Οι ρωσικές καταχρήσεις στην Ουκρανία εξυπηρετούν στρατιωτικό στόχο;

Από την έναρξη της αποχώρησης των ρωσικών δυνάμεων γύρω και βόρεια του Κιέβου, οι μαρτυρίες και τα στοιχεία για πολυάριθμες καταχρήσεις που διαπράχθηκαν από Ρώσους στρατιώτες εναντίον του άμαχου πληθυσμού έχουν πολλαπλασιαστεί γρήγορα. Αν υπάρχει ακόμη χρόνος σήμερα για την έρευνα, φαίνεται τώρα ότι αυτά δεν ήταν έργο μεμονωμένων στρατιωτών, αλλά συντονισμένης δράσης που πραγματοποιήθηκε με την έγκριση της ρωσικής διοίκησης. Ταυτόχρονα, οι άμεσες επιθέσεις εναντίον αμάχων πληθυσμών, εκτός από οποιονδήποτε στρατιωτικό στόχο, έχουν επίσης αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες εβδομάδες, ιδιαίτερα μέσα και γύρω από το Ντονμπάς. Ενώ η σημερινή συζήτηση περιστρέφεται κυρίως γύρω από τις ευθύνες για αυτές τις καταχρήσεις, ακόμη και τις πολύ απίθανες πιθανότητες να πρόκειται για σκηνοθεσία εκ μέρους των Ουκρανών, οι λόγοι που οδήγησαν σε μια τέτοια συμπεριφορά παραμένουν καλύτερα να παραβλεφθούν, με το επιχείρημα ότι αυτή η απελευθέρωση Η βία θα ήταν η συνέπεια των πολύ βίαιων μεθόδων επίβλεψης και παρενόχλησης μέσα στους ρωσικούς στρατούς, μια πολύ μη πειστική εξήγηση.

Πράγματι, αν ίσχυε αυτό, και αν αυτή ήταν η μόνη εξήγηση, οι ρωσικές καταχρήσεις θα είχαν ξεκινήσει από την αρχή της σύγκρουσης. Ωστόσο, προφανώς, κατά τη διάρκεια των πρώτων 3 εβδομάδων του πολέμου, οι ρωσικοί στρατοί έδειξαν μια ορισμένη αυτοσυγκράτηση ενάντια στους άμαχους πληθυσμούς: αν δεν τους ένοιαζαν καθόλου οι απώλειες αμάχων στην περιοχή της εμπλοκής, όπως στο Irpin, Hostomel, Kharkiv ή τη Μαριόπολη, δεν υπήρξαν συνεπείς και επανειλημμένες αναφορές για μαζικές καταχρήσεις εναντίον αμάχων πληθυσμών σε ελεγχόμενες περιοχές. Έτσι, οι κάτοικοι της Χερσώνας έδειξαν επανειλημμένα την αντίθεσή τους στη ρωσική εισβολή, χωρίς να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν μαζική καταστολή, τουλάχιστον μέχρι την 4η εβδομάδα των μαχών. Ομολογουμένως, με τη βοήθεια των μαχών, οι στρατιώτες και στις δύο πλευρές τείνουν να ριζοσπαστικοποιούνται και η αύξηση του επιπέδου βίας κατά των αμάχων είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένα γνωστό κακό των στρατών στο πεδίο. Ωστόσο, σφαγές όπως αυτές που παρατηρήθηκαν στην Bouccha υπερβαίνουν κατά πολύ αυτό το προβλέψιμο επίπεδο αυτού του είδους κακοποίησης, ιδιαίτερα κατά άοπλων πολιτών που προφανώς δεν αποτελούν άμεση ή καθυστερημένη απειλή κατά των δυνάμεων. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να εξεταστούν άλλες υποθέσεις για να εξηγηθεί αυτή η τρομοκρατική αλλαγή στη συμπεριφορά των ρωσικών στρατών, ή τουλάχιστον ορισμένων μονάδων, στην κατεχόμενη ζώνη και να καθοριστεί σε ποιο βαθμό, και αν ναι, γιατί, η Ρωσική Διοίκηση οργάνωσε τέτοιες καταχρήσεις.

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, είναι χρήσιμο να επιστρέψουμε στη συμπεριφορά των ρωσικών στρατών κατά τις δύο πρώτες εβδομάδες της σύγκρουσης. Εκείνη την εποχή, η ουκρανική επικοινωνία ανέφερε πολλούς αιχμαλώτους πολέμου και έδειξε νεαρούς στρατιώτες συχνά αποθαρρυμένους, εν μέρει ανακουφισμένους και με καλή μεταχείριση από τους Ουκρανούς, οι οποίοι τους έδιναν ακόμη και τη δυνατότητα να καλέσουν τις γυναίκες τους ή τις μητέρες τους για να καθησυχάσουν. Υπήρξαν ακόμη και αναφορές για ρώσους στρατιώτες που αυτομόλησαν στις ουκρανικές δυνάμεις, με μια καλά λαδωμένη διαδικασία που επιτρέπει την ασφαλή παράδοση, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς βαρέως εξοπλισμού. Ακόμη και αν λάβουμε υπόψη το φίλτρο που αντιπροσώπευε η ουκρανική προπαγάνδα, φαινόταν ότι το ηθικό στους ρωσικούς στρατούς ήταν ιδιαίτερα χαμηλό και ότι πολλοί στρατιώτες δεν είχαν μαχητικότητα και κίνητρο. Αυτό το χαμηλό ηθικό είχε επίσης προβληθεί ως ένας από τους λόγους για την κακή απόδοση των ρωσικών δυνάμεων έναντι των ουκρανικών δυνάμεων, οι οποίες, αντίθετα, επέδειξαν πολύ ισχυρό ηθικό.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο