφοροποιημένες από αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών, γεγονός που επέτρεψε στη χώρα να καθιερωθεί ως ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας αμυντικών συστημάτων στον πλανήτη, πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες και Ρωσία.
Εξέλιξη προς μια συντηρητική προσέγγιση της αμυντικής βιομηχανικής παραγωγής
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]