Πρέπει να αυξηθεί η ευρωπαϊκή στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία;

Πολύ λίγοι, ακόμη και από τους καλύτερα ενημερωμένους, είχαν φανταστεί ότι μετά από 5 εβδομάδες μάχης, η ρωσική Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση θα περιοριζόταν τόσο πολύ από τους Ουκρανούς υπερασπιστές και ότι οι ρωσικοί στρατοί θα είχαν υποστεί υλικές και ανθρώπινες απώλειες. Ωστόσο, σήμερα, παρά την εξαιρετική ισχύ πυρός και την αεροπορία του, είναι ο ρωσικός στρατός που μπαίνει σε αμυντική θέση σε πολλά μέτωπα, και μάλιστα υποχωρεί μπροστά σε ορισμένες ουκρανικές αντεπιθέσεις, ειδικά γύρω από το Κίεβο. Ωστόσο, αυτή η αντίληψη που δίνεται τόσο από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης όσο και από την πολύ αποτελεσματική ουκρανική πολεμική επικοινωνία δεν μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τις πραγματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ουκρανικοί στρατοί, οι οποίες, αν έχουν μαχητές που είναι πλέον έμπειροι και μεγάλοι, το βλέπει Τα αποθέματα βαρέως εξοπλισμού μειώθηκαν απαρέγκλιτα, όπου οι ρωσικές δυνάμεις διαθέτουν ποσότητες υπεράριθμου εξοπλισμού, και Εθνοφρουρά έτοιμη να καλύψει τις ανθρώπινες απώλειες.

Σε αυτό το πλαίσιο, καταλαβαίνουμε γιατί ο Πρόεδρος Ζελένσκι, παρά τις πρόσφατες επιτυχίες που καταγράφηκαν από τους στρατούς του, συνεχίζει να ασκεί έντονη διπλωματική δραστηριότητα σε μια προσπάθεια να τερματιστεί η σύγκρουση μέσω διαπραγματεύσεων, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία αποκλείονται μέχρι τώρα αξιώσεις. την παραίτηση από την ένταξη στο ΝΑΤΟ, την αναγνώριση της Κριμαίας και τη διαπραγμάτευση ενός αυτόνομου καθεστώτος για το Ντονμπάς. Ως πολύ σοφότερος αρχηγός κράτους από ορισμένους αυτοσχέδιους σχολιαστές που ειδικεύονται στο θέμα στα κοινωνικά δίκτυα, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας επιπλέον, ο Ζελένσκι γνωρίζει ότι σήμερα οι ρωσικοί στρατοί μπορούν να εφαρμόσουν μια αμυντική στρατηγική ενάντια στην οποία θα ήταν πολύ δύσκολο να πολεμήσει, και την οποία θα μπορούσε τελικά να κοστίσει στην Ουκρανία τον στρατό της και στη συνέχεια την ανεξαρτησία της. Με άλλα λόγια, σήμερα, και αντιδιαισθητικά, είναι πράγματι το Κρεμλίνο, και όχι το Κίεβο, που βρίσκεται σε θέση ισχύος για τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, υπάρχει μια εναλλακτική λύση στην αποκήρυξη του ουκρανικού εδάφους, η οποία τελικά θα ήταν μόνο η αναγνώριση μιας τεράστιας στρατηγικής νίκης για τον Πούτιν, ακόμη και με το κόστος πολλών δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών του και αρκετών χιλιάδων οχημάτων μάχης. Πράγματι, εάν οι Ευρωπαίοι επρόκειτο να αυξήσουν τη στρατιωτική τους υποστήριξη προς την Ουκρανία, η ισορροπία δυνάμεων, ακόμη και σε μια επιθετική στρατηγική, θα μπορούσε ουσιαστικά να ταλαντευτεί υπέρ των Ουκρανών. Σε αυτό το άρθρο, θα μελετήσουμε αυτές τις εναλλακτικές από την Ευρώπη, αλλά και τους κινδύνους τους όσον αφορά την επέκταση της σύγκρουσης, καθώς και τις συνέπειές τους στη μεταπολεμική κατάσταση ασφάλειας στη γηραιά ήπειρο έναντι της Ρωσίας.

Ενώ η προσοχή των μέσων ενημέρωσης και της πολιτικής έχει επικεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό στην υπόθεση της παράδοσης πολωνικών μαχητικών Mig-29 στην Ουκρανία, είναι τώρα απαραίτητο να σημειωθεί ότι στο παρόν επιχειρησιακό πλαίσιο, είναι πιθανώς μία από τις εγκαταστάσεις με τον χειρότερο κίνδυνο- αναλογία οφέλους για την Ουκρανία και τους Ευρωπαίους. Πράγματι, είναι πλέον σαφές ότι ολόκληρος ο ουρανός της Ουκρανίας είναι κλειδωμένος από τις αντιαεροπορικές άμυνες και των δύο πλευρών, και ότι η αεροπορία μαχητικών και εφόδου μπορεί να διαδραματίσει μόνο επιφανειακό ρόλο στη διεξαγωγή των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Επιπλέον, εάν πρόκειται για την παροχή επιθετικών δυνατοτήτων στην Ουκρανία, τα νέα μαχητικά αεροσκάφη θα είχαν μικρή αποτελεσματικότητα έναντι του αμυντικού συστήματος που οι Ρώσοι δεν θα είχαν αποτύχει να εγκαταστήσουν για να υπερασπιστούν τις θέσεις τους. Από την άλλη πλευρά, οι ουκρανικοί στρατοί θα ωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό από την αύξηση της ισχύος πυρός, της κινητικότητας και της προστασίας, με την παραλαβή νέων τεθωρακισμένων οχημάτων από την Ευρώπη.

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι αν οι τεκμηριωμένες απώλειες σήμερα αναφέρονται κυρίως σε ρωσικό εξοπλισμό, αυτό σε καμία περίπτωση δεν προδικάζει τις πραγματικές απώλειες της Ουκρανίας σε αυτόν τον τομέα, επειδή οι στρατιώτες και η ρωσική επικοινωνία είναι πολύ πιο φειδωλοί στις δημοσιεύσεις τους στη δημόσια σκηνή από τους μαχητές και του ουκρανικού πληθυσμού. Με άλλα λόγια, χωρίς να αμφισβητηθεί η πραγματικότητα των ρωσικών απωλειών, μπορεί κανείς αντικειμενικά να αμφισβητήσει τη σχετική αδυναμία των ουκρανικών απωλειών σε ό,τι αφορά τα τεθωρακισμένα ή την αντιαεροπορική άμυνα, για παράδειγμα, όπως αναφέρουν αναλυτές του OSINT, οι οποίοι αλλού προειδοποιούνται για αυτήν την αναλυτική προκατάληψη. Επιπλέον, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η Ρωσία διαθέτει πολύ μεγαλύτερο απόθεμα εξοπλισμού από ό,τι έχει η Ουκρανία, καθώς και ένα στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα που δεν επηρεάζεται από τις μάχες, ακόμα κι αν φαίνεται ότι οι κυρώσεις της Δύσης μειονεκτούν αυτήν την παραγωγή. Με άλλα λόγια, στο παιχνίδι της αμοιβαίας φθοράς, η Ρωσία έχει πολύ πιο ισχυρή ραχοκοκαλιά από μια απομονωμένη Ουκρανία που πολεμά στο δικό της έδαφος. Και είναι ακριβώς εδώ που η υποστήριξη των Ευρωπαίων μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική.

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο