Τα μαθήματα στην Ουκρανία έρχονται σε αντίθεση με τα στρατιωτικά πρότυπα που κληρονομήθηκαν από τον πόλεμο του Κόλπου

Πολύ λίγοι, το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου 2022, ημερομηνία έναρξης της ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανία, είχαν φανταστεί ότι μετά από 3 εβδομάδες πολέμου, οι ρωσικές δυνάμεις θα είχαν κάνει τόσο μικρή πρόοδο στη χώρα, με κόστος τόσο μεγάλες απώλειες.. Έτσι, ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε κρυφά στο λεγόμενο ταμπλόιντ φιλο-Κρεμλίνο Komsokolskaja pravda χθες, ανέφερε σχεδόν 10.000 νεκρούς και περισσότερους από 16.000 τραυματίες εντός των ρωσικών στρατών σύμφωνα με το επιτελείο του, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απώλειες των βοηθών του Βάγκνερ και Τσετσένων. . Ακόμη και αν τέτοιοι ισχυρισμοί μπορεί να είναι αμφισβητήσιμοι, πρέπει να αναγνωριστεί ότι αυτό το επίπεδο ανθρώπινων απωλειών είναι συνεπές με αυτό των υλικών απωλειών που παρατηρήθηκαν και τεκμηριώθηκαν από την αρχή αυτού του πολέμου. Όπως μελετήσαμε σε ένα άρθρο χθες, μέρος αυτής της σχετικής (και όχι οριστικής) αποτυχίας των ρωσικών στρατών είναι να υποβαθμίστηκε σε μια κακή αρχική στρατηγική κατά τις δύο πρώτες φάσεις αυτής της στρατιωτικής επιχείρησης, το πρώτο στόχευε στον αποκεφαλισμό της ουκρανικής εξουσίας, το δεύτερο στην ανατίναξη της άμυνας της χώρας, που και τα δύο απέτυχαν.

Ωστόσο, αυτές οι αποτυχίες, εάν πρέπει να πιστωθούν επίσης στην εξαιρετική στρατηγική και το θάρρος των Ουκρανών υπερασπιστών, εγείρουν ερωτήματα σχετικά με ορισμένα παραδείγματα που έχουν αξία δόγματος τόσο εντός του ρωσικού όσο και του δυτικού στρατού, και ως εκ τούτου πρέπει να μας προκαλέσουν πραγματικότητα της αντιληπτής δύναμης των ευρωπαϊκών και δυτικών στρατών ενόψει της ανατροφοδότησης από αυτές τις πρώτες 3 εβδομάδες μάχης. Σε αυτό το άρθρο, θα μελετήσουμε τα πιο σημαντικά παραδείγματα στην καρδιά του μοντέλου των δυτικών και ρωσικών στρατών, που παραβιάστηκαν από αυτόν τον πόλεμο, και τα οποία πρέπει επομένως να βαθιά και γρήγορα επαναξιολογηθεί για να διατηρήσει μια αποτελεσματική συμβατική αμυντική στάση στην Ευρώπη και παγκοσμίως.

1- Ο όγκος των δυνάμεων αντικαθιστά το τεχνολογικό πλεονέκτημα

Για πολλές δεκαετίες, όλες οι στρατιωτικές ακαδημίες στον πλανήτη έχουν διδάξει στους νεαρούς αξιωματικούς τους τον χρυσό κανόνα μιας επιτυχημένης επίθεσης, που είναι να έχουν δυνάμεις 3 φορές μεγαλύτερες από αυτές του αμυνόμενου για να τους νικήσουν. Αλλά από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου το 1991, και τη συντριπτική επιτυχία της επίθεσης του συνασπισμού κατά των ιρακινών δυνάμεων, οι οποίες ωστόσο είχαν σχεδόν τόσους άνδρες και τεθωρακισμένα οχήματα όσο και οι δυνάμεις που επιτέθηκαν, αυτό το δόγμα έχει αλλάξει από την έννοια του «πολλαπλασιαστή δύναμης». ή δύναμη που συνδέεται με μια τεχνολογική κλίση ευνοϊκή για τον έναν ή τον άλλον από τους αντιπάλους. Με άλλα λόγια, η τεχνολογία γινόταν εννοιολογικά μια έγκυρη και μετρήσιμη εναλλακτική της μάζας, αυτό έχει δημιουργήσει μια ξέφρενη κούρσα στη Δύση για όλο και περισσότερες τεχνολογίες στον στρατιωτικό εξοπλισμό. Και αν οι εκστρατείες στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και ακόμη και στο Μάλι έδειξαν τα όρια αυτού του παραδείγματος, είναι ουσιαστικό σήμερα ως η καρδιά του σύγχρονου στρατιωτικού προγραμματισμού, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.

Αναπτύσσοντας «μόνο» 200.000 άνδρες γύρω από μια Ουκρανία της οποίας οι ένοπλες δυνάμεις είχαν επίσης 200.000 μαχητές και ήταν πιθανό να βασίζονται σε εφεδρεία περισσότερων από 400.000 ανδρών και γυναικών, ορισμένοι από τους οποίους είχαν εμπειρία μάχης στο Donbass τα τελευταία χρόνια, στη Μόσχα προφανώς έβαζε ένα στοίχημα παρόμοιο με αυτό της Δύσης, βέβαιο ότι το πλεονέκτημά της στην τεχνολογία, όπως αυτό που προσέφεραν οι επαγγελματικές δυνάμεις της, θα ήταν αρκετό για να κερδίσει το πλεονέκτημα έναντι των Ουκρανών υπερασπιστών και να κερδίσει την απόφαση τόσο γρήγορα όσο οι στρατοί του συνασπισμού έκανε τον Φεβρουάριο του 1991. Προφανώς, αυτό ήταν ένα σοβαρό λάθος και η παρούσα κατάσταση είναι η τέλεια απόδειξη αυτού. Παρά το αναμφισβήτητο τεχνολογικό του πλεονέκτημα έναντι των ουκρανικών στρατών και τις μονάδες που παρουσιάζονταν ως 70% επαγγελματικές, οι πολλαπλασιαστές δυνάμεων απείχαν πολύ από το να αντισταθμίσουν την έλλειψη μάζας και μάλιστα εξέθεσαν σοβαρά την ικανότητα του ρωσικού στρατού να διατηρήσει τη μακροπρόθεσμη προσπάθειά του. οι απώλειες που υπέστησαν.

Ωστόσο, η ρωσική επίθεση δεν ήταν εντελώς αναποτελεσματική και η πρόοδός της στο νότο της χώρας δείχνει ξεκάθαρα ότι, με ισοδύναμες δυνάμεις, ορισμένοι πολλαπλασιαστές ισχύος μπορούν πράγματι να δώσουν στον επιτιθέμενο ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Το ερώτημα τώρα είναι να μάθουμε γιατί ο κύριος στρατηγικός άξονας της ρωσικής επίθεσης βαλτώθηκε στα βόρεια της χώρας, ενώ ο δευτερεύων άξονας, στο νότο, κατάφερε να προχωρήσει σε πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα, σε σημείο να καταφέρει να καταλάβει ορισμένα μεγάλες πόλεις όπως η Kherson, και να περικυκλώσουν το λιμάνι της Μαριούπολης. Μπορούμε λοιπόν να σκεφτούμε ότι η φύση του εδάφους και οι καιρικές συνθήκες στη νότια Ουκρανία πρόσφεραν ευνοϊκότερες ευκαιρίες για τη ρωσική προέλαση ή ότι το οδικό δίκτυο ήταν καταλληλότερο για έναν γρήγορο ελιγμό. Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι η σημαντική τεχνολογική κλίση που υπήρχε μεταξύ των ρωσικών στρατών και των Ουκρανών υπερασπιστών έπαιξε καθοριστικά υπέρ των πρώτων, ανεξάρτητα από το θέατρο της επιχείρησης, και ότι είναι πράγματι η μάζα των ουκρανικών μαχητών. ως την ικανότητά τους να προσαρμόζονται στο έδαφος και τις διαθέσιμες τεχνολογίες, που έκαναν συντρίψει τις βεβαιότητες του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, και μαζί τους οι ελπίδες μιας γρήγορης νίκης όπως στον πόλεμο του Κόλπου.

2- Το πεζικό, βασίλισσα των μαχών

Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο