Πέρα από η ηρωική αντίσταση των Ουκρανών και του προέδρου τους ενάντια στις ρωσικές δυνάμειςκαι η προφανής αλλαγή στρατηγικής στο σχέδιο επίθεσης του Κρεμλίνου που επιστρέφει σε μια πιο συμβατική αλλά και πολύ πιο βίαιη στρατηγική έναντι των αμάχων πληθυσμών, η απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν να εξαπολύσει αυτή την επίθεση κατά της Ουκρανίας προκάλεσε, σε διεθνή κλίμακα, μια γεωπολιτική παλιρροϊκό κύμα πρωτοφανούς μεγέθους από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Διότι αν ο Ρώσος στρατός υποτίμησε σοβαρά την ικανότητα αντίστασης του στρατού αλλά και των ουκρανών πολιτών, το Κρεμλίνο, από την πλευρά του, υποτίμησε βαθιά την ενότητα και την απάντηση που θα δείξουν οι δυτικοίκαι οι Ευρωπαίοι ειδικότερα, μετατρέποντας αυτή τη σύγκρουση που αρχικά υποτίθεται ότι θα διαρκούσε μόνο λίγες μέρες, σε μια αναμέτρηση μεταξύ της Ρωσίας και των Ευρωπαίων, έντασης παρόμοιας με εκείνη της κρίσης των ευρωπύραυλων. Από εδώ και πέρα, το ίδιο το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν βρίσκεται στο στόχαστρο των Ευρωπαίων, τόσο αποφασισμένο που Αμερικανοί και Κινέζοι παραμένουν, προς το παρόν, εξαιρετικά διακριτικοί.
Το βάναυσο ξύπνημα των Ευρωπαίων
Μέχρι την έναρξη της ρωσικής επίθεσης, ελάχιστοι Ευρωπαίοι ηγέτες το οραματίζονταν ότι θα μπορούσε να γίνει μια τόσο μαζική επίθεση. Είναι αλήθεια ότι μεταξύ των πολύ αποτελεσματικών εκστρατειών επιρροής που πραγματοποιούνται από τα μέσα ενημέρωσης και της ρωσικής διπλωματίας προς πολλούς ηγέτες κοινής γνώμης και Think Tank, και την άμεση ή έμμεση υποστήριξη που παρέχει η Μόσχα σε ορισμένα πολιτικά κόμματα και ορισμένους από τους ηγέτες τους, πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες και εκλεγμένοι Οι εκπρόσωποι προτίμησαν να απομακρυνθούν από τα πολλά σημάδια που έδειχναν από το 2012 την τροχιά που ακολούθησε ο στρατιωτικός προγραμματισμός της χώρας, την ολοένα και πιο σταθερή λαβή της στη δική της κοινή γνώμη και τη ριζοσπαστικοποίηση του λόγου της στη διεθνή σκηνή. Παρηγορούμενος από την παθητικότητα των Δυτικών και ιδιαίτερα των Ευρωπαίων, ο Βλαντιμίρ Πούτιν σφυρηλάτησε τη βεβαιότητα ότι ο τελευταίος δεν θα εμπόδιζε ποτέ τις φιλοδοξίες του, όποιες κι αν ήταν οι ενέργειές του, ενώ την ίδια στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν συστηματικά τη Ρωσία και την Κίνα.
από την έναρξη της ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανίακαι ο αιφνιδιασμός που προκλήθηκε από μια παγκόσμια επίθεση που στόχευε σε στόχους που ξεπερνούν μόνο το Donbass, η πλειοψηφία των Ευρωπαίων ηγετών, και γενικότερα των εθνικών και ευρωπαίων εκλεγμένων αντιπροσώπων, αντιλήφθηκαν ξαφνικά το λάθος τους στην κρίση, οδηγώντας σε μια δυναμική αυξανόμενη αποφασιστικότητα στη γηραιά ήπειρο που ξεπερνά πολύ τα σύνορα της Ένωσης ή ακόμα και του ΝΑΤΟ. Μέσα σε λίγες μόνο μέρες, η Ευρώπη μετατράπηκε σε πολιτική δύναμη, καταφέρνοντας να αφήσει στην άκρη όλες τις εντάσεις που της αντιμετώπιζαν πριν από λίγες μέρες και που τώρα φαίνονται πολύ ασήμαντες μπροστά στα δεινά στην Ουκρανία και τους κινδύνους πυρκαγιάς που ενέχουν οι στάσεις του Κρεμλίνου. Έτσι, σε λιγότερο από μια εβδομάδα, οι Ευρωπαίοι κατάφεραν να εφαρμόσουν ένα σχέδιο οικονομικών κυρώσεων μεγάλης αποφασιστικότητας που είχε ήδη σοβαρές επιπτώσεις στη ρωσική οικονομία, να συμμετάσχουν ενεργά στην Ουκρανία, ακόμη και να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του Προέδρου Zelensky για τη χώρα του. να ενταχθεί στην Ένωση, κοντά στο χειρότερο σενάριο για το Κρεμλίνο.
Τεράστια υποστήριξη για την Ουκρανία και γρήγορος ευρωπαϊκός επανεξοπλισμός
Πέρα από αυτές τις πολύ περισσότερες από συμβολικές πολιτικές και οικονομικές στάσεις που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, η τελευταία μετατράπηκε επίσης, μέσα σε λίγες μέρες, σε μια σημαντική γεωπολιτική δύναμη στο στάδιο της δημιουργίας, ανακοινώνοντας την απόφασή της να υποστηρίξει στρατιωτικά, παράλληλα με την παρεχόμενη βοήθεια. από τις ίδιες τις ευρωπαϊκές χώρες, η Ουκρανία στον αγώνα της. Αν αυτή η επιθυμία υποστηρίχθηκε από καιρό από την Ursula von der Leyen, Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πρώην Υπουργό Άμυνας της Angela Merkel, από τον Charles Michel, Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και πρώην πρωθυπουργό του Βελγίου, και ότι αντιπροσώπευε τον στρατηγικό στόχο της Ο Γάλλος πρόεδρος, αντιμετώπισε την απόρριψη της πλειοψηφίας των άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, φοβούμενος την αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ. Σήμερα, ωστόσο, είναι η ΕΕ, όχι το ΝΑΤΟ, που ηγείται της κατηγορίας κατά του Κρεμλίνου, με το ΝΑΤΟ να ενεργεί με πιο διακριτικό αλλά εξίσου αποτελεσματικό τρόπο για να ενισχύσει την αμυντική στάση των ίδιων των ευρωπαϊκών χωρών, δείχνοντας μάλιστα ότι οι δύο αρχές μπορούσαν όχι μόνο συνεργάζονται, αλλά ότι βρήκαν σε αυτή τη άρθρωση μια συμπληρωματικότητα που ενισχύει την αντίστοιχη και κοινή αποτελεσματικότητά τους.
Αλλά ήταν αναμφίβολα η αλλαγή στάσης της Γερμανίας που έδωσε την έναρξη της ευρωπαϊκής αλλαγής, μέσω της φωνής του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς σε μια ομιλία ενώπιον της Bundestag την Κυριακή, ανακοινώνοντας την ταχεία ανασυγκρότηση των γερμανικών στρατιωτικών δυνατοτήτων μέσω ενός επενδυτικού σχεδίου που περιλαμβάνει ένα εξαιρετικό πακέτο 100 δισ. ευρώ και προϋπολογισμό που θα ξεπερνά το 2% του ΑΕΠ. Ξαφνικά, οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν ότι είχαν την οικονομική και δημογραφική ικανότητα να οικοδομήσουν επαρκή στρατιωτική ισχύ για να εξουδετερώσουν τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, ειδικά επειδή τώρα είναι περισσότερο από πιθανό ότι το Παρίσι και το Λονδίνο θα συμμετάσχουν επίσης σε ένα παρόμοιο πρόγραμμα, καθώς αυτές οι 3 ευρωπαϊκές χώρες έχουν πάντα εξισορρόπησαν τις αμυντικές επενδύσεις τους από την εκ νέου στρατιωτικοποίηση της Ομοσπονδιακής Γερμανίας.
Μεταμορφώθηκαν οι παγκόσμιες ισορροπίες
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
Τα σχόλια είναι κλειστά.