Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ προσφέρει 3 επιλογές για το μέλλον της ναυτικής του δύναμης

Για πολλά χρόνια, ο ναυπηγικός σχεδιασμός του Ναυτικού των ΗΠΑ ήταν τουλάχιστον χαοτικός, με διαδοχικά σχέδια και στόχους που αποκλίνουν, μερικές φορές ακόμη και αντιφατικοί. Το θέμα είναι επίσης αντικείμενο σφοδρής αντίθεσης μεταξύ Ρεπουμπλικανών γερουσιαστών και εκπροσώπων, υποστηρικτών ενός τεράστιου στόλου, και των ομολόγων τους των Δημοκρατικών που επιθυμούν να διατηρήσουν τον αμυντικό προϋπολογισμό υπό έλεγχο. Πέρα από τις μερικές φορές φανταστικές φιλοδοξίες που παρουσιάστηκαν τα τελευταία χρόνια και τις πολλές αντιπαραθέσεις που έφεραν το Πεντάγωνο με τους Αμερικανούς βουλευτές, ιδιαίτερα στο θέμα της απόσυρσης ορισμένων κτιρίων, ήταν επομένως απαραίτητο για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ να παρουσιάσει μια συνεκτική και λογική στρατηγική ναυτικού σχεδιασμού, ώστε να προβλεφθεί και να διατηρηθεί υπό έλεγχο η άνοδος της ισχύος των ναυτικών δυνάμεων ορισμένων χωρών, ιδίως της Κίνας και της Ρωσίας. Και το σχέδιο που παρουσίασε αυτή την εβδομάδα το Γενικό Επιτελείο του Ναυτικού των ΗΠΑ ανταποκρίνεται σε αυτή την ανάγκη, ενώ εντάσσεται στο ιδιαίτερο πλαίσιο της ισορροπίας των πολιτικών δυνάμεων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στην πραγματικότητα, το σχέδιο που παρουσιάζεται δεν βασίζεται σε ένα, αλλά σε 3 υποθέσεις, προσφέροντας στους Αμερικανούς νομοθέτες τη δυνατότητα να διαιτητεύσουν αποτελεσματικά, μέσα σε ένα δεδομένο πλαίσιο, τους προσανατολισμούς αυτής της ναυτικής στρατηγικής, καθώς και τις αμερικανικές φιλοδοξίες σε αυτόν τον τομέα, θέτοντας έτσι, κατά κάποιο τρόπο, μπροστά από τις δικές τους ευθύνες, πέρα ​​από κομματικές και στείρες στάσεις που έχουν μειώσει αυτές τις προσπάθειες για χρόνια. Οι δύο πρώτες υποθέσεις βασίζονται σε μια συνεχή δημοσιονομική προσπάθεια χωρίς σημαντική αύξηση των ομοσπονδιακών επενδύσεων στη ναυπηγική βιομηχανία πέρα ​​από την αντιστάθμιση για τον πληθωρισμό, είναι αλήθεια μια σημαντική παράμετρος τα τελευταία χρόνια πέρα ​​από τον Ατλαντικό. Η τρίτη υπόθεση βασίζεται σε αυξημένη προσπάθεια σε αυτόν τον τομέα, με συνολική αύξηση προϋπολογισμού 75 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ 2025 και 2045. Αυτά τα σχέδια αφορούν μόνο πλοία με πλήρωμα, η στρατηγική στοχεύει να εξοπλίσει το ναυτικό των ΗΠΑ με 89 έως 149 αυτόνομα πλοία έως το 2045 όντας ανεξάρτητος από αυτή την προσπάθεια.

Οι δύο πρώτες υποθέσεις προσφέρουν έναν σχετικά απλό συμβιβασμό, καθώς η πρώτη βασίζεται σε μεγαλύτερο αριθμό μεγάλων πολεμικών πλοίων εις βάρος της συνολικής μορφής του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, ενώ η δεύτερη προτείνει μείωση του αριθμού αυτών των μεγάλων πλοίων σε χρηματοδοτούν περισσότερα πλοία μεσαίου μεγέθους και επιτίθενται υποβρύχια. Έτσι, η πρώτη υπόθεση προτείνει, για το 2045, έναν στόλο που αποτελείται από 10 πυρηνικά αεροπλανοφόρα, 75 αντιτορπιλικά, 44 φρεγάτες και LCS, 55 υποβρύχια πυρηνικής επίθεσης, 47 αμφίβια πλοία, 46 πλοία επιμελητείας και 29 πλοία υποστήριξης. Στη δεύτερη υπόθεση, ο στόλος αναδιοργανώνεται με 10 αεροπλανοφόρα (-), 70 αντιτορπιλικά (-5), 49 φρεγάτες και LCS (+5), 60 υποβρύχια πυρηνικής επίθεσης (+5), 40 πλοία πλοία (-7), 51 πλοία διοικητικής μέριμνας (+5) και 29 πλοία υποστήριξης, καθώς και ένα πρώτο νέο υποβρύχιο πυρηνικών πυραύλων κρουζ, για συνολικά 322 πλοία έναντι 318 στην υπόθεση 1. Στην πραγματικότητα, η πρώτη υπόθεση ευνοεί τη δύναμη πυρός, ένα αντιτορπιλικό που μεταφέρει διπλάσια πυραύλους ως φρεγάτα και πυρηνικό υποβρύχιο επίθεσης μαζί, αλλά χαμηλότερο δυναμικό κατανομής δύναμης, ενώ το δεύτερο προτείνει μεγαλύτερη ικανότητα διανομής, αλλά λιγότερη ισχύ πυρός.

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο