Είναι σύνηθες να διαβάζουμε σε ποιο βαθμό οι ρωσικοί στρατοί που εμπλέκονται στην Ουκρανία βασίζονται σε εξοπλισμό που κληρονόμησε από τη σοβιετική περίοδο. Είναι αλήθεια ότι αν και εκσυγχρονίστηκαν, τα T-72B3, T80BV, BMP-2 και άλλα Msta-S σχεδιάστηκαν όλες τις δεκαετίες του '70 και του '80, όπως συμβαίνει με τα μαχητικά αεροσκάφη της σειράς Flanker ή τα ελικόπτερα Mil και Kamov. Ωστόσο, είναι σαφές ότι στη Δύση, η κατάσταση είναι σε μεγάλο βαθμό πανομοιότυπη, συμπεριλαμβανομένης της αιχμής του ξίφους, δηλαδή του αμερικανικού στρατού, που συνεχίζει να βασίζεται στα άρματα μάχης Abrams, τα Bradley IFV, τα αυτοκινούμενα όπλα Paladin, τα ελικόπτερα Black Hawk και Apache και τα αντιαεροπορικά συστήματα Patriot, οι 5 πυλώνες του σούπερ προγράμματος Big 5 των αρχών της δεκαετίας του 70. Η κατάσταση είναι επίσης παρόμοια για το Ναυτικό των ΗΠΑ και τα αντιτορπιλικά Burke του, τα αεροπλανοφόρα Nimitz και τα Super Hornets του , και για την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, της οποίας η μαχητική δύναμη εξακολουθεί να βασίζεται κυρίως σε F-15, F-16 και ακόμη και A-10 που υποστηρίζονται από τα E3 Sentry και KC-135.
Ακόμα κι αν όλος αυτός ο εξοπλισμός έχει εκσυγχρονιστεί εκτενώς σε αρκετές περιπτώσεις, σε σημείο που η απόδοσή του δεν έχει πλέον μεγάλη σχέση με τον αρχικό εξοπλισμό, είναι σαφές ότι η πλειονότητα των προγραμμάτων που προορίζονται ακριβώς για την αντικατάσταση αυτού του εξοπλισμού έχουν αντιμετωπίσει αμέτρητα προβλήματα δυσκολίες, και τελικά ακυρώθηκε ή οδήγησε σε περιορισμένες σειρές. Από το τακτικό ελικόπτερο RH-66 μέχρι τα βαρέα αντιτορπιλικά Zumwalt, από το F-22 στις διαδοχικές αποτυχίες αντικατάστασης του Bradley, από το LCS στη Θάλασσα Wolf, πολλά προγράμματα που είχαν καταναλώσει σημαντικούς πόρους ματαιώθηκαν ή δεν κατέστησαν δυνατή την αποτελεσματική αντικατάσταση εξοπλισμού προηγούμενης γενιάς που αναγκάστηκε να παίξει υπερωρίες. Πάνω απ' όλα, πέρα από αυτές τις προγραμματικές αποτυχίες, οι αμερικανικοί στρατοί πάλεψαν, για πολλά χρόνια, να εμπλακούν σε έναν πραγματικό μετασχηματισμό που του επιτρέπει να απομακρυνθεί από τα δόγματα που κληρονόμησαν από τη δεκαετία του '70 και επιβεβαιώθηκαν από τους 2 πολέμους του Κόλπου, για να αντιμετωπίσει κάτι που αναμφίβολα αποδεικνύεται να είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της τα επόμενα χρόνια, δηλαδή η Κίνα.
Διότι εκεί που ο αμερικανικός προγραμματισμός σημαδεύεται, για τρεις δεκαετίες, από ανακοινώσεις τόσο θεαματικές όσο και οι ακυρώσεις προγραμμάτων που ακολούθησαν, το Πεκίνο από την πλευρά του ακολούθησε μια στρατηγική άνοδος ισχύος εξαιρετικής ακρίβειας. Αν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2010, αυτή η κινεζική ικανότητα να μεταμορφώσει τους στρατούς και την αμυντική της βιομηχανία σε μια κορυφαία στρατιωτική δύναμη τέλεια αγκυροβολημένη στον 21ο αιώνα, αναγνωρίστηκε μόνο από ειδικούς στο θέμα, το πράγμα έγινε γρήγορα ορατό πρόσφατα. χρόνια, καθώς η κινεζική στρατιωτική βιομηχανία έγινε ικανή να παράγει περισσότερα μαχητικά πλοία και τόσα αεροπλάνα όσα οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στη ζώνη του Ειρηνικού, και να έχει εκπαιδευμένο προσωπικό για την υποστήριξη αυτών των νέων συσκευών. Και αν ακόμη και σήμερα, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός είναι εξοπλισμένος με υλικά συγκρίσιμα με αυτά που υπηρετούν στους δυτικούς στρατούς, η άφιξη οπλικών συστημάτων νέας γενιάς, είτε σε ό,τι αφορά τα τεθωρακισμένα οχήματα, τα μαχητικά αεροσκάφη, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα πλοία και τα υποβρύχια, θα αυξήσει γρήγορα το Πεκίνο σχετική δύναμη σε αυτό το θέατρο και όχι μόνο.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία