Γυρίζει η Ρωσία προς έναν πόλεμο φθοράς στην Ουκρανία;

Από την αρχή της εισβολής τους στην Ουκρανία, οι ρωσικοί στρατοί αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες, εν μέρει συνδεδεμένες με την προφανή έλλειψη απόδοσης και αποτελεσματικότητας των δικών τους δυνάμεων, αλλά και με την εξαιρετική μαχητικότητά και τακτικής νοημοσύνης των ίδιων των Ουκρανών. Πράγματι, παρά το πολύ αξιοσημείωτο πλεονέκτημα σε ό,τι αφορά τη δύναμη πυρός, την τεχνολογία και τις αεροπορικές δυνατότητες, οι πρώτες 3 εβδομάδες αυτού του πολέμου στην Ουκρανία χαρακτηρίστηκαν από μια δύσκολη προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων στη χώρα και απώλειες μιας έντασης ξεχασμένες από τη δεύτερη Παγκόσμιος Πόλεμος ή Πόλεμος της Κορέας. Έτσι, σε 24 ημέρες μάχης, οι στρατοί της Μόσχας έχασαν μεταξύ 20.000 και 35.000 άνδρες σύμφωνα με εκτιμήσεις, μεταξύ των οποίων 6 έως 9000 νεκροί, αλλά και περισσότεροι από 750 τεθωρακισμένα οχήματα συμπεριλαμβανομένων 260 βαρέων αρμάτων μάχης (τεκμηριωμένα), περίπου δεκαπέντε μαχητικά αεροπλάνα και περισσότερα από τα διπλάσια ελικόπτερα, καθώς και περισσότερα από 500 οχήματα υλικοτεχνικής υποστήριξης, δηλαδή το 20% του συστήματος που αρχικά αναπτύχθηκε σε όλη τη χώρα και σχεδόν το 10% του προσωπικού και του εξοπλισμού των ίδιων των ρωσικών στρατών. Ακόμη και η διοίκηση του χτυπήθηκε σκληρά, με την επιβεβαιωμένη απώλεια 5 στρατηγών (συν έναν Τσετσένο στρατηγό) συμπεριλαμβανομένου ενός υποστράτηγου, το αντίστοιχο των στρατηγών των μεραρχιών μας, καθώς και σχεδόν 3 δωδεκάδες συνταγματάρχες και αντισυνταγματάρχες, για τους περισσότερους διοικητές του σώματος. .

Εάν τώρα η υπόθεση μιας παγκόσμιας εισβολής στην Ουκρανία και η ίδρυση μιας κυβέρνησης ευκαιρίας στην μπότα του Κρεμλίνου φαίνεται να αποκλείεται, οι ρωσικές αρχές, φαίνεται, έχουν δεσμεύσει τον στρατό τους σε μια νέα στρατηγική, δυνητικά πολύ πιο δύσκολη. για να συγκρατήσουν οι Ουκρανοί υπερασπιστές. Για να κατανοήσουμε αυτήν την εξέλιξη, και τους κινδύνους που βαραίνουν τώρα την Ουκρανία, ίσως με λιγότερο ορατό τρόπο αλλά για ό,τι πολύ πιο πιεστικό, είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε στις 3 μεγάλες φάσεις που, μέχρι τώρα, έχουν σημαδέψει αυτόν τον πόλεμο και Η στρατηγική του Κρεμλίνου για την υποταγή της Ουκρανίας και του λαού της.

Φάση 1: η αποτυχία της στρατηγικής αποκεφαλισμού

Τις πρώτες ώρες της σύγκρουσης, στις 24 Φεβρουαρίου, η στρατηγική που χρησιμοποιούσαν οι ρωσικοί στρατοί φαινόταν πολύ αποτελεσματική. Αφού έπεισαν τους Ουκρανούς ότι το μεγαλύτερο μέρος της ρωσικής ώθησης θα προερχόταν από τις ανεξάρτητες δημοκρατίες του Ντονμπάς με σκοπό την κατάληψη όλων των περιφερειών του Λουχάνσκ και του Ντόνετσκ, οι ρωσικές δυνάμεις πραγματοποίησαν τρεις μαζικές επιθέσεις που εξέπληξαν κατά κάποιο τρόπο το Ουκρανικό Γενικό Επιτελείο: μία στο νότια της χώρας από την Κριμαία μέχρι τον Δνείπερο και την πόλη Χερσώνα, το άλλο προς τη ρωσόφωνη πόλη Χάρκοβο και το τρίτο προς το Κίεβο και την ουκρανική δύναμη. Όπως γνωρίζουμε τώρα, ο στόχος αυτής της στρατηγικής ήταν διπλός. Από τη μία, καταλαμβάνοντας μαζικά ρωσόφωνες πόλεις όπως το Χάρκοβο και η Χερσώνα, οι ρωσικοί στρατοί ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να νομιμοποιήσουν την παρέμβασή τους στη διεθνή και εθνική σκηνή, δείχνοντας σκηνές συγκρίσιμες με αυτές που ακολούθησαν την επέμβαση στην Κριμαία το 2014. Επιπλέον, με μια περίπλοκη αερομεταφερόμενη ενέργεια, συμπεριλαμβανομένης της κατάληψης του αεροδρομίου Hostomel στο βόρειο τμήμα του Κιέβου από τις ειδικές δυνάμεις, στη συνέχεια με την ανάπτυξη σημαντικής αερομεταφερόμενης δύναμης στο Κίεβο μέσω αυτού του αεροδρομίου, η Μόσχα ήθελε να πάρει τον έλεγχο όλων των ουκρανικών κέντρων της εξουσίας και πιθανώς των πολιτικών της εκπροσώπων, όπως τα μέλη της Ράντα, το ουκρανικό κοινοβούλιο, ο δήμαρχος του Κιέβου και ο Πρόεδρος Ζελένσκι.

Αυτή η στρατηγική αποδείχτηκε ένα μνημειώδες λάθος, καθώς όχι μόνο οι ουκρανικές ειδικές δυνάμεις κατάφεραν να αποκρούσουν τη ρωσική επίθεση στο αεροδρόμιο Hostomel, εκμηδενίζοντας τις δυνατότητες μιας μεγάλης αεροπορικής επίθεσης, αλλά οι πόλεις Χάρκοβο και Χερσώνα δεν υποδέχτηκαν τις ρωσικές δυνάμεις με ενθουσιασμό, και αντίθετα εναντιώθηκε σε μια πολύ σημαντική αντίσταση, σε σημείο που 3 εβδομάδες μετά την έναρξη της επιχείρησης, το Χάρκοβο παραμένει υπό ουκρανικό έλεγχο και η Χερσώνα, αν και έπεσε στα χέρια της Ρωσίας, συνεχίζει να είναι το σκηνικό ισχυρής πολιτικής αντίστασης στο το μέρος των κατοίκων του. Τελικά, εκτός από το νότο της χώρας για να φτάσει στον Δνείπερο, η πρώτη φάση της ρωσικής επίθεσης ήταν μια ηχηρή αποτυχία, η οποία έδωσε τη δυνατότητα στις ουκρανικές αρχές να γαλβανίσουν το ηθικό και την ανθεκτικότητα ολόκληρου του πληθυσμού, αλλά και να πείσουν τους Δυτικούς , οι Ευρωπαίοι πρωταγωνιστές, ότι η Ουκρανία δεν θα πέσει τόσο εύκολα όσο αναμενόταν, και ότι ήταν επομένως απαραίτητο και χρήσιμο να ακολουθηθεί μια πολιτική αυστηρών κυρώσεων κατά της Ρωσίας και στρατιωτικής υποστήριξης στους επιτιθέμενους.

Φάση 2: το αδιέξοδο της στρατηγικής κορεσμού

Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 1,99€. Συνδρομές Ανώτερο παρέχει επίσης πρόσβαση σε αρχεία (άρθρα άνω των δύο ετών)

Μαύρη Παρασκευή : – 20% σε νέες μηνιαίες και ετήσιες συνδρομές Premium και Classic, με τον κωδικό MetaBF2024, έως 03/12/24